Just Inlove [Slow Update & Editing]

Chapter 19: "Her Side"

UD ulit ako :D abusuhin natin ang imagination :D let's do this! COME ON! ! ! ! ! ! ! ! 

*19

--

[Allen's POV] 

nagmamadali akong bumaba ng botique at sinundan si Sandy. sa di naman kalayuan. nakita ko siya.. nakatayo at naghihintay ng Taxi. 

I held her arm. "hatid na kita?" 

as i look at her. mugto na yung mata niya. 

Looking at her.. she's really pretty, pale ang skin, matangos ang ilong. petite lang.. and she has beautiful eyes.. now I know kung bakit mahal na mahal to ni Gerard. 

inalis niya yung kamay ko. "kaya ko ng mag-isa" sabi niya. 

"no i insist, sinabi sakin ni Xandra na ihatid daw kita" sabi ko. 

"ee di sabihin mo nalang na ayaw ko" sabi niya without looking at me. 

"i can't do that... sige na.. ihahatid na kita" sabi ko sakaniya. 

lumingon siya sakin at pinunasan yung mata niya. at nagbago yung expression niya.. yung mukha niya.. mukhang naiinis. 

"KAYA KO NA NGANG MAG-ISA EE! EE DI SABIHIN MO KAY JUSMINE NA HINATID MO NA KO!" sabi niya at nanginginig yung boses niya... like anytime iiyak nanaman siya. 

nagtitinginan na yung mga tao samin. 

"hindi ako marunong magsinungaling ee at loyal ako kay Jusmine" sabi ko. 

"BAHALA KA NA NGA DIYAN" sabi niya at nagsimula ng maglakad palayo. 

"sige pag hindi ka sumama sakin gagawa ako ng iskandalo" sabi ko. 

Lumingon siya sakin. "KAYA MO?" sabi niya. 

i grinned. Lumuhod ako sa gitna ng madaming tao na dumadaan. "I'M SORRY BABY, MAHAL NA MAHAL KITA KAYA SANA PATAWARIN MO NA KO" sigaw ko. and my face looks like pleading. 

( o.o) mukha niya 

"grabe ang sweet naman nung lalaki" 

"oo nga ee.. kung ako sa girl.. kahit anong kasalanan niyan papatawarin ko na yan" 

"oo nga miss.. patawarin mo na siya" 

"uughh ee.." natatarantang sabi ni Sandy. 

"BABY PLEASE!" nilakasan ko pa yung sigaw ko. 

lumapit siya sakin at tnayo ako. "oo na oo na.. nakakahiya ka" sabi iyang pabulong. 

hinatak niya ko malayo sa mga tao. "nakakahiya ka naman" sabi niya. 

"ee ikaw ee. sinubukan mo ko ee" sabi ko. 

"halika na... nasan kotse mo?" mataray nitong tanong. 

"huh? wala ako non.. tara walk trip" sabi ko. 

"ano? magaaya-aya kang ihatid ako tapos wala ka palang kotse" sabi niya. 

"kaya nga nauso ang commute di ba? halika na!" sabi ko sakaniya at hinatak ko na siya. 

Looking at her... she simple but elegant. she looks so fragile... and she can't even look at me in the eye. siguro alam nito na may alam ko kaya hindi siya sakin makatingin ng maayos. 

"gusto mo munang mag meryenda?" tanong ko. 

Umiling lang siya at hindi nagsalita. 

"i know everything" i said... siguro maganda na din na malaman niiya na alam ko. 

"WHAT do you know?" she asked. 

"about gerard" i whispered. 

tumingin siya sakin at nanlalaki ang mata. "please... don't ... don't tell anyone else" and before i know it.. umiiyak na siya. 

I sighed. allergic akong nakakakita ng babae na umiiyak sa harapan ko. kinuha ko yung panyo ko sa pocket at pinunasan ko yung luha niya. "don't cry" i said. 

pero wala padin siyang tigil sa pagiyak. putspa. hindi ko na alam gagawin ko dito. 

tumingin ako sa paligid at nakakita ako ng isang seven eleven. tama tama. dun ko nalang siya papakalmahin. 

naglakad kami sa kabilang side ng street na ala-alalay ko siya. at inupo ko siya sa isa sa mga vacant chairs. "saglit lang aa" sabi ko at pumunta ako sa slurpee. alam ko mapapakalma siya nito. 

"oh ito inumoin mo muna" sabi ko sakaniya. 

tinignan niya ko at kinuha yung inumin sa kamay ko. 

medyo kumalma na siya na konti... pero hindi ko pa din siya kinakausap. kasi baka umiyak nanaman ee. nakatingin lang ako sa labas at sa mga taong naglalakad lakad. 

"I love Him" 

napatingin ako sakaniya. 

"mahal ko si gerard, pero hindi ko kayang iwan si Justine" sabi niya. 

I didn;t bother to talk... para marealize niya na makikinig lang ako sakaniya. 

"Justine... his one of the sunshine i saw when i was really down.. siya lang ang kaibigan ko non... he was like a pain realiver... na pag sobrang nasasaktan na ko. siya ang nandyan para alisin ito.. lagi niyang sinasabi na wag akong maniniwala sa sasabihin ng iba... kasi hindi naman nila ako kilala.he made me strong... pero... everything changed... nung nalaman niyang ampon siya. wala na siyang ginawa kung hindi ang uminom... laging mainit ang ulo... at hindi na nagaaral. kaya dun ko naramdaman... it's time to return the favor... kahit na mahal ko si gerard... i can;t just leave him... kasi wala na siyang kakapitan.. alam kong akong ang isa sa mga dahilan kung bat kinakaya niya pa... pero kung iiwan ko siya paano na ang buhay niya? mahal ko siya bilang kaibigan... at ginagawa ko to dahil alam kong makakabuti ito sakaniya... I know he can't do this without me... that's why I'm still here.. even if i know i have no place" she said. and gave me a weak smile. 

"what about gerard? he is also hurting" sabi ko. 

"he understands me... at alam kong balang araw... masasabi ko din lahat ng ito kay Justine" 

"I hope so" sabi ko. 

yun nalang ang napagusapan namin at parehas na kaming tahimik ng ihatid ko siya sa kanila... well. atleast i already know her side. 

dapat ba itong malaman ni Jusmine? 

*To Be Continued*