Chapter Two

2.6K 56 0
                                    

<Present Time>

LANCASTER'S POV

"You told me na makukuha niyo ang investment na yan at mukhang confident pa kayo doon, anong nangyari?" I asked in irritation.

Well, my fucking employees just told me na hindi nila nakuha ang investment ng target namin na malaking kumpanya.

"I'm so sorry Sir, I will take the full res--"

"No, shut up. You're fired, you are all fired!" I said at saka ibinaba ang tawag.

I let out a sigh at saka sumandal sa swivel chair na kinauupuan ko.

"Aster?" I opened my eyes and I saw Andrea in my doorway.

"Yes?" I asked softly, ayoko kasing takutin siya.

"Narinig ko na sumisigaw ka, are you okay?" She asked.

I smirked, she is so innocent.

And I love it.

"Come here." I said at kaagad naman ito sumunod at lumapit sa akin.

I turned my seat to her and smiled.

"I'm fine okay? diba sabi ko sayo wag kang lalapit dito sa office ko?" I asked and she nodded. "This is the last time okay?" I asked again.

"Okay." She said.

"Tara na at ihahatid na kita sa school mo." I said at saka hinawakan ang kamay nito pero kaagad na binawi niya iyon na ikinagulat ko naman.

"A-ayokong pumasok..." She said and my forehead furrowed.

"Why?"

"A-ayoko..."

"Andrea..."

"Please Aster....a-ayoko talagang pumasok..." She said.

I can sense that she is about to cry

"Fine, pero ngayon lang okay? papagalitan ako ng Kuya Alex mo." I said and she nodded. "Now, what do you want to do?" I asked.

Nagliwanag naman ang mukha nito bago sumagot.

"Ice cream!"

.

.

.

"Careful, malamig." Pagpapa-alala ko pero tuloy-tuloy lang siya sa pagkain ng ice-cream, I let out a sigh at saka nanatiling nakatingin lang sa kanya.

Mayamaya lang ay lumabas ang itim na aura niya which is a mystery for me until now.

"Andrea, can I ask you something?" I asked and her doe eyes looked at me at sumikdo naman ang kakaibang kaba sa dibdib ko.

What the fuck?

"What is it?" She asked quietly.

"Did something happened to you when you're still a child?" I asked at nakita ko naman na napahinto siya sa sinabi ko.

Its a wrong move I guess.

"W-why did you asked?" Tanong nito at saka sinimulan ulit ang pagkain sa ice cream niya.

"Wala lang, kasi sa loob ng 5 years hindi ka man lang nagku-kwento sa akin." I explained.

"Car accident, yun lang ang natatandaan ko." She said at tumango-tango naman ako.

His Series #10: Lancaster PascalTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon