Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 22: "He's Hurt"

chapter 22: "He's Hurt" 

[Jusmine's POV] 

We were still here at his car. at tuloy tuloy lang siya sa pagdadrive. His Eyes were already swollen. 

wala siyang ginawa kung hindi ang magmaneho. sabay din non ang pag tulo ng mga luha niya. this is the

first time that i saw Justine like this. Ibang iba sa maereng Justine na nakilala ko. yung laging nang

-aasar at mayabang. 

nakatingin lang ako sakaniya. I can't take my eyes off him, ayokong nakikita siyang ganito. kahit

papaano may kumikirot sa puso ko nakikita siyang nagkakaganito. Hindi ko alam kung ano to. pero

Awa ang nangingibabaw sakin ngayon. 

wala akong lakas ng loob magsalita. his too fragile, alam kong hindi niya kailangan ng makakausap ngayon.

Dahil kahit sino namang tao na nakita ang girlfriend nilang may kasamang iba at sabihin pang fiance siya ee

ganito namana ta talaga ang magiging reaksyon. They've been together since they were 3rd year highschool. 

tapos parang naglolokohan lang pala sila. 

*FLASHBACK* 

"tita... this is my...FRIEND Gerard. Kasama ko po siya manonood ng game" 

biglang nagbago yung expression ng mukha ni Gerard. 

*End Of Flashback* 

thinking about it, matagal na nga sila. know I understand. tss. 

But honestly, I don't understand sandy, kung may fiance na pala siya, sana sinabi na niya kay Justine, 

hindi yung parang pinaasa niya lang sa wala. 

My thoughts stop nung nagbreak si Justine, Muntik na kasi akong masubsob ee. 

I look at him. and He held his face and wiped his tears. 

"SHIT! FUCK!" he cussed tapos pinagsusuntok niya yung manibela. 

hindi ko siya pipigilan. kailangan niyang malabas yan. 

"I love her so much... so so Much" He said between his sobs. 

ako nakatingin lang ako sakaniya. 

he turn to me. "b-bakit? g-ganon b-ba a-ako kasama? para lokohin niya ko? I love her so much... pero

bakit ganon?" He said then wiped his tears. 

I hug him. sa mga oras na to. alam kong ito ang pinaka maganda gawin. kasi kahit anong sakit, kayang 

mawala nito. hindi naman totally mawala, pero kahit sandali makalimutan niya yung sakit. "sssshhh. 

labas mo lang lahat Justine, I'm here okay? I'm not going to leave you" I said while hugging him. 

he cried. as in yung iyak ng lalaki. He really loves her. Justine doesn't deserve this. 

kahit na medyo may kayabang siya. mabait naman siya. at alam kong mapagmahal din siya. kasi kung hindi

naman hindi naman to iiyak ng ganito ee. Lucky sandy. I wish i was in her place. 

what? ano ba tong pinagsasasabi ko. 

hinimas-himas ko nalang yung likod niya. para mabura yung mga thoughts na pinagsasabi ng baliw kong utak. 

After 6 minutes. humiwalay na siya sa pagkakayakap.