17

95 12 13
                                    



"Tangina mo ang landi mo," I grabbed my hair and pulled it in frustration.


I stared at myself in the mirror after taking a shower. Every damn moment last night was very clear on my mind. I shook my head and slapped my face repeatedly. Tinakpan ko ang sariling mukha sa kahihiyan. 


Pagkalabas ko ng kwarto ay agad na bumungad sa'kin si Travis. He was wearing his typical uniform, white button-down shirt folded up to his elbows and jeans. My eyes widened a little when he's already walking towards me. He was smirking like he was winning a game. I ran downstairs; I don't want to talk to him.


I heard his chuckle as he was following me. Agad akong dumiretso sa kusina at kumuha ng tubig.


"Good morning," Travis whispered on my ears that sent shiver down my spine.


Dinala ko ang tubig sa countertop at nandoon si Travis. His arms were crossed over his chest while leaning on the side. I could see it on my peripheral view. Maslalo lang akong nahiya sa kung ano ang nangyari dito kagabi.


He slid a glass to reach me because he was just in front of the utensil cabinet. I bit my lower lip in embarrassment before pouring water on the glass. He was staring at me like I'm entertaining him. Pagkatapos kong uminom ay naglakad na ako paalis pero hinarangan niya lang ako ng isang kamay.


Lumingon ako sa kabila para hindi ko siya makita. I inhaled large amount of air to calm myself down. Speaking of which, why am I acting this way? I muttered a curse.


"Hindi ka kakain ng breakfast?" he asked. Binaba na niya ang kamay niyang nakaharang kanina.


"Mamaya," I shortly answered.


One step and he held my arm to face him. I bit my cheeks in shyness and looked anywhere except for his eyes.


"Let's eat," he cammanded and stood up from leaning.


Dahan-dahan akong pumunta sa dining table at nagdadalawang-isip pa kung gagawin ko ba ang sinabi niya. Naglagay na siya ng plato kaya wala na akong nagawa.


"Do you remember what happened last night?" he asked in the middle of our food.


Nasamid agad ako sa tanong niya. Nagulat siya at dali-daling nagbigay ng tubig. Agad ko rin 'tong ininom. Is he playing with me now? Umubo pa ako ng ilang beses bago bumalik sa pagkain.


"Sorry," tumawa siya ng mahina pero tumigil rin nang tinignan ko siya ng masama.


"Hey," he called me. "Bakit hindi mo ako kinakausap?" he pouted, looking at me. He sounded like he was near to cry.


I hissed. Hindi ko na ulit siya tinignan hanggang matapos akong kumain. Tumayo na agad ako at dumiretso sa sink para maghugas. Pagkatapos ay humarang nanaman si Travis sa dadaanan ko.


He's pouting and his brows were furrowed a bit. "I won't go to work if you won't talk to me," he said in a serious tone.


I glared at him. "Sige, subukan mo," I raised a brow.


"Okay," tumalikod siya at umambang aalisin ang necktie niya.


"Hoy!" I yelled as I shaked his arm. Napaharap naman siya sa'kin.


He laughed before hugging me and I sniffed a mint from his scent. Maslalo niya lang hinigpitan ang yakap sa'kin. His face was burried on my neck. I hissed before placing my hands on his defined back. Tumagal pa ng ilang minuto bago kami kumawala.


Scar of the WindWhere stories live. Discover now