•'I hate his game!' Taehyung ff•

Chapter 19 (the end)

My Stigma

Y/n's POV

Το επόμενο πρωί όταν ξύπνησα ένιωθα πως όλα ήταν ένα όνειρο. Πίστευα πως ο Tae δεν είχε γυρίσει στα αληθεια.

Γύρισα απότομα το κεφάλι μου για να κοιτάξω την άδεια πλευρά του κρεβατιού.

Ίσως τίποτα από αυτά που θυμάμαι δεν είναι παρά ένα απλό όνειρο. Μα φαινόταν τόσο αληθινό...

Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι και ντύθηκα βιαστικά. Κατέβηκα τα σκαλιά δυο δυο για να δω εναν Tae να κάθεται να τρώει πρωινό.

Ένας αναστεναγμός ξέφυγε από τα χείλη μου καθώς συνειδητοποίησα πως όλα είχαν συμβεί.

Τ: Πως είσαι αγάπη μου; είπε και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο στόμα καθώς πήγαινα να καθίσω δίπλα του στο τραπέζι.

Υ/n: Χαίρομαι που είσαι εδώ.
Τ:Λοιπόν...τότε ας γιορτάσουμε αυτό το γεγονός. Θα σε πάω μια βόλτα όμως δε θα σου πω που.

Όλη μέρα η περιέργεια με έτρωγε.
Βέβαια, η περίεργη αλλαγή διάθεσης του Yoongi με έκανε να μη σκέφτομαι την έκπληξη για λίγο.

Χτες μου έλεγε πόσο με αγαπούσε αλλά τώρα φαινόταν σαν να το είχε ξεπεράσει.

Υ/n: Yoongi είσαι καλά; Πως γίνεται εσύ να είσαι τόσο χαρούμενος;
Υ: Αφού ο φίλος μου γύρισε πίσω!Πως γίνεται να μην είμαι χαρούμενος; Άκου Y/n,μπορεί να σε αγαπώ αλλά αυτό που θέλω περισσότερο είναι να είσαι εσύ χαρούμενη και αυτός ο άνθρωπος σε κάνει ευτυχισμένη. Το βλέπω στα μάτια σου. Μη σε απασχολεί τι θα κάνω εγώ με τα συναισθήματα μου. Θα τα καταπιώ,που θα πάει; είπε και γέλασε.

Τον αγκάλιασα σφιχτά με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια. Με συγκίνησε ο άτιμος!

Τα παιδιά τα έμαθαν όλα. Ήρθαν από το σπίτι καθήσαμε όλοι μαζί μέχρι που:

Τ: Θα σας την κλέψω για λίγες ώρες... με πήρε από το χέρι και τους έκλεισε το μάτι  προσπαθώντας να μη τον δω.

Τα παιδιά δεν αντιστάθηκαν ούτε λίγο.
Έτσι,μπήκαμε στο αμάξι και μετά από λίγο, σταματήσαμε σε ένα δάσος.

Αρχίσαμε να περπατάμε αμίλητοι γύρω από τα δεντρα.

Τ: πω ρε! Ξέχασα το κινητό μου στο αυτοκίνητο.Θα αργήσουμε για την έκπληξη! Πάω να το πάρω και θα συναντηθούμε εκεί που φαίνεται το ξέφωτο.
Έφυγε χωρίς να περιμένει την απάντησή μου.

Η αλήθεια είναι πως φοβόμουν πολύ εκεί έξω στο σκοτάδι. Περπατούσα αργά αργά μέχρι που παρατήρησα πολλά φωτάκια να έχουν στολίσει τα δέντρα κάνοντας το τοπίο να φαίνεται ονειρικό.

Τώρα βάδιζα πιο γρήγορα,μαγεμένη από τη θέα.
Ξαφνικά,είδα ένα χαρτάκι να είναι κολλημένο σε ένα δέντρο. Το πλησίασα και διάβασα: Είσαι πολύ κοντά πριγκίπισσα..

Τότε ήταν που η υπομονή μου τελείωσε και τη θέση της πήρε ο ενθουσιασμός. Άρχισα να τρέχω και το ξέφωτο ερχόταν όλο και πιο κοντά σε εμένα.

Όταν είχα φτάσει πολύ κοντά, είδα μια φιγούρα αλλά ήταν πολύ κοντή. Καθώς πλησίαζα ακόμα περισσότερο, τον είδα.

Είδα και αυτόν γονατιστό με ένα κουτάκι στο χέρι αλλά και όλη την παρέα αριστερά και δεξιά με πλατιά χαμόγελα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους.

Τ:Y/n, ξέρεις πολύ καλά πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Πάντα ήμουν. Θέλω να σε γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον άνθρωπο στη γη. Θέλω να περάσω μαζί σου όλες τις στιγμές που μου έχουν απομείνει, ωραίες αλλά και άσχημες. Λαχταράω να δω μικρά πλασματάκια που θα μας μοιάζουν να τριγυρνάνε μέσα στο δικό μας σπίτι. Θέλω το κρεβάτι μας να μυρίζει το άρωμά σου. Ξέρω πως όλα αυτά είναι γλυκανάλατα, αλλά...Y/n θες να γίνεις η γυναίκα μου; με ρώτησε με μάτια που λάμπουν.

Εγώ κλαίγοντας απάντησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα:
Ναι! Ναι!
Και έπεσα στην αγκαλιά του.

Όλοι άρχισαν να ζητωκραυγαζουν όσο εκείνος μου έβαζε το δαχτυλίδι. Ήταν πανέμορφο. Απλό αλλά πανέμορφο.

Πλέον ήξερα πως τα χρόνια που θα ακολουθούσαν θα ήταν τα καλύτερα της ζωής μου.

THE END

___________________________________________

Γεια σας παίδες! Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη σας και για τη δύναμη που μου έχετε δώσει!
Σας αγαπώ πολύ όλους σας!❤️

Όποιος θέλει ένα Q&A με τους χαρακτήρες να μου γράψει ερωτήσεις στα σχόλια!

Δυστυχώς δεν ξέρω αν θα αρχίσω το άλλο βιβλίο γιατί έχω αρχίσει να γράφω ένα κανονικό το οποίο λογικά θα εκδόσω.
Όταν το τελειώσω μπορεί να το ανεβάσω και στο wattpad.

Φιλιά πολλά!
Peace out!🎤