•'I hate his game!' Taehyung ff•

Chapter 17

T:YOUNGIII!!!

Y/n:Δεν μπορεί να είναι αυτός...

I need explainations

Τaehyung's Pov

Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα... ο φίλος μου να φιλάει το κορίτσι μου;Και με τόσο πάθος;! Η Y/n φαινόταν τόσο σοκαρισμένη όσο κι εγώ.
Δεν περίμενα τέτοια προδοσία ακόμα κι αν νόμιζε ότι πέθανα.
Μα...ο Yoongi; Δεν του φαινόταν ρε γαμωτο.

Όσο μπορούσα να δω από μακριά, η Y/n είχε παραμείνει πανέμορφη...την αγαπώ σαν τίποτα άλλο στον κόσμο.
Μπήκα στο σπίτι με φόρα μιας και είχα ακόμα τα κλειδιά.

Τ:ΥΟΟΝGI!!! Φώναξα νευριασμένος

Υ:T-taehyung;!; Είπε έτοιμος να χάσει τις αισθήσεις του
T: Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;!είπα πλησιάζοντας τον
Υ:Δεν υπάρχει περίπτωση... βλέπω όνειρο ή είμαι τρελός δεν εξηγείται αυτό...
Τ:Κι όμως φίλε...τώρα δεν ξεφεύγεις από τα χέρια μου...του απάντησα καθώς μου είχε στρίψει και πλησίασα ακόμα περισσότερο

Υ/n:T-tae...? Ρώτησε με βουρκωμενα μάτια

Ξέχασα στην κυριολεξία τι πήγα να κάνω και έτρεξα προς την κατεύθυνση της

Τ: Κουκλίτσα μου!!! Είπα και την σήκωσα για να την πάρω μια θεαματική αγκαλιά.

Υ/n POV

Είχα γατζωθει πάνω του. Το μυαλό μου βέβαια ήταν κενό. Σίγουρα χρειάζομαι κάποιες εξηγήσεις,ίσως πολλές.

Τ:Μου έλειψες τόσο πολύ
Υ/n:Κι εμένα!
Μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο στόμα πριν τον ρωτήσω:

Υ/n:Που ήσουν τόσο καιρό; Πως ζεις;Γιατί δεν μου είπες τίποτα; Θα μπορούσες έστω να επικοινωνήσεις μαζί μου..
Είπα μουτρωμένη με σταυρωμένα χέρια.
Τ:Με πλακωσες στις ερωτήσεις. Μην ανησυχείς,θα στα εξηγήσω όλα μόλις μου περιγράψει ο Yoongi την κατάσταση που είδα νωρίτερα... είπε και τον κοίταξε με την άκρη του ματιού του.

Υ:Κοίτα...χάρηκα πολύ που ήρθες δεν θέλω να τα χαλάσουμε για αυτό. Είμαστε σύμφωνοι; Πρότεινε και έτεινε το χέρι του με ένα αληθινό χαμόγελο στο πρόσωπο του.
Τ: Α,ρε ηλίθιο εχε χάρη που είσαι φίλος μου. Είπε και αντί να δώσει το χέρι του,τον αγκάλιασε.

Υ/n: Ωωω... τι γλυκό! Όμως τελειώνετε θέλω εξηγήσεις.

Τ: Πωπω έγινες πιο απαιτητική ή μου φαίνεται; Μου αρέσεις έτσι. είπε και μου έκλεισε το μάτι
Στριφογυρισα τα μάτια μου και πήγαμε να κάτσουμε στον καναπέ.

Τ: Λοιπόν... πιο παλιά ειχα μπλέξει σε ενα gang. Κάποια στιγμή ζήτησα να φύγω αλλά δεν με άφηναν έτσι εξαφανιστηκα τότε. Ήμουν περίπου δεκαπέντε και δεν καταλάβαινα πόσο σοβαρο θα γινόταν το πράμα αν με έβρισκαν. Επίσης, τότε ζούσα στο Daegu,έτσι μόλις μετακόμισα εδώ στη Seoul και ενωθηκα με τα αγόρια ,δεν μπόρεσαν να με βρουν. Δυστυχώς, κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι είχα έρθει εδώ και με απείλησαν ότι θα σκοτώσουν όσους αγαπώ. Έτσι,"σκηνοθετησα" τον θάνατο μου με την βοήθεια κάποιων ειδικών και φυσικά ξοδεψα αρκετά χρήματα. Νόμιζα πως δεν θα ξαναγυριζα πίσω, πραγματικά.
Αλλά ευτυχώς του εκανα ξεκάθαρο με τον πιο σωστό τρόπο πως δεν θέλω αλλα μπλεξίματα μαζί του,με τη βοήθεια μερικών παλιών μου φίλων. Ήταν δύσκολο,αλλά τα καταφέραμε. Δεν περίμενα να ξαναδώ ούτε τους φίλους μου ούτε εσένα ξανά.Τωρα όμως μπορούμε να κάνουμε σαν να μην έγινε τίποτα,έτσι;
Ρώτησε και μας κοίταξε περιμένοντας μια απάντηση

Υ: Φυσικά. Καλά έκανες και ξεμπλεξες. Είπε και συμφώνησα απευθείας.
Τ: Τώρα που όλα λύθηκαν... λέω αύριο να κανουμε ένα ωραίο παρτακι...αλλά για την ώρα... Y/n έλα πάνω,θέλω να σου δείξω κάτι.
Υ:...Εμμ...μην ανησυχείτε...εγώ έτσι κι αλλιώς θα πάω στα παιδιά....κάντε ότι θέλετε... ειπε νευρικά και σκάσαμε στα γέλια.

Όχι αρκετή ώρα μετά,τον ακολουθούσα στις σκάλες...

__________________________________

Γεια σας παίδες,χρόνια και ζαμανια!!

Θεαματική είσοδο έκανε το μανάρι μας!
Τι λέτε να θέλει να της δείξει;
🤔

Γράψτε μου στα σχόλια!!
Peace out my readers!🎤