“Ya!! Ne yapıyorsun?!” Chanyeol Yixing’i kulaklarından tutup kaldırdığında Baekhyun hızla tavşanın yanına koştu.
“Onu nasıl öyle tutabilirsin!” Chanyeol’ün büyük ellerindeki tavşanı kurtarıp kucağına aldı. “Geçti bitanem, geçti. Çok korktun değil mi? Ben bile korkuyorum ondan. Merak etme cezasını vereceğim onun.”
“Baekhyun biraz abartmıyor musun?”
“Abartmak mı? Kulaklarından tutup havaya kaldırmışsın hayvanı! En son Suho ve Chen’e yaklaştığında neler olduğunu gördük.”
“O günü hatırlatma.”
“Ne demek o günü hatırlatma?”
“O gün beni tahrik edip sonra o halimle bırakmasaydın ben de kontrolümü kaybetmez ve onu yapmazdım.”
“Dedi, tavşanımın kulaklarını koparmaya çalışan Balık Katili Park Chanyeol.” Yumuşak tüyleri okşayarak Chanyeol’ü görmezden geldi ve kanepeye ilerledi.
“Televizyon sehpasında geziniyordu, kulakları yüzünden ekranı göremiyordum o yüzden tutmuştum.” Chanyeol küçük bir çocuk gibi önüne bakarak açıklama yaparken Baekhyun’u takip etti.
“Kulakların yüzünden sana sarıldığımda ben de bir şey göremiyorum Chanyeol.”
“Bir şey görememe nedenin kısa olduğun için yüzünün göğsüme denk gelmesi olmasın Baek?”
“Bak Chanyeol. Eğer ben sana laf söylüyorsam haklı olsam da olmasam da susmak zorundasın.” Baekhyun ciddi gibi görünmeye çalışsa da dudakları direnemeyerek gülümsemesine neden olmuştu.
“Nedenmiş o?” Chanyeol kolunu Baekhyun’a dolayarak kendine çekti.
“Çünkü ben senin Çıplak Bacak Tanrı’nım.”
---
“Chanyeol.” Baekhyun gece yarısı uyanıp bir süre bekledikten sonra yaptığı ilk şey Chanyeol’ü uyandırmak olmuştu. Daha doğrusu uyandırmaya çalışmak. 5. defa seslenmesine rağmen Chanyeol hareket bile etmemişti. “Komiser Park Chanyeol!” Son olarak bağırmayı denediğinde kısmen başarılı olmuştu.
“Efendim?” Chanyeol uykulu sesiyle gözlerini bir an bile açmadan Baekhyun’a dönerek kolunu Baekhyun’un beline attı.
“Chanyeol...” Baekhyun’un sesi tuhaf geliyordu. Chanyeol gözlerini açarak kollarındakine baktı.
“Bir sorun mu var? Hasta falan mısın.” Chanyeol’ün doğrulup ışığı açması bir kaç saniyesini almıştı. Baekhyun’un gecenin bir yarısı onu uyandırmasını normal karşılayamamıştı çünkü.
“Hayır, hayır. Bir sorun yok iyiyim!” dudaklarını ısırarak Chanyeol’e baktı. “Sadece... Canım pasta istedi...” Chanyeol uykulu olması yüzünden bir an yanlış duyduğunu düşündü. Doğru anlayabilmek için gözlerini bir kaç defa kırpıştırarak Baekhyun’a baktı.
“Pasta mı?”
“Hı, hı.” Sevimli olduğunu düşündüğü bir şekilde bakarak başını salladı.
“Beni bu yüzden mi uyandırdın?” uyurken birbirine giren saçlarını biraz daha karıştırdı.
“U-uyandırmak istememiştim. Ama... Rüyamda kocaman bir pasta gördüm ve canım o kadar çok istediki bir daha uyuyamadım.”
“Ve sonra beni bu saatte uyandırmaya karar verdin?” Gözlerini devirmesine engel olamamıştı.
“Gerçekten özür dilerim. Ama dayanamadım. Neden böyle olduğunu bilmiyorum. Canım gerçekten o kadar çok çekti ki...” Ağlamaklı gelen sesi Chanyeol’ün yumuşamasına neden olmuştu.
