Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 12: "Understand"

hallow Ulit :) 

UD ulit aketch, natuwa kasi masyado sa isang chapter ee. kawawa naman ang aking Justine Babes :) haha! super Peg ko siya. :)) 

Anyways, 

here's your. 

Allen Jerome Santos

--> 

[Jusmine's POV]

"WALA KANG GINAGAWA? KASALANAN MO LAHAT KUNG BAKIT NAGKAKANDA-LECHE LECHE TONG BUHAY KO! EVER SINCE NA NALAMAN KONG AMPON AKO! NAGING GANITO NA KO! BAKIT KASI KAILANGAN MO PANG MABUHAY? WHY DO YOU NEED TO EXIST? AND RUIN MY LIFE? FUCK YOU! I DON'T WANT YOU TO GET NEAR ME--" 

hindi pa tapos yung sentence ni Justine. tumulo na yung mga luha ko. so All this time.. kaya pala pag-gusto nila mommy na magkakilala kami. ang dami niyang alibis. kasi ayaw niya sakin. 

"JUSTINE!" 

yung ang dahilan kung bakit napatigil siya sa pagsasalita niya. 

tumingin siya sa taas. at after ng ilang seconds. tumakbo siya papalabas ng pinto. 

hindi ko na napigilan ang sarili ko at napahagulgol na ko. 

"bunso! bunso! wag ka ng umiyak" sabi ni kuya at niyakap ako. 

"K-kuya..h-hindi..k-ko..n-naman..g-gusto na *sob*" hindi ako makapagsalita ng maayos dahil pinangungunahan ako ng mga hagulgol na lumalabas sa bibig ko. 

"ssshhh. it's not your fault bunso. wag ka ng umiyak" sabi niya at hinimas himas yung balikat ko. 

nilapitan ako ni dady. "anak.. pasensya ka na kay Justine aa" sabi niya at hinawakan ang dalawang kamay ko. 

"dady.. hindi ko naman din po gusto yung ganito ee" sabi ko. habang umiiyak. 

"alam ko anak.. " sabi ni dad. "Jurmaine. ikaw na munang bahala sa kapatid mo aa.. sumasakit kasi ang batok ko ee" sapo sapo ni dad yung batok niya. 

"dad are you alright?" tanong ni kuya. 

"i will be. dun muna ako sa kwarto.. sumakit yung ulo ko ee" sabi ni dad at he smiled at us. a fake smile. 

"halika! dun muna tayo sa kwarto mo" sabi ni Kuya Jurmaine. at dinala niya nga ako sa kwarto ko. "sandali lang aa. kukuha lang kita ng tubig. para kumalma ka aa" sabi ni kuya at iniwan niya muna akong mag-isa. 

napa-hawak nalang ako sa kwintas ko. mama. namimiss na po kita. sobra. ma. ganun po pala ka-laki yung galit sakin ni Justine. hindi ko po alam. kasalanan ko po pala kung bakit nag-kakaganito siya. ma. hindi ko din naman po ginusto na mahiwalay sa kanila ee. kung pwede ka lang po sana kayo nalang po yung totoong magulang ko. para hindi na po sila nagulo. hay.. mama. namimiss na kita. i miss your hugs and your comforting hands. 

ayaw parin tumigil ng mga luha ko sa pag-labas. at ang sakit na ng dibdib ko. hindi na ko masyadong makahinga. ganito kasi ako pag nagiging emotional ng sobra ee. sumisikip yung dibdib.