Chapter Twenty-Three

1.7K 38 0
                                    

[LANCASTER]

"No, this report is a trash. Ayoko nito." I said at saka ibinato ang folder na iyon sa mga taong nasa harap ko. "I gave you fucking two weeks to made that tapos ang ihaharap niyo sa akin basura!? you're fired! you are all fired!" I screamed.

Kaagad naman umalis ang mga taong iyon at pumasok si Kenneth.

"Hanapan mo ko ng mga taong kayang gumawa ng magandang report at hindi basura, ngayon din." Utos ko at kaagad naman na tumalima ito.

I groaned in frustration and I cursed again. Sumandal naman ako sa kinauupuan ko and I tried to calm myself.

Weeks after ng umalis si Andrea, halos kalahati ng mga empleyado ko ay nasisante ko na dahil mabilis na akong mairita at magalit.

Kenneth is doing more errands compared last month dahil doon.

I mean, I tried but I can't control my anger.

Lalo na at wala na dito ang nagpapa-kalma sa akin.

Dumako naman ang tingin ko sa pinto and there's Rachel, she smiled at me but I just glared at her.

"What the fuck are you doing here!?" I asked.

"I heard that teenager is gone now." She said in a sickly seductive voice. "I was just wondering if I can be your company." She added.

"So you think insulting my baby will change my fucking mind? think that again woman." I said at saka tumayo at itinukod ang kamay ko and my hand wrapped around her throat.

Her eyes widened and I saw some fear in her eyes.

"Akala mo ba pinalagpas ko ang ginawa mo kay Andrea noon ha? well guess what? I didn't." I said and I lightly squeezed her neck. "I told you again and again, I don't want to marry and give you my surname cause I know that you will just after my money and power. Kapag bumalik ka pa dito, asahan mo na isang araw wala na ang pinakamamahal na kumpanya ng Papa mo." Banta ko at saka binitiwan siya.

"No Lancaster, you are just having an irrational obsession on that teenager! ako ang mahal mo!"

"Fuck you!" I screamed. "Hindi kita minahal Rachel, you are just a one night thing. Now, make yourself useful and leave my office. Wag na wag kang magpapakita sa akin ulit." Utos ko.

Hindi naman ito umalis at mas lalong uminit naman ang ulo ko. "I SAID LEAVE!" I screamed.

Napapitlag naman ito sa biglaang pagsigaw ko at kaagad naman na umalis din sa harap ko, I run my hands to my hair and groaned in frustration.

I want Andrea, I want to see her so that I can calm down.

But I know that I can't.

I gritted my teeth at saka lumapit sa punching bag na nakasabit sa isang gilid na nandoon at malakas na sinuntok iyon.

It was Scorpio's idea para kahit papaano daw ay mawala ang stress ko.

Pinagsusuntok ko naman iyon at saka pinagsisipa, nang mapagod na ako ay tumigil na rin ako.

"That was strong." I looked at Papa Magnus na prenteng nakaupo sa sofa ko.

"Did you just appeared from nowhere?" I asked and he chuckled.

"Hindi ako tinigilan ng Mama mo kakatawag sa akin, naga-alala na sayo iyon."

"I am fine Papa."

"Talaga ba?" He asked at hindi naman ako nakasagot.

Ayos nga lang ba talaga ako?

"No, I am not." I whispered.

His Series #10: Lancaster PascalTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon