They hate me...

9. Pen

Finn loopt met me mee naar de voordeur. 'Tot morgen,' zegt Finn. 'Eh ja. Tot morgen,' zeg ik. Hij twijfelt even, maar dan loopt hij terug naar zijn auto. Ik draai de deur van het slot. 'Dani!' roept Finn. Ik draai me om en kijk hem vragend aan. 'Ik haal je morgen ochtend weer op,' zegt hij. 'Is goed,' zeg ik. Finn stapt in zijn auto en rijd weg. Eenmaal binnen start ik netflix op en ga ik naar de keuken om de koektrommel te pakken. Shit! We hebben gisteren alle koekjes opgegeten toen we truth or dare aan het spelen waren. Dan maar langs de winkel, maar voordat ik dat doe ga ik even huiswerk maken. Ik loop terug naar de woonkamer om de tv weer uit te zetten. Met mijn tas loop ik naar mijn kamer.

Als ik na een tijdje eindelijk wiskunde en aardrijkskunde af heb kijk ik op mijn telefoon hoe laat het is. 16:08. Zuchtend sta ik op om mijn tas te pakken. Als ik zeker weet dat ik mijn telefoon en portemonnee in mijn tas heb zitten vertrek ik naar de supermarkt. Net als ik mijn fiets wil pakken realiseer ik me dat mijn fiets nog op school staat omdat ik steeds door Finn word gebracht. Finn. Hij is echt geweldig en zoooo lief. Ik heb overduidelijk een crush op hem. Eigenlijk is dat niet verstandig, hij wil me toch alleen maar voor één ding. Het gene wat hij van elk meisje wil. Hij ligt niet voor niks elke dag met een ander in bed. Ik wou dat ik hem niet leuk vond. Dan was het veel gemakkelijker om afstand te houden. Ik loop de winkel binnen richting de koekjes afdeling. 'Ja ze zit laatste tijd steeds vaker met Finn,' hoor ik iemand zeggen. Geschrokken spiek ik tussen de schappen door. En daar staan ze. 'Ik heb een idee!' zegt Jessica. 'Luister. Victoria jij gaat er voor zorgen dat je Finn versiert en allerlei slechte dingen over die bitch vertellen,' legt Jessica uit. 'Ja dan gaat hij misschien ons helpen en dumpt hij dat kutkind in de sloot,' zegt Victoria enthousiast. Ik slik moeizaam. Dat zou Finn niet doen! Toch?

Zo snel mogelijk pak verschillende pakken koek uit het schap en dan loop ik snel naar de kassa. Als ik heb afgerekend kijk ik nog even achterom. Ze staan nog steeds bij het schap te roddelen. Mij hebben ze gelukkig niet gezien. Opgelucht maar ook erg gespannen loop ik naar huis. Als ik eenmaal thuis ben realiseer ik me dat ik Finn moet waarschuwen. Als ik m'n telefoon pak bedenk ik me dat ik zijn nummer helemaal niet heb. 'Shit,' mompel ik. Geïrriteerd doe ik allee koekjes in de koektrommel. Ik pak snel een glas meet limonade en neem de koektrommel op schoot. Ik zet netflix aan zodat ik de Arrow kan kijken.

'En hoe gaat het nou op school?' vraagt mama voor de tweede keer. 'Gewoon,' zucht ik. 'Dani. Je moeder is alleen maar bezorgd. Je kunt heus wel even normaal antwoord geven,' zegt papa op en lichtelijk strenge toon. Boos kijk ik hem aan. 'Ik bepaal zelf wel of ik antwoord wil geven of niet!' roep ik kwaad. Ik sta op en schuif mijn stoel ruw aan. 'Ik ben klaar,' zeg ik boos. Stampend loop ik naar mijn kamer. Ik laat mezelf op mijn bed vallen. Waarom moet iedereen altijd mij hebben? Het enige wat ik wil is een leuk leven! Ik hoor voetstappen op de trap. 'Niet nu,' roep ik boos. 'Daantje alsjeblieft,' hoor ik mam zeggen. 'Nee mam!' roep ik. Ik hoor haar zuchten maar ze loopt weg. Ik haat mijn leven. Waarom kunnen dingen niet gewoon een keertje goed gaan? Ik pak mijn schaar uit de la van mijn bureau en kijk er twijfelend naar. Zal ik het doen? Of moet ik nog heel eventjes wachten? Na een paar minuten lang piekeren besluit ik om het toch niet te doen. Ik leg mijn schaar terug en staar even voor me uit. Ik heb het al niet normaal lang niet gedaan dus een paar daagjes meer lukt me wel. Toch?

~

*

~

Ik strijk mijn rok glad voordat ik de auto instap. Finn kijkt me grijnzend aan. 'Je ziet er goed uit babe,' zegt hij. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Dankje,' zeg ik. 'Vanmiddag ga ik trouwens weer met de fiets naar huis,' vertel ik hem. Hij leek heel even een beetje beteuterd, maar dat heb ik waarschijnlijk verkeerd gezien. 'Waarom?' vraagt hij. 'Ik ontdekte gisteren dat de koekjes we alle koekjes hadden opgegeten toen we truth or dare aan het spelen waren, dus ik wilde naar de supermarkt om nieuwe koekjes te halen. Het probleem was alleen dat ik moest lopen omdat mijn fiets nog op school stond,' antwoord ik. Hij knikt begrijpend. 'Weet je zeker dat je wilt fietsen? Met die rok lijkt me dat niet erg verstandig. Ik kan je wel brengen,' zegt Finn. 'Ik heb er een broekje onderaan dus dat is geen probleem,' zeg ik. Inmiddels rijdt Finn het schoolplein op. 'Thanks voor het afzetten,' zeg ik met een glimlach. 'Geen probleem,' glimlacht hij. We stappen allebei uit de auto en lopen de school binnen. Ik loop snel naar mijn kluisje om mijn spullen te dumpen. 'Goedemorgen!' zegt Madison vrolijk. 'Heyy,' zeg ik. 'Zullen we na schooltijd afspreken?' vraagt ze. 'Uh ja sure. Ik denk dat dat wel kan,' zeg ik. 'Cool!' zegt ze blij. We lopen samen naar de les. We gaan naast elkaar zitten terwijl het lokaal volstroomt met mensen. Als victoria binnen komt en mij en Madison naast elkaar ziet zitten kijkt ze ons woedend aan. 'Gewoon negeren,' fluistert Madison. Ik knik lichtjes. Hoe wil ik dat kunnen negeren. Ik ben zo dood. Ik wil niet eens weten wat ze gaan doen.