PROLOGUE

15 4 4
                                    

Nung bata ako sabi ni Lola pag nag wish daw ako sa isang pinakamakinang na bituin sa gabi ng ikalabing-isa ng Disyembre, lalo na pag natapat pa sa oras na 11:11 din, matutupad daw yung wish ko. Hindi ko alam pero naniniwala ako sa sinabing iyon ni Lola. Wala namang masama kung maniniwala ako diba?

December 11, 20** 11:11pm

Hindi ko mahanap yung pinakamakinang na bituin, lahat naman kase makinang. Pero siguro para magkatotoo nga yung wish ko, pwede sigurong mag wish nalang ako sa lahat ng bituin ngayon, tutal lahat naman makinang eh.

Pumikit ako at sinabi ang wish ko.

"Dear Stars of December Night, please hear me out, I wish hindi na po maghiwalay si Mom at Dad, kase po bata pa po kami ni Jared, baka wala na pong mag alaga saamin, ayaw po namin na mawalan ng parents, kaya pleaseee po grant my wish"

After 2 weeks my Mom and Dad separated. That was 10 years ago and up until now naalala ko parin kung pano ako nag wish na sana hindi maghiwalay si Mommy at Daddy pero hindi nagkatotoo yung wish ko, sumubok pa ko mag wish sa paniniwalang baka pakinggan na nga ako ng mga bituin ng Disyembre, pero wala parin eh. Haiist. Dapat hindi ako nagpapaniwala sa mga ganun eh.

But still, there is always a part of me na kailangan kong maniwala, kailangan ko paring kumapit sa ideyang magkakatotoo ang wish ko, and even if I know that there is just a one percent probability that it will come true, I still hold on to that 1% and I still wanted to make a wish with the Stars of December Night.

_________

@Caelia_Heavens

Stars of December Night Where stories live. Discover now