Eigendom van Justin Bieber

Hoofdstuk 20

Caitlin keek de hele weg naar buiten, ze durfde niet naar Jake te kijken. Hoe moest ze nou rustig blijven? 

Waarom voelde ze deze aantrekkingskracht naar Justin? De behoefte om hem te zien en hem aan te raken. Het verraste haar hoeveel ze hem kon missen.

Jake reed zacht en langzaam, hij wilde geen aandacht trekken. 

Opeens voelde ze zijn hand op haar bovenbeen.

Ze wilde zich omdraaien, en zijn hand weg slaan maar Jake zag het aankomen en greep haar pols in de lucht, hij hield haar pols stevig vast maar bleef voor zich uit kijken naar de weg.

Caitlin trok haar arm terug. Jake grinnikte, en liet eindelijk haar pols terug.

"Waar gaan we heen?" mompelde Caitlin.

Jake haalde zijn schouders op, "Dat zie je vanzelf we, het is ver weg".

 Caitlin zuchte en leunde met haar hoofd tegen het raam. Haar ogen werden zwaar, en vielen dicht. 

---

 Caitlin werd wakker doordat er aan haar arm werd getrokken, maar ze hield haar ogen dicht.

De persoon trok haar uit de auto, en droeg haar met een arm onder haar benen, en een arm onder haar boven lichaam. Caitlin bewoog een beetje, en mompelde in zichzelf.

"Justin?" Ontsnapte uit haar mond.

De persoon lachtte, maar het was ruig en laag, het klonk totaal niet zoals Justin's lach.

Haar ogen vlogen open, ze sprong uit de armen van de jongen die haar droeg, en viel neer op een harde grond.

Ze keek op, het was niet Jake maar een van de andere jongens die voor Max werken. Ze wist niet zijn naam, maar hij was groot en sterk.

Hij droeg een enge glimlach en keek op haar neer. Hij boog naar haar, maar ze kroop snel naar achter.

"Raak me niet aan" Caitlin trok haar arm terug.

Voorzichtig keek ze om zich heen. Ze waren ergens in een bos.

"Kom op, Jake is niet blij als ik je niet snel bij hem breng."

Caitlin stond op, "Oke, maar ik kan zelf wel lopen"

Hij stapte naar achter met zijn handen omhoog, en liep met Caitlin mee naar het huis.

Caitlin keek om haar heen, ze kon weg gaan rennen. Maar wat zou er dan met Justin gebeuren? En ze had geen idee hoe hard deze jongen kon rennen. 

Ze besloot om naar binnen te gaan. Als ze Justin had gevonden, konden samen proberen te ontsnappen.

Binnen was het groot. Niet zo groot als het andere huis, maar alsnog groot voor een bos huisje.

Het was er oud, en het stonk er. Alsof er al jaren niemand heeft gewoond.

"Naar boven", De jongen duwde haar zacht richting de trap.

Ze duwde hem van zich af, en stapte op de eerste traptrede.

"Is Justin daar?" vroeg ze.

"Hou je mond en loop door" was zijn antwoord.

Boven aan de trap werd ze een kamer in geduwd, en de deur werd achter haar op slot gedraaid.

"Fijn" mompelde ze tegen zichzelf.

Plotseling hoorde ze een stem achter haar, en stapte naar achter van de schrik.

"Dat is het zeker" De stem was zwak, maar ze wist meteen van wie de stem was.

Caitlin draaide om en zag hem. Justin.

Het was donker in de kamer, maar ze zag hem op de grond tegen de muur aanzitten. Zijn gezicht zat onder het bloed en wonden.

"Justin!" riep ze, en strompelde naar hem toe.

Haar armen waren om zijn nek, en ze gaf hem voor het eerst een knuffel.

Justin kreunde "Babygirl.."

Toen ze realiseerde dat ze hem pijn aan het doen was, trok ze zich zo snel mogelijk terug.

Caitlin slikte, "wat hebben ze gedaan? Gaat het nog wel? Waar heb je pijn?"

Justin pakte haar hand "Het gaat goed met me"

"Niet waar! Kijk wat ze met je hebben gedaan!" riep ze.

Justin deed zijn arm omhoog om te laten zien waar hij het meest oijn had. Caitlin deed zijn shirt omhoog die vol zat met bloed, om de zijkant van zijn ribben te zien.

Het was meer gekneusd dan Caitlin ooit had gedacht. Zijn hele zij was paars en zwart. Waarschijnlijk hadden ze ook een paar van zijn ribben gebroken.

Ze kon het niet helpen en moest huilen om wat ze zag. Dit was haar fout.

"Hey, hey" zei Justin zacht en pakte haar gezicht voorzichtig tussen zijn handen.

Hij draaide haar gezicht naar zich toe, zodat hun voorhoofden elkaar aanraakten.

"sh, Caitlin. Je moet naar me luisteren" Justin veegde over haar wang met zijn duim.

Ze werd rustiger, ze huilde nogsteeds maar haar ademhaling was weer normaal door Justin's stem die haar kalmeerde.

"Jake heeft Max vermoord" zei Justin, "Dus hij heeft geen reden om jou geen pijn te doen. Je moet doen wat hij zegt oke?"

Caitlin schudde haar hoofd, "Nee Justin, hij wilt-"

"Ik weet wat hij wilt! maar ik heb een plan"

Ze keek hem aan met grote ogen.Ookal was hij bijna dood geslagen, hij had alsnog een plan bedacht.

"Wat ga je doen?" piepte haar stem.

"Ik ga ons hier uit halen"