* * * * *
De auto stopte, en Caitlin rolde tegen de zijkant van het busje aan. Ze kreunde van de pijn toen ze iets hards in haar rib voelde.
Angst was niet het goede woord voor wat ze voelde. Ze was doodsbang. Doodsbang voor wat er met haar zou gebeuren.
Wat bedoelde Nick met 'verkopen voor een goede prijs'. Gingen ze haar verkopen?
Ze paniekeerde alleen nog maar meer toen de deur van auto open ging, en de man haar mee wilde nemen. Ze probeerde nog naar achter te kruipen, maar het had geen zin.
"Oh, stop met zo moeilijk te doen" het leek erop dat de man geïriteert raakte.
Caitlin probeerde te gillen toen de man haar benen vastpakte, en naar de deur trok. Hij trok haar naar buiten, en gooide haar over zijn schouder.
Ze begon te slaan tegen zijn rug zo hard ze kon, maar het hielp niks. Het leek niet alsof het ook maar een beetje pijn deed.
Caitlin hoorde een deur open en dicht gaan, en ze merkte dat ze in een huis waren. Het was er niet stil, maar er was ook niet veel geluid. Je hoorde gelach van mannen, en gierende vrouwen.
Plotseling werd Caitlin op de grond gezet, en boog de man over haar met een streng gezicht. "Waag het niet om te bewegen"
Ze knikte met angst in haar ogen en keek de man na terwijl hij naar een andere deur liep.
Van wat ze kon zien, was ze in een gang. Aan allebij de kanten waren nog veel meer deuren.
Er kwam een vrouw langs gelopen, en Caitlin begon te schreeuwen door het tape, smekend voor hulp.
De vrouw lachte alleen, en liep weer door.
Caitlin snapte het niet. Waarom hielp ze haar niet? Waren ze hier allemaal kidnappers?
De man kwam weer de deur uitlopen, en boog zich over Caitlin heen.
"Ik ga deze eraf halen, niet schreeuwen, niet wegrennen. Het zal makkelijker gaan als je gewoon meewerkt. Begrepen?" Caitlin knikte zachtjes.
De man trok het tape van haar enkels, polsen en als laatste extra hard van haar mond. Een paar tranen vielen op haar wangen, en ze begon weer te smeken.
"Alsjeblieft, ik beloof dat ik niemand iets zal vertellen als je me laat gaan. Ik wil gewoon naar huis" zei ze huilend, terwijl de man haar weer op haar voeten trok.
"Gaat niet gebeuren lieverd" en hij trok haar mee naar de deur waar hij een paar minuten geleden in ging.
Binnen was een vrouw met blonde haren en zware make-up. Ze zat op een stoel naast een paar dozen vol met make-up en andere medische spullen. Verder was er in de kamer een kast en een wasbak.
De lange metalen tafel in het midden van de kamer vond Caitlin nog wel het engst. Wat gingen ze doen? Haar ogen open snijden en inkleuren met oogschaduw?
"Kom op de tafel liggen schat, dan kunnen we je schoonmaken" zei de blond-harige vrouw, en ze klopte op de tafel voor haar terwijl ze de man seinde om weg te gaan.
Caitlin bewoog niet, en staarde naar de tafel. Daar ging ze echt niet op liggen.
"Nee? Oke, en de stoel dan?" De vrouw pakte de stoel uit de hoek, en zette hem in het midden van de kamer.
Caitlin trilde terwijl ze praatte. "Ik wil gewoon naar huis. Waarom ben ik hier?"
De vrouw zuchtte. "Ga zitten, en ik zal het je uitleggen terwijl ik je klaar maak"
Na lang twijfelen liet Caitlin zich zakken in de stoel. Haar borstkast ging snel op en neer van het ademen.
"Ik ben Victoria, mijn werk is om je klaar te maken voor de veiling. Ik zal je schoon maken en mooie kleding voor je zoeken"
JE LEEST
Eigendom van Justin Bieber
Fanfiction' ei - gen - dom het -woord wat iemand het zijne mag noemen, wat hem toebehoort, goederen van elke soort, hetzij lichamelijk hetzij onlichamelijk, hetzij tastbaar hetzij ontastbaar. Justin duwde haar tegen auto aan met een grijns op zijn gezicht. "...
