Scar of the Wind

04

"Hey wait!" Travis laughed.

Isasara ko na sana ang pintuan ng gym palabas, pero hinarangan na agad ni Travis gamit ang isa niyang kamay. Nakakunot ang noo ko nang tignan ko siya. Tumalikod na ako at bago pa'ko maglakad ulit ay hinawakan na niya ang braso ko.

"What now?!" pilit kong inaalis ang hawak niya. Binitawan niya naman agad 'yon kaya medyo napaatras ako sa likod.

Humarap ako sa kaniya habang magkasalubong ang dalawang kilay. He laughed a bit, not showing his teeth. Bakit ba palagi nalang 'tong masaya? Wala bang pake sa kaniya si Lord at di niya binibigyan ng problema 'tong taong 'to?

"Anong nakakatawa? Baliw ka ba?" inis kong tanong habang hawak ng isa kong kamay ang nakasabit na duffel bag ko sakin.

"Nope, but I always find you funny," he bit his lower lip to stifle a smile pero bakas parin ang tuwa sa mga mata niya.

"Ano'ng pinagsasabi mo?" para siyang tanga eh wala naman akong ginagawa rito.

He shook his head. "Anyway, we'll have dinner tomorrow," aniya at tumalikod sa'kin.

"What for?" I asked.

Hinarap niya akong muli at tumingin sa taas habang tinagilid ang ulo. Animo'y nag-iisip ng isasagot. "Plans for our wedding," he now turned his gaze into my eyes.

Tumawa ako at 'di makapaniwalang seryoso siya sa binabalak niya. "Like I said, I won't marry you, okay? Ba't ako pa? Find other woman that you can just marry in a second. Marami d'yan sa tabi-tabi," usal ko.

"Ikaw nga ang gusto ko," he said softly.

"Well then, I don't like you."

"Well then, I don't care." he mocked me.

"Bahala ka sa buhay mo!" sigaw ko bago siya talikuran.

"Ingat ka," Padabog akong naglakad paalis at rinig ko pa ang kaniyang mahinang tawa.

Pumunta na agad akong parking area at sumakay sa kotse ko. Umagang-umaga hindi na agad maganda ang timpla ng mood ko. Nagsisisi akong lumabas pa 'ko ngayon.

Tumawag si Eric habang nagdadrive ako at nagpaalam siya na pupunta raw sa Baguio ang buong family nila ngayon dahil may reunion.

30 minutes lang ang byahe pabalik sa condominium kaya nakarating din ako agad. I'm standing infront of a closed elevator at nang bumukas ito ay bumungad sa'kin ang model handler ko.

"Oh, Hi Scarlet!" bungad nito sa'kin at lumabas na nga ng elevator.

I smiled to her, "Hello po Ms. Jirah!" yumakap sakin at bumeso na rin ako. I'm taller than her and she's my manager ever since I'm in grade school.

"I thought I wouldn't see you here na today! Actually, ikaw ang pinunta ko rito! I couldn't call or text you because my phone is broken," tuloy-tuloy niyang sabi.

"Really? I'm sorry I just went to gym because I have no any appointments for now," sambit ko at inaya na nga siyang dumiretso muna sa condo unit ko. I'm also tired to invite her for a coffee outside.