Lost in your Embrace [UNEDITED]

Chapter 14: Shattered

Seiran's POV

"W-What did y-you s-say?" gulat na gulat niyang tanong na tila ba mali ang nadinig niya nang mas lalong humigpit ang hawak niya sa kamay ko.

"Continue the wedding" ulit kong sabi at hindi padin siya makapaniwalang nakatitig sakin.

"No! I won't marry her!" sagot niya at nakikita ko ang galit sa kanyang mga mata nang bigla niya akong hinila at niyakap ng mahigpit na para bang ayaw na ayaw niya akong pakawalan at takot na takot.

"Jishen you should take responsibility on what you did" sabi ko at naramdaman kong nanginig ang buong katawan niya.

"No! I'll never have another woman in my life! I only want you. Damm it Seiran! your mine. Your only mine alone!" malamig at nakakakilabot niyang sabi at nakaramdam ako ng labis na takot na hindi ko maipaliwanag. Ngayon ko lang nakita ang side niyang ito sa tinagal tagal ng pagsasama namin, nang maramdaman kong nagteleport kami sa isang kwarto at dinaganan niya ako sa kama saka niyakap ng mahigpit at hinalikan ako ng marahas.

"Seiran Jin Lustria.You.Belong.To.Me." malamig niyang sabi at hinalikan ako ng mas marahas.

"J-Jishen ano ba! hhmmmnn" hindi ako makapagsalita ng ikinulong niya akong muli sa mapagparusang labi niya.

"Your mine and i am only yours. I won't marry anyone else except you and you won't marry any man except me!" galit niyang sabi at hinalikan ang noo ko pero hindi niya ko binitawan at mas lalo pang niyakap at ayaw akong pakawalan.

Pilit akong humarap sakanya at tumitig sa mga mata niya at red sa left habang blue sa right na ang kulay dahil wala siyang gamit na contact lense ngayon.

Sa bawat royal family ay may isang supling na nagtataglay ng Eyepheria which is magbabago ang kulay ng kanyang mga mata depende sa kanilang mood.

"Jishen in our next life ay ikaw lang ang papakasalan ko at magsasama tayo forever. Always remember na ikaw lang ang laman nito" kinuha ko ang kamay niya at itinapat ko sa bandang puso ko "Ikaw lang Jishen. Ikaw lang ang tinitibok nito at wala nang iba. Jishen mahal na mahal kita" madamdaming sabi ko at ramdam kong naging pink ang kulay ng mga mata ko at ganon din siya.

"Wife---" hindi ko na siya pinatapos at mabilis ko siyang hinalikan hanggang sa nagteleport ako at iniwan ko siya.

"I'm sorry Jishen" huling sabi ko at alam kong narinig niya iyon.

......

Third Person's POV

"I'm sorry Jishen" huling salitang narinig niya bago tuluyang nawala na parang bula ang dalaga na kanina lang ay yakap yakap niya.

"No! Seiran!.....SEIRAN!!" nagwawala niyang sigaw dahilan para marinig iyon ng apat kaya't mabilis silang nagteleport sa kinaroroonan niya at naabutan nila siyang nakaluhod at umiiyak habang binabanggit ang pangalan ni Seiran.

"Jishen! Anong nangyari? Nasa si Seiran?" tarantang tanong ni Jihan

"No...my wife" sabi niya na parang wala sa sarili at biglang tumayo "I'll find her. I'll find her! She can't leave me!" iyak niyang sabi at naging orange ang kanyang mga mata nang akmang aalis siya ng ginamit ni Leijin ang kanyang kapangyarihan at nawalan siya ng malay saka niya pinalutang ang katawan niya at maayos na pinahiga sa kama.