Eigendom van Justin Bieber

Hoofdstuk 5

De wekker ging weer af om vijf uur en Caitlin kreunde. Ze wilde haar bed niet uit, zeker niet na wat er is gebeurt vanacht. Ze schaamde zich en was bang, maar ze schaamde zich vooral dat ze het liet gebeuren.

Met haar hand sloeg ze de wekker uit, maar ze bleef onder de deken liggen. Ze ging echt haar bed niet uit. Het was al erg genoeg dat ze hier moest zijn. laat staan om 5 uur opstaan elke ochtend, 

Caitlin wist dat het niet lang zal duren voordat Justin kwam dus trok ze de deken over haar hoofd. Al snel hoorde ze dat er geklopt werd op haar deur, maar ze negeerde het.

Kon hij haar niet een dag met rust laten?

Kon ze niet een ochtend wakker worden zonder dat ze zijn gezicht zag?

De deur kraakte open, en Caitlin hoorde zijn voetstappen richting haar bed.

"We gaan dit niet doen vandaag, sta op" zijn stem was schor, was hij boos ofzo?

"Rot op"

Justin zuchte diep. Dat deed hij altijd deed als Caitlin iets deed wat hij niet wilde.

"Ik doe net alsof ik dat niet hoorde, sta nu op, Caitlin" zei hij streng.

Caitlin deinsde door de toon van stem, maar bleef tegen werken "ga weg!"

"Ik meen het, jij komt nu je bed uit anders-" Caitlin onderbrak hem.

"Anders wat?" schreeuwde ze "ga je me slaan? Gooi je me tegen de muur aan? Of dwing je me weer om jou te zoenen zoals vanacht? Ik heb genoeg van deze spelletjes! Ik wil wel uit dit fucking huis, ik wil weg uit deze fucking kamer, maar ik wil vooral weg van deze asshole die elke dag zie!"

Caitlin schrok van haar eigen worden. Voorzichtig keek ze naar Justin en schrok van zijn uitdrukking. Hij heeft er nog nooit zo kwaad uitgezien.

Oh shit.

Ze sprong op van haar bed en rende naar het bed. Geluk zat de deur niet op slot, en ze gooide het open waardoor hij tegen de muur aan knalde.

Justin was niet ver achter gaar terwijl ze rende naar de enige uitgang in dit huis dat ze kende. Ze viel bijna van de trap, en waagde het niet om achter haar te kijken.

"Caitlin, stop!" brulde Justin achter haar.

Caitin deinsde, ze had Justin nog nooit zo kwaad gezien.

Natuurlijk zat de voordeur nog steeds op slot toen ze eraan trok, en rende weer veder. Ze rende door alle gangen en opende alle deuren. Door haar haast leek het net een doolhof.

Toen ze realiseerde dat alle deuren die naar buiten leiden op slot zaten, besloot ze om zich maar ergens te verstoppen.

Ze rende weer de trap op naar boven, maar wilde zeker niet haar kamer weer in.

De enigste deur nog die niet op slot zat, was die op het einde van de gang.

Caitlin ademde zwaar en tranen kwamen in haar ogen. Ze was nu wel in deze kamer, maar waar moest ze nu heen?

Er was een bureau vol met papieren, muren vol met foto's van zijn familie en planken vol met boeken en andere dingen.

Maar er was nog iets anders wat Caitlin opviel. Ze zag een camera die gericht stond op een stoel waar iemand op had gezeten. Alsof hij iets aan het documenteren was.

Caitlin kreeg kippenvel. Was hij haar aan het documenteren?

Elke beweging, hoe ze eruit zag, hoe slecht ze kan zingen.

Caitlin schudde de gedachten van haar af en deed snel de deur op slot voordat Justin kwam. Ze leunde tegen de deur en keek nog eens door de kamer.

Bureau, camera, kast, raam, bureau

Caitlin keek snel weer naar het raam en schreeuwde bijna van vreugde. Ze rende ernaartoe en greep naar de onderkant met haar trillende handen. Het bewoog niet, het zat gesloten.

Er was plotseling hard gebonk op de deur "Doe deze deur nu open Cailtin!"

Caitlin gilde en viel bijna op de grond. De sleutel. Ze had de sleutel nodig. Hij moest hier ergens liggen.

Ze zocht in de kast en gooide alles op de grond. Uiteindelijk vond ze de sleutel achter een paar boeken.

"Doe de deur open!" brulde Justin opnieuw. Caitlin begon nog harder te trillen, en rende terug naar het raam.

Ze keek nog een keer naar de deur achter haar voordat ze door het raam klom.

O god dit was hoog, heel hoog.

Er was een richel die net groot genoeg was dat haar voeten erop pastten.

Caitlin kneep haar ogen dicht en deed ze weer open. Ze had altijd al hoogtevrees. Ze haalde nog een keer diep adem voordat ze zich langzaam liet zakken.

Ze was er bijna, totdat iemand haar bij haar armen pakte en omhoog door het raam trok. Caitlin begon te schoppen en te gillen, maar het had geen nut.

"Nee!" schreeuwde ze, en probeerde uit zijn greep te worstellen "laat me gaan!"

"hou je kop" zei Justin, en trok haar naar achter.

"Help me! iemand help me! ik ben-" schreeuwde Caitlin naar het raam totdat Justin zijn hand voor haar mond sloeg.

Hij legde haar op de grond zodat hij haar beter vast kon houden.

Caitlin bleef nogsteeds vol houden om los te komen, ookal wist ze dat het geen zin meer had.

Justin boog naar voren "jij hebt zoveel problemen, baby girl" siste hij in haar oor.