Part___3
បន្ទាប់ពីឈរមេីលកាំជ្រួចហេីយក៏នាំគ្នាបំបែកគ្នាទៅផ្ទះវិញនៅឡេីយតែ..Jungkookដែលមិនទាន់ទៅតែក៏រៀបនឹងទៅ
«បងប្រុសគេងនៅទីនេះមួយយប់ក៏បានណា»Jimin និយាយពេលជូនរាងក្រាស់មកដល់ឡាន
«មិនអីទេ..បងមិនចង់រំខានទេ»Jungkook ញញឹមដាក់ដៃទាំងពីរចូលហោប៉ៅខោ
«មិនរំខានអីទេបងប្រុស...ពួកយេីងមិនងាយបានជួបគ្នាទេ..ខ្ញុំនឹកបងប្រុសណាស់»Jimin អោនមុខចុះទាំងអន់ចិត្ត
«កុំធ្វេីមុខចឹងអី..បងមកលេីកនេះគឺបាន1អាទិត្យពេញ..»Jungkook ដេីរទៅជិតហេីយចាប់ដៃតូចៗទាំងពីផ្គួបចូលគ្នា
«ហេតុអីបងមកនៅកូរ៉េវិញចឹង»Jimin សួរព្រោះ Jungkook ទៅនៅអាមេរឹកតាំងពី Jimin អាយុ7ឆ្នាំ
«ទីនេះមានអតីតកាលអាក្រក់របស់បងនឹងគ្រួសារបងមិនចង់នៅទេ»Jungkook តបទាំងញញឹមមិនសមហេីយកែវភ្នែកសម្លឹងរាងតូចទាំងបង្គាប់ន័យគួរអោយខ្លាច
«បងប្រុសកុំសម្លឹងខ្ញុំបែបនេះអី»Jimin មានអារម្មណ៍ថាខ្លាចកែវភ្នែករបស់គេនៅពេលនេះ
«បងធ្វេីលេងទេ..»Jungkook សម្រួលអារម្មណ៍ព្យាយាមពាក់ស្រោមមុខសុភាពបុរសវិញកុំអោយក្មេងតូចខ្លាច
«បាទ...»Jimin តបទាំងញញឹមវិញ
«Jimin ស្រលាញ់បងទេ»Jungkook នៅសុខៗក៏បែបនេះឡេីងធ្វេីអោយរាងតូចឆ្ងល់ជាខ្លាំង
«ខ្ញុំមិនដែលស្អប់បងទេ»Jimin ក្រវីក្បាលហេីយក៏ប្រាប់វិញទាំងមិនយល់ន័យ
«បេីចឹងបងថេីបអូនបានទេ»Jungkook
«ថេី...ថេីបឬ»Jimin សួរបញ្ជាក់ទាំងមុខ
ក្រហមតិចៗ
«បាទបងចង់ថេីបអូនដូចមុននេះ»Jungkook
«អឺ....គឺ....បង..បងប្រុស»Jimin ភ័យលាយអៀនពេលរាងក្រាស់និយាយចំៗ
«Jimin »Jungkook ហៅគេតិចៗហេីយទម្លាក់ទឹកមុខចុះ
«គឺ...បា...បាន»Jimin តបទាំងដាក់រដុបព្រោះអៀន
«បងស្រលាញ់ Jimin »Jungkook
«..}»Jimin គាំងភាំងនឹងអ្វីដែលបានឮហេីយបេីកភ្នែកធំៗ(វាបោកទេ)
