Ο κατάσκοπος και εγώ

Η απόφαση

-Άννα πες μου ΤΏΡΑ τι έχει συμβεί!! Σε ξέρω πολύ καλά και καταλαβαίνω πότε έχει συμβεί κάτι!  είπε ο αδερφός μου με έντονη φωνή

Δεν ξέρω τι να του πω. Να του πω την αλήθεια ή όχι; Τι θα κάνει άμα του το πω; Αχ γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο περίπλοκα;

-Λοιπόν; Σ'ακούω!    Λέει με δυναμική φωνή, όμως φαίνεται ότι είναι και ανήσυχος ταυτόχρονα

-Εμμμ... Βασικά δν έγινε και τίποτα τόσο σημαντικό, απλά πετύχαμε τον Πάνο στο κλαμπ... και ήταν μεθυσμένος..

-ΤΙ ΣΟΥ ΈΚΑΝΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣΩ Λέει φανερά εκνευρισμένος...

-Τίποτα... Απλά με είχε στριμώξει και μου έλεγε -ΆΣΕ ΜΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΏΣΩ!!- (του είπα μόλις τον είδα ότι ήταν έτοιμος να μιλήσει)  λοιπόν τι έλεγα; Αα ναι και μου έλεγε ότι με αγαπάει ακόμα και δν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα και πήγε να με φιλήσει.. όμως... Τελικά συνήλθε και με άφησε να φύγω.. 

-Αυτό ήταν όλο; (Κουνάω καταφατικά το κεφάλι) Καλά δεν σε πιστεύω, όμως θα το αφήσω να περάσει έτσι.  Αλλά θέλω να ξέρεις ότι ΌΤΙ κι αν έχει συμβεί και το εννοώ ΟΤΙΔΉΠΟΤΕ μπορείς να με εμπιστευτείς και να έρθεις να μου το πεις οποιαδήποτε στιγμή!!

Δεν ξέρω τι να πω.. απλά τον πήρα μια πολύ σφιχτή αγκαλιά.

-Λοιπόν πάω κάτω να φτιάξω πρωινό ντύσου και κατέβα! Μετά θα σε πάω βόλτα με την μηχανή!

-Αλήθεια?!? ΤΕΛΕΙΑΑΑΑ!!! Αναφωνησα

Μια γαμάτη μαύρη μηχανή Honda! (Δες την εικόνα του κεφαλαίου)

- Χαχα το ήξερα ότι θα σου φτιάξει το κέφι! Λοιπόν πάω πάω να φτιάξω πρωινό μην αργησεις Ε? Θα κρυώσουν οι τηγανιτές!

Χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι. Αφού με φίλησε στο μάγουλο κατέβηκε. Με το που έκλεισε η πόρτα το χαμόγελο έσβησε από το πρόσωπο μου. Δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω αυτό που συνέβη!! Και είμαι αγχωμένη!! Αυτός ο τύπος είναι ψυχολογικά διαταραγμενος και οπλοφορει!! Που ξέρω εγώ ότι δεν κινδυνεύω? Πφφφ... Μήπως να πω στον αδερφό μου? Δεν ξέρω τι να κάνω... Προς το παρόν, απαλά σηκώνομαι και πάω να ντυθώ. Φοράω ένα τζιν παντελόνι, μια μαύρη μπλούζα και από πάνω ένα κάρο πουκάμισο. Αφού φτιάχνω και το μαλλί μου βγαίνω από το δωμάτιο μου και κατευθύνομαι προς την κουζίνα, μόλις φτάνω, βλέπω τον αδερφό μου να βάζει την τελευταία τηγανιτά στο πιάτο και μόλις με  βλέπει μου χαμογελάει

-Ήρθες ακριβώς στην ώρα!

Έκατσα, φάγαμε και μετά σηκωθηκαμε για να βγούμε έξω. το αποφάσισα!! Θα του τα πω όλα!

Λοιποον αυτό είναι το κεφάλαιο για σήμερα... Ελπίζω να σας άρεσε... θα ήθελα επίσης να σας πω χρόνια πολλά για τα Χριστούγεννα ;)  επίσης θα ήθελα να σας ενημερώσω οτι ξεκίνησα άλλο ένα βιβλίο, που λέγεται "Το στοίχημα" άμα θέλετε επισκεφθείτε το προφίλ μου και Ρίξτε του μια μάτια, μην ανησυχείτε δεν πρόκειται να παραμελησω αυτό το βιβλίο! ;)
:*