Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 37: "Masungit"

[Justine's POV] 

pagkababa ko galing kwarto, nakita ko na sila sa dinning table. Ako nalang wala. oo. pati si Jusmine andito na. 

"anak, kumain ka na" sabi ni mom. 

"I'll pass ma, sa school nalang po ako kakain" sabi ko. 

"bakit naman?" sabi niya. 

"may training po kami ngayong umaga, and I can't train with a full stomach" sabi ko. 

"tapos na ko kumain. alis na tayo?" nakangiting sabi ni Jusmine. 

"Alis na ko ma" sabi ko at tumalikod na. aba! she owe me an explanation. 

sumakay na ko sa kotse ko at pinaandar na yun. maya maya narinig ko naman na sumakay na siya. pinatakbo ko na yung sasakyan. 

traffic. ee badtrip talaga. "hey" sabi niya sakin. 

tinignan ko lang siya wih blank expression. 

"bat ang sungit mo ampalaya?" tanong niya. 

"bakit? may dahilan ba ko para maging mabait sayo?" tanong niya. 

"look, I know your still mad about what happened I'm sorry okay, alam ko kasi na magagalit ka kung sasabihin ko kung san ako pupunta ee" sabi niya. 

"san ka ba nagpunta?" tanong ko. 

she sighed. "just promised me you won't get mad" sabi niya. 

"ayoko. kasi baka mamaya kay Allen ka nagpunta--" then it Hit me. "pinuntahan mo siya?" nanlalaking mata kong tanong. 

"he was drunk" sabi niya 

"DRUNK? dahil lang drank siya nakalimutan mo na lahat ng ginawa niya sayo? ganun ba yun?, shit naman! bahala ka na nga diyan!" sigaw ko. 

"ee bat ka ba nagagalit? sila mamy nga hindi ee. tapos ikaw galit ka sakin? kapatid lang naman kita aa!" sabi niya. 

nakarating na kami sa school niya ng hindi ako nagsasalita. mahirap na, baka may masabi akong hindi maganda. "salamat aa!" 

"wag mong sasabihin sakin na kapatid mo lang ako kaya wala akong karapat na magalit sayo. oo na. sabihin mo ng kapatid mo ko, kahit na hindi. hindi naman siguro masamang magalit ako, lalo na kung alam ko kung gaano ka sinaktan nung lalaking yun. yun lang naman yun ee. ayokong sinasaktan ka. kaya kahit kapatid man ang tingin mo sakin oh hindi. Hindi mo ko masisi kung bakit galit ako diyan sa lalaking yan, kasi pinaiyak at sinaktan ka niya" sabi ko, at hindi ako nakatingin sakaniya. 

she held my arms. "I'm sorry, I didn't know that you feel that way" sabi niya. 

"sige na baka malate ka pa" sabi ko sakaniya at inalis ko yung kamay niya sakin. 

[Jusmine's POV] 

"wag mong sasabihin sakin na kapatid mo lang ako kaya wala akong karapat na magalit sayo. oo na. sabihin mo ng kapatid mo ko, kahit na hindi. hindi naman siguro masamang magalit ako, lalo na kung alam ko kung gaano ka sinaktan nung lalaking yun. yun lang naman yun ee. ayokong sinasaktan ka. kaya kahit kapatid man ang tingin mo sakin oh hindi. Hindi mo ko masisi kung bakit galit ako diyan sa lalaking yan, kasi pinaiyak at sinaktan ka niya"

"wag mong sasabihin sakin na kapatid mo lang ako kaya wala akong karapat na magalit sayo. oo na. sabihin mo ng kapatid mo ko, kahit na hindi. hindi naman siguro masamang magalit ako, lalo na kung alam ko kung gaano ka sinaktan nung lalaking yun. yun lang naman yun ee. ayokong sinasaktan ka. kaya kahit kapatid man ang tingin mo sakin oh hindi. Hindi mo ko masisi kung bakit galit ako diyan sa lalaking yan, kasi pinaiyak at sinaktan ka niya"

"wag mong sasabihin sakin na kapatid mo lang ako kaya wala akong karapat na magalit sayo. oo na. sabihin mo ng kapatid mo ko, kahit na hindi. hindi naman siguro masamang magalit ako, lalo na kung alam ko kung gaano ka sinaktan nung lalaking yun. yun lang naman yun ee. ayokong sinasaktan ka. kaya kahit kapatid man ang tingin mo sakin oh hindi. Hindi mo ko masisi kung bakit galit ako diyan sa lalaking yan, kasi pinaiyak at sinaktan ka niya"

"wag mong sasabihin sakin na kapatid mo lang ako kaya wala akong karapat na magalit sayo. oo na. sabihin mo ng kapatid mo ko, kahit na hindi. hindi naman siguro masamang magalit ako, lalo na kung alam ko kung gaano ka sinaktan nung lalaking yun. yun lang naman yun ee. ayokong sinasaktan ka. kaya kahit kapatid man ang tingin mo sakin oh hindi. Hindi mo ko masisi kung bakit galit ako diyan sa lalaking yan, kasi pinaiyak at sinaktan ka niya"

DUG DUG DUG DUG DUG DUG DUG DUG DUG. 

I sighed. tae talaga. isipin ko lang talaga bumibilis na yung tibok ng puso ko. bakit ganito? ano na bang nangyayari sakin? naka shabu na ba ako? 

"REAN! hinahanap mo daw ako?" 

"Coah!" sigaw ko. 

"oh, kamusta dad mo? sabihin mo naman minsan sakaniya mag-laro naman kami" sabi ni coach. 

"opo coach makakaasa po kayo, pwede po sana akong huminge ng favor sainyo" 

"ano yun?" sabi nya habang naka-smile. 

"nabalitaan ko po na suspended si Allen, makikiusap po sana ako na wag na" 

bigla siyang sumimangot. "I'm sorry Rean, hindi ko pwedeng gawin yan. hindi pa siya nagtetraining at sobrang nagbago na si Allen" sabi niya. 

"Coach, sige na po!, medyo nagkaroon kasi kami ng misunderstandings yun po yung naging reason kung bakit siya naging ganon. Under depression lang po siya this past few days, kaya sana po coach mapagbigyaan niyo na po siya, kasi ako naman po talaga yung may kasalanan ee, sige na po" 

He sighed. "oh sige sige sige, basta maglalaro kami ng dad mo!" sabi niya. 

"yes coach! sasabihin ko po sakaniya, maraming maraming salamat po" sabi ko tapos napayakap ako sakaniya. 

[Allen's POV] 

nandito na ko sa classroom. grabe ang sakit ng ulo ko. hindi naman na kasi ako pwedeng umabsent ee. baka mabagsak ko pa tong subject na to. 3 units kaya to. major. 

"kuya Allen!" napatingin ako sa isa sa mga kaklase ko na 1st year. 

"oh bakit drew?" sabi ko. 

"pinapatawag ka ni coach kanina after daw ng classes mo, punta ka daw sakaniya" sabi niya. 

napabuntong hininga naman ako. shet, baka tanggalin na ko ni coach sa varsity aa. hayy . 

di na tuloyako nakapagconcentrate sa lecture nung prof. papatayin ako ng tatay ko pag nalaman niyang matatanggal ako sa varsity. ayy pota, ano bang gagawin ko? 

after ng klase namin, pumunta na agad ako sa office ni coach. 

"coach bakit po?" nakayuko kong sabi. 

"may training mamaya, don't be late, EVER AGAIN" sabi niya. 

"COAH? di ba suspended po ako?" sabi ko. 

"so gusto mo istuloy ko yung suspension mo?" 

"ayaw po" 

"sige na, and by the way, swerte ka sa girlfriend mo aa, Rean, siya nagexplain sakin na your under depression kasi nagkaroon daw kayo ng misunderstandings. sige na, I'll see you later" sabi ni Coach. then lumabas na sa office niya. 

kinausap ni Xandra si coach? 

*End Of Chapter*