Black and white love

Deel 31

Perspectief Adnane Mazroui: huilend loopt ze weg, met een emotieloze blik draai ik me om waar ik Souhail bij de deur zie staan, met gespande kaken loop ik op haar af ''wauw ,had nooit gedacht dat je van iemand zou houden Adnane'' ''komt dat omdat ik niet van jou hou Souhaila?" zeg ik waarna ik wegloop.

Perspectief Fikria Benaisia: ''vergeef mij broerlief'' fluister ik gebroken terwijl ik in de spiegel kijk waar ik een gebroken pas 24 jarige meisje zie staan met kastanje bruin\groene ogen, licht bruine glanzende stijle haren met enorme wallen...

vermoeiend kijk ik voor me uit, zou ik dit huwelijk aankunnen? zou ik het volhouden met een crimineel? ik bedoel ik ben een dokter/chirurg die mensen hun levens red en hij is een emotieloze crimineel die mensen hun levens ontneemt.. i am white and he is black..

als ik geklop op de deur hoor veeg ik me tranen weg, geïrriteerd open ik de deur waar ik hem zie staan ''is mij broer weg?" ''we gaan ondertekenen yallah'' negeert hij mijn vraag ''ja joh we gaan mijn eigen doodvonnis ondertekenen of niet?" zeg ik gebroken ''met deze ondertekening red jij 3levens en word je een held, misschien word je wel gelukkig wie weet?" walgend kijk ik hem aan waarna ik wegloop. 

gebroken loop ik de enorme woonkamer in, algauw word er luid geklapt, terwijl ik plaats neem aan de bruidstafel kijk ik emotieloos voor me uit, algauw voel ik Adnane naast me komen zitten.Als de getuigen ook aan tafel schuiven begint de trouwofficier weer met praten ''gaat het, heb je het probleem met je broer opgelost?" vroeg de trouwofficier, ''jullie hebben me erg laten wachten jongens, maar zoals ze zeggen 'beter laat dan nooit' laten we beginnen'' zegt hij dan ''laten we het kort houden officier, zoals u al zei, we hebben lang gewacht, laten we de tortelduifjes bij elkaar brengen'' zegt Mohammed ''ik denk dat we er klaar voor zijn, Adnane en Fikria hebben de stap genomen om samen gelukkig te zijn en hier zitten ze dan'' zenuwachtig, woedend, bang begin ik hevig openeer te gaan me me been algauw stop ik als ik Adnane zijn hand op mijn been voel, woedend kijk ik naar de grond. Als hij eindelijk los laat is het zover ''jij Fikria Benaisia, zonder bedwang en geweld, acepteer jij Adnane Mazroui als je man?" vraagt de officier voor de 2e x vandaag, huilend sluit ik mijn ogen, hopend dat dit een nachtmerire was en zo snel mogelijk wakker zo worden, als ik Adnane zijn diepe zucht hoorde begon ik me te realiseren dat dit allemaal echt was en dat ik dit maar zou moeten accepteren maar hoe?!

nog met mij ogen gesloten piep ik er het ''ja'' word uit, als ik het luide geklap hoor open ik voorzichtig mijn ogen ''jij Adnane Mazroui, zonder ene bedwang en geweld, accepteer jij Fikria Benaisia als jou vrouw?" ''ja'' algauw word er luid geklapt, woedend begin ik de onderkant van mij jurk te scheuren ''en jullie?" zegt de officier tegen de getuige ''ja'' zeggen ze tegelijk, ''jullie mogen ondertekenen'' zegt de officier waarna hij mij een pen aanbied, even staar ik ernaar waarna ik algauw mezelf herstel en de pen aanpak, ik heb geen keus meer, ik kan hier niet meer onderuit. Met me kiezen op elkaar onderteken ik alles waarna ik de pen na Adnane geef ''op basis van het recht dat de burgemeester mij heeft gegeven, verklaar ik jullie als man en vrouw, veel geluk. Bruidegom je hebt lang gewacht, je kunt de bruid kussen'' even leek het alsof ik geen adem meer kreeg ''officier heeft gelijk mijn zoon, aangezien je zo enthousiast was over de bruiloft, maak de bruiloft dan af'' zegt Mohammed waarna hij opstaat, algauw staat Adnane op waarna hij me hand vast pakt en me een kusje op me haren geeft waarna er luid word geklapt, woedend trek ik me van hem af. Als Hassan binnenkomt met darboega voel ik me duzelig waarna ik gauw weer ga zitten. ''Hassan!'' siste Younes de vriend van Adnane kwaad, algauw heerste een dodelijke stilte, veel beter.

Perspectief Adnane Mazroui: ''Gefelicitieerd broer'' zegt yassin terwijl hij me een manelijke knuffel geeft, ik geef hem nog een schouderklopje en knik dankbaar, met gespande kaken kijk ik Hassan aan, gaan we zien met hem! wat denk hij feest oulleh? hij weet dondersgoed waarom we hier zitten!

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui: ''mogen god jullie huwelijk zegenen'' zegt de trouwofficier met een glimlach waarna hij opstaat ''man's make houses women's make homes'' glimlachte hij ''jullie zijn een mooie koppel, mogen god jullie huwelijk bijstaan'' zegt hij waarna hij ons het huwelijksboekje geeft ''veel geluk ermee'' zegt hij, met me kiezen opelkaar nam ik het aan en gooide het woest op tafel, algauw heerst er weer een dodelijke stilte.

1820 woorden

Fikria Benaisa/Mazroui:

Adnane Mazroui: