SERÇE

56. BÖLÜM

Arabada kimse tek kelime etmezken Ben ve Efsun arka koltukta birbirimize bakıyorduk. Efsun koluma kendi baskı yaparken ben canım yandığı için bir süre konuşmadım.
   

Kendimi yorgun hissediyordum.
  
    
Telefonu ormandayken titreşime almıştım. Cebimde titriyordu ama açıp bakamıyorduk.   
  
   
"Elif nereye gidiyoruz. Bizim Aileme gitmemiz lazım." Dedim.
 
"Güvenli bir yere götürüyorum sizi. Senin için bir doktor ayarladım. Eve kadar dayanman lazım." Dedi sürücü koltuğunda ki Adam.

"Sesin tanıdık geliyor. Daha önce tanışmışmıydık?" Diye sordum.

"Telefonda konuşuyorduk. Senin için bir tanıdık desem kim olduğumu çıkarabilirsin."
 
 
Bir tanıdık....
  
  
Şu telefonda konuşup beni Elifle  tehdit eden adam mı?...

Olduğum yerde dikleştim.

"Siz ikiniz! Elif neler oluyor burada?"

"Nur Hanım rahat olun bir sorun yok. Önce tedavinizi olun sonra konuşuruz." (Elif)

"Korkmanı gerektirecek bir durum yok. Sakin ol ve arkana yaslan. Yüzün solgun. Eve kadar dayanmak zorundasın." Dedi adam.

"Ne oluyor Nur?" (Efsun)

"Bilmiyorum." Dedim ve arkaya yaslandım. Bir süre sonra gözlerim kapanmaya başladı...

    
...
     
      
Gözümü açtığımda odada kimse yoktu. Koluma baktım. Biri pansuman yapmıştı ve uyuşukluk vardı. Ağrı falan fazla hissetmiyordum. Üzerimde de ince bir siyah bir atlet vardı. Doğrulup yerimde sırtımı yatak başlığına yasladım.
    
En son arabadaydık. Sonra gözlerim kapanmaya başlıyordu gerisi yoktu. Efsun nerde acaba?...
     
      
Üzerimde ki örtüyü yavaşca kaldırıp tekli yataktan kalktım. Odadan çıkınca Efsunla burun buruna geldim.
   
   
"Kalkmışsın! Iyi misin? Ağrın var mı?"

"Iyiyim. Neredeyiz?"

"Bilmiyorum. Bu eve geldik ama tek kelime etmediler. Uyanmanı bekliyorlardı onlarda."

"Telefon?"

"O adam seni eve taşırken telefonu aldı. Vermedi. Ayakta kalma gel otur biraz. Diğerleri de gelirler birazdan."
  
  
Efsun koluma girip beni yatağa oturttu.
Onun üzerinde de siyah bir tişört vardı.

"Sen onları nerden tanıyorsun?"

"Elifi tanıyorum sadece. Adamı tanımıyorum ve pek güvenilir biri değil. Bizim buradan gitmemiz lazım." Dedim kısık sesle.
   
      
Elifin bu adamla ne işi vardı bilmiyorum...
 
 

İçeriye Elif girince ikimizde sustuk. Elif köşedeki sandalyelerden birini alıp yakınıma bıraktı. Sandelyeye oturunca ellerini dizlerinin üzerine bıraktı.
  
    
"Neler oluyor Elif?" Diye sordum.

Efsuna döndü.
"Bizi yalnız bırakır mısın? Nur ile yalnız konuşmak istiyorum."

Efsun bana döndü.
Başımı olumlu anlamında sallayınca "Yan odadayım." Diyerek bizi yalnız bıraktı.

"Neler oluyor Elif?" Diye sordum.

"Aslında biz buraya senin için geldik. Senin hastanede tedavi edildiğini öğrendik. Durumun hakkında her gün raporda alıyorduk."

"Kimden?"

"Orada bir tane hasta bakıcısı tuttuk. Senin hakkında olan her şeyi bize anlatıyordu."

"Neden?"

"Senin güvenliğin için. Bana bir çok yardımın dokundu. Sana olan gönül borcumu ödemek istedim. Yanımda ki Adam onu tanımadığını biliyorum ama oda ona yaptığın iyilikten dolayı sana yardım edecek. Bir süre burada kalacağız."