Territorial Men 8: Kielton Grande

20 ~ Impregnate

"To you?" She asked back.

"Yes,"

Mariin siyang napapikit, nasaktan sa katotohanan na wala nga talaga itong maalala. Hindi rin naman mukhang nagbibiro. Punung-puno ng kaguluhan sa mukha nito.

"Hindi mo ba kilala kung sino ka?" Naiinis na tanong niya, halu-halo na talaga ang nararamdaman. "Wala kang naalala?"

"I remember some but it was blurry."

"Wag mo ng alalahanin."

Tumahimik lang ito, nasa malalim na pag-iisip.

Tumayo si Kianna upang makapaghanda ng almusal.

"Babalik ako rito, dadalhan kita ng pagkain para makainom ka ng gamot."

Nang hindi nagsalita si Kielton ay umalis na siya sa silid.

Pagbaba niya sa hagdan ay nag-aalmusal na ang lolo niya at si Oliver.

"Good morning." Her grandfather greeted.

"Morning,"

"Mag-almusal ka na. Kumusta ang bisita natin?"

Napilitan na naupo siya sa bakanteng upuan sa tapat ni Oliver.

"Gising na siya pero... hindi siya nakaka-alala."

"Yan ang ipinaliwanag ng doktor kahapon." Nag-angat siya ng tingin sa abuelo. "May posibilidad na hindi makaalala kaagad dahil sa matinding trauma. Tatawagan ko ang kaibigan ko para puntahan siya mamaya."

Kahit si Kianna ay tulala. Ayaw nang isipin na hindi nakakaalala si Kielton, ang tanging mahalaga ay buhay ito at kasama niya. If he forgot their memories together, then, they will make new memories.

Tanghali nang dumating ang doktor. Nasa loob sila ng silid, siya ay tahimik na nakikinig.

"What happened to me?" Kielton asked.

"I found you in the middle of the sea yesterday morning. Unconscious." Her grandfather answered.

Tumahimik si Kielton at nahulog na naman sa malalim na pag-iisip.

"Ano ba ang huli mong naaalala?" Tanong ng doktor na lalaki.

"I was in... a cruise ship, then... I heard a gun shot," Kielton paused, it looks like it's hard for him to remember everything. "... Nagkagulo, may sumabog... "

Mariin itong pumikit at mahinang nagmura, wala ng masabi dahil wala ng maisip.

"That's enough. You will remember everything in time. For now, I suggest you to rest and stop forcing yourself to think about what happened." The doctor advised.

Nang lumabas ang mga ito, nilapitan niya si Kielton. Umupo siya sa gilid nito, walang pakialam kahit na tinignan nito ang pag-upo niya, na nagtataka kung bakit gano'n nalang siya ka-komportable na malapit siya dito.

"Do you know me?" Kielton asked again, mukhang hindi ito mauubusan ng tanong.

"Yes,"

"How did you know me?"

"You're famous."

"Famous?" His forehead knotted. "Sino ako? Ano ako?"

"Band vocalist. Marami ang humahanga sayo dahil sobrang ganda ng boses mo."

Kielton seems like he don't believe on her. Nanatili ang kyoryoso sa mukha nito. How she wish she would see the twinkle in his eyes and his playful smiles again.

She sighed silently. Her heart is happy because they are together again, but it's also sad because Kielton don't remember her yet.

"Why do I feel like... I know you?"