•'I hate his game!' Taehyung ff•

Chapter 15

Even if i die,it's you pt.2

Υ/n:ΓΙΑΤΡΕ ΒΟΗΘΕΙΑ!!! ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!!

Y/n's POV

"Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό... ΑΠΛΏΣ δεν μπορεί!!!"σκεφτόμουν από μέσα μου καθώς οι γιατροί μπουκαραν μέσα κάνοντάς με να καταλάβω ότι εγώ έπρεπε να φύγω από το δωμάτιο.

Τα δάκρυα έτρεχαν ορμητικά από τα μάγουλα μου όταν γύρισα να τον κοιταξω για τελευταία φορά. Αν βρισκόταν σε ένα κανονικό κρεβάτι στο σπίτι,θα έλεγα πως απλώς κοιμάται. Αλλά έτσι όπως είναι ξαπλωμένος σε νοσοκομειακό κρεβάτι με το μηχάνημα αναπνοής να δείχνει μια ίσια γραμμή, είναι προφανές πως βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση.

Rm:Τι έγινε?! Ρωτήσε και με πλησίασε γρήγορα
Y/n:Ο-ο Tae...δ-δεν ξέρω αν... θα τον προλάβουν... κατάφερα να πω μέσα από τους λυγμούς μου
Υ:Δεν υπάρχει περίπτωση! Φώναξε ο Yoongi και κλώτσησε το πόδι του σε μια γλάστρα που , ευτυχώς,δεν ράγισε.
Τώρα όλοι όσοι περίμεναν νέα για τους δικούς τους,είχαν στρέψει την προσοχή τους σ' εμάς.
Ο Jimin έβαλε τα χέρια του μέσα στα μαλλιά του και τα τράβηξε για να τα απομακρύνει από το πρόσωπο του. Το έβλεπα στα μάτια του ότι προσπαθούσε να μην κλάψει.
Ο Hobi,ο Jin και ο Kookie έκλαιγαν. Ο ένας δυνατά με λυγμούς,ο άλλος χωρίς να τον ακούει κανείς και ο Kookie με τα χέρια να καλύπτουν το ,πια, μουσκεμένο πρόσωπο του.

Rm: Παιδιά, πρέπει να ηρεμήσουμε. Δεν μας έχει πει ο γιατρός την τελική κατάσταση του. ανακοίνωσε προσπαθώντας να καθησυχάσει τους φίλους του.

Εκείνα τα 45 λεπτά ήταν τα πιο βασανιστικά λεπτά όλης μου της ζωής.
Όλα γύρω μου γύριζαν θολωμενα από το πολύ κλάμα.Το μόνο που ήθελα να ακούσω είναι ότι ήταν ζωντανός.

Όταν η πόρτα άνοιξε ξαφνικά,σηκώσαμε τα κεφάλια μας σχεδόν ταυτόχρονα για να δούμε τον γιατρό να μας κοιτάζει κάπως... σκεπτικός;

Γ: Ο Kim Taehyung πάλεψε πολύ με τα πολλά τραύματα του που δημιουργήθηκαν σε εκείνο το απρόσμενο δυστύχημα αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Λυπάμαι πολύ παιδιά.
μας είπε με το κεφάλι χαμηλά

Rm:Σας ευχαριστούμε, κάνατε ότι μπορούσατε. είπε καθώς ο γιατρός έφευγε.

Rm:Τώρα πρέπει με βαριά καρδιά να πάμε στα σπίτια μας και να ξεκουραστούμε γιατί μετά πρέπει να... οργανώσουμε την κηδεία.

Ένιωθα πως ο αέρας ήταν πολύ λίγος για να μπορεσω να αναπνεύσω.
Γυρίσαμε στο σπίτι και εγώ κατευθύνθηκα αμέσως προς τις σκάλες για επάνω. Δεν ήθελα να μιλήσω με κανένα.

Πήγα να ξαπλώσω αλλά το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω το ταβάνι με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλα μου χωρίς να το έχω καταλάβει.Θα πρέπει να τα συνηθίσω,θα μου κρατάνε συντροφιά αφού δεν είναι αυτός εδώ.

Ασυνείδητα, είχα ξαπλωσει στο δικό του κρεβάτι,κοιτώντας το δικό του ταβάνι και μυρίζοντας το δικό του άρωμα στα σεντόνια

__________________________________

Γεια σας παίδες!
Καταθλιπτικό κεφάλαιο σήμερα!
Πάντως μην νομίζετε ότι μετά το σημερινό,τα υπόλοιπα θα είναι βαρετά. Έχουμε πολλά μυστικά να αποκαλύψουμε που είναι καλά βαθιά κρυμμένα μέσα στο χώμα...

Peace out!🎤