Chapter Twenty

1.9K 45 2
                                    

[LANCASTER]

"Mabuti na lang at naisugod siya kaagad dito kung hindi may chance na....mamatay siya because of blood loss." Scorpio explained.

"Okay na ba siya?" I asked

"Sa ngayon kailangan muna siyang obserbahan at idaan sa iba't-ibang test para ma-detect natin kung may komplikasyon." He answered.

"Thank you so much..."

"Anytime." He said before he excused himself para i-check ang ibang pasyente sa hospital na iyon, nakahinga naman ako ng maluwag nang marinig na ligtas si Andrea.

I don't care kung gaano katagal kami dito sa hospital, as long as she is safe.

I took a deep breath bago dahan-dahan na binuksan ang pinto ng kwarto kung saan naka-admit si Andrea, I clenched my jaw when I saw her unconscious body and pale skin.

According to Gemma, she killed those two russian men who tried to take her, sayang naman at wala na akong chance para mabugbog sila.

How dare them to hurt my baby?

Umupo naman ako sa upuan na nasa tabi ng kama niya and I held her handand grazed the pad of my thumbs in her knuckles.

"Baby..." I said in a low volume. "I saw how you protected yourself from those bad guys, you are so cool back there." I complimented and chuckled to myself. "I didn't protect you like what I've promised."

Nanatiling nakatingin naman ako sa payapang mukha nito.

"I'm sorry.." I whispered and kissed her forehead.

For now, all I can do is wait for her to wake up.

I WAS JERKED awake when I felt a light squeeze in my hand, kaagad naman na tumingin ako kay Andrea. I smiled at saka hinawi ang buhok nito.

"Hey baby..." I said.

"Aster?" She asked at saka tumingin sa paligid, confusion filled her face.

"May masakit ba sayo?" I asked at hinawakan ang kamay nito.

"N-nasaan ako?"

"You're at the hospital, Scorpio's hospital to be exact."

"W-what happened?"

"Hindi mo maalala?" I asked.

Hindi naman ito sumagot at nag-isip, mayamaya lang ay ibinalik nito ang tingin sa akin.

"T-there's two men...t-they tried to..."

"I know..." I said and kissed her hand. "I'm sorry I am not there to protect you."

"It's fine Aster."

"No it's not, dapat binantayan ko ang oras. Dapat nasundo kita kaagad, it--"

"Maga-away n-nanaman b-ba tayo?" She asked and I let out a sigh.

"Again, I'm sorry..." I apologized.

"And I told you it's fine." She said weakly.

Magsasalita sana ako ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto ni Andrea, kumunot naman ang noo ko ng mga lalaking naka-formal attire ang pumasok.

"Who the hell are you?" I asked at saka tumayo.

They point their guns on me, bale apat sila at isa lang ako. Wala akong laban.

His Series #10: Lancaster PascalDär berättelser lever. Upptäck nu