Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 33: "Decisions"

Chapter 33

[Jusmine's POV] 

"ee di kung hindi ako nawala... hindi kita makikilala"  

nasapo ko agad yung bibig ko nung sinabi ko yun. ano bang nangyaayri sa utak ko at nasasabi ako ng mga ganyang bagay? 

napatingin ako sakaniya. nanlalaki yung mga mata niyang nakatingin sakin. 

"a-aa.. a-ano.. e-edi... k-kung a-ano... k-kung hindi...ano..." 

"ANO?" sabi niya. 

huminga ako ng malalim. JUSMINE! isip ng palusot! DALI! "a-ano.. k-kung.. h-hindi kita nakilala... ee di... ano.. ako lang... oo tama! ee di ako lang mag-isa ngayon? wala akong kasama? ee di hindi ako ngayon andito. at walang eepal sa buhay ko" palusot ko. 

ngumiti naman siya. at ginulo yung buhok ko. "hahaha! oo nga naman" sabi niya. 

SAFE! thank God! 

[Justine's POV] 

After naming pumunta sa school niya. umuwi na din kami. ito ako ngayon nagdadrive pauwi ng manila. tinignan ko yung babae sa tabi ko. 

tulog na tulog. napagod siguro sa paglalaro ng basketball. Rean nga siya... HAHAHA! galing ee. 

atleast ngayon alam niya na yung totoo. kahit na nasasaktan siya... masaya ako kasi atleast matitigil na yung panloloko sakaniya nung hayop na lalaking yun. tss. 

Dudurugin ko talaga yun. pag nanalo sila against sa NU. kami ang makakalaban nila sa Finals. kaya pagdasal niya na matalo sila. 

traffic. tss. what can you say? ganito naman ata talaga dito ee. tumingin ako sa paligid ko. nakakita ako ng pamilya sa isang gilid. 

mga pulube. hawak hawak nung nanay yung baby. tapos may tatlong anak pa sila nakahiga na. and then yung tatay naman nagaayos na kakain nila. 

I sighed. Sila... kahit mahirap. sama sama pa din. hindi nila pinamimigay yung mga anak nila kahit alam nilang hindi nila kayang buhayin ito. yung mga magulang ko kaya? mahirap din kaya sila? hindi din kaya nila ako kayang buhayin kaya pinamigay nila ako? 

"I'll help you find them" 

napatingin naman ako kay Jusmine. she saw me starring at the family. hayy. 

"What's the purpose? they give me away. in other words. ayaw na nila sakin" sabi ko then I continued driving. 

"Justine. come on! don't be too shallow! hindi porket pinamigay ka nila. hindi ka na nila mahal. may mg dahilan sila. kaya nga natin sila hahanapin para malaman natin yung mga dahilan nila, hindi yung conclude ka ng conclude diyan. gumagawa ka na agad ng theory ee wala ka pa namang scientific basis" sabi niya.

NAtawa nalang ako. 

"tapos ngayon tatawa tawa ka? ee totoo naman ee" hinawakan niya yung kamay kong nakapatong sa kambyo. "come on! Let's find them... I'll help you" I said. 

I sighed. is this the right thing to do? "okay... but after this season?" sabi ko. 

"after the season it is" she said and gave me a smile. yung smile niya talaga! yung walang pain! 

napasmile din tuloy ako ng wagas! 

[Jusmine's POV] 

pauwi na kami ni Justine. buti nalang naconvince ko siyang hanapin yung mga magulang niya. I can envy in his eyes habang nakatingin siya sa labas kanina. 

I grab my phone from my bag then started scanning. 

80 missed calls. 8 messages. 

Lahat galing kay Allen.