SERÇE

22. Dava Benim!

"Benim size sormak istediğim birşey vardı Aslında?" Dedim.

"Sor kızım?"

"Seda. Biz ankaraya gittiğimizde bizimle gelebilir mi diye soracaktım."

"Olmaz."

"Neden?" Diye sordum.

"Siz işleriniz olduğu için gidiyorsunuz. Sedanın gitmesine gerek yok. Burada kalacak!"

"Işlerimiz olsada onunla ilgilenecek vaktimiz var. Ayrıca Merveyle Birlikte
olacak. Izin verin gelsin. Ankarada benim sorumluluğumda olacak." Dedim.

"Düşüneceğim." Deyince diğer sorumu sordum.

"Okul için fikrini değiştirmedin değil mi? Okul ve bölüm için araştırma yapması gerekiyor. " dedim.

"Kararım aynı gidecek. Söz ağızdan bir kere çıkar." (Babam)

"Ben diğerlerinin yanına gidiyorum  o zaman." Dedim ve yanından ayrıldım.

Emir ve Kumru beni bekliyordu.

"Ne oldu. Ne dedi. Kızdı mı sana?" Kumru peş peşe sorular sormuştu.

"Yok konuştuk sadece. " dedim.

Merdivenlere doğru yönelip aşağıya indim. Annemler köşede kızlarla oturuyordu. Yanlarına geçtik.
 

"Nasılsın Emine?" Diye sordum. Elifi  boşlamamam gerekiyordu. Bir yerde bana emanetti sonuçta.

"Iyiyim Abla Sen?" (Elif)

"Bende iyiyim. Eee evlilik için bir şeyler araştırıyor musun? Gelinlikte nasıl bir model giyeceğini karar verdin mi?" Dedim.

"Yok daha bakmadım hiç bir şeye." (Elif)

"Bence ufaktan araştır. Senin iş olduğunda hazırlıklar aceleye gelmesin. Ben anlamam ama bu kızlarda anlayan göz var." Dedim. Yanımdaki kızları gösterdim. Kumruda Yanımıza oturmuştu. Emir biz Evlilik konusunu konuşunca yanımızdan ayrılıp Mustafayla bir köşeye geçtiler.

Telefonum çalmaya başlayınca Ekrana baktım. Ofisten Avukat Zeliş arıyorlardı.

"Efendim?" Diyerek açtım telefonu.

"Nur Hanım rahatsız ettim ama Konferansla bir görüşme yapmamız gerekiyor. Zor Bir dava var ve Kabul etmeden önce kendi aramızda konuşma yapıp ona göre cevap verelim dedik."

"Diğer Avukat arkadaşlarla ne düşünüyorsunuz peki?"

"Henüz birlikte toplanıp ortak bir şey demedik ama Dava biraz zor. Karşı tarafın bir düzine Avukatla çıkacağını duyduk. İçimizdekilerin bazıları davayı alalım derken bazılarıda almak istemiyor?"

"Dava ne zaman olacak?"

"İki ay sonra Nur hanım."

"Tamam konferansa gerek yok. Söyle  herkeze yarın akşam yedide toplantımız var. Biz Mustafayla Bu Akşam Ankaraya döneceğiz."

"Peki Nur hanım."

"Iyi günler."

"Iyi günler."

Kızların yanından kalkıp Mustafa ve Emirin olduğu yere geçtim. Yardımcılar sofrayı bu kata kuruyorlardı.

"Mustafa Akşam yediye toplantı ayarladım." Dedim.

"Nerden çıktı bu toplantı. Benim yarın  akşama işim vardı?" (Mustafa)

"Iptal edemiyorsan ben tekte katılırım sorun değil ama gelebiliyorsan gelsen iyi olur. Ofistekilerle Bir dava hakkında konuşacağız. Ona göre karar vermemiz gerekiyor." Dedim.