Dit verhaal gaat over een meisje genaamd Dani (je spreekt het uit als: Deenie) ze is 17 jaar en ze woont in Los Angeles. Ook word ze haar hele leven al gepest omdat ze klein is. Ze heeft al vaak aan zelfmoord en weglopen gedacht maar ze durfde het n...
Moeizaam kom ik uit mijn bed. Vanavond is het feest. Ik wil wel gaan, maar waarschijnlijk zijn Jessica en haar zombies er ook en ik heb geen zin in dat gezeik. Ik zou sowieso eigenlijk niet moeten gaan, het enige wat Finn wilt is met mij naar bed. Om dat te bereiken doet hij heel erg lief om me te verleiden. Hij zorgt ervoor dat hij mijn vertrouwen wint en om heel eerlijk te zijn. Het lukt hem best goed. Ik kijk op de klok. Het is tien uur. Ik hou zo erg van uitslapen. Op die manier haal je eindelijk je verloren slaap in. 'Daantje! Ik heb pannenkoeken voor ontbijt!' roept mama door het huis. 'ik kom eraan!' roep ik terug. Omg pannenkoeken! Ik hou daar zo erg van. Vooral omdat mama altijd oma's recept gebruikt en oma's pannenkoeken zijn de beste. Snel verwissel ik mijn pyjama in een joggingsbroek en een oversized shirt. Mijn haar doe ik in een rommelige knot en ik gris mijn telefoon mee wanneer ik mijn kamer verlaat. Ik ren de trap af en ga aan de keukentafel zitten. Ik weet dat het niet verstandig is om pannenkoeken te eten maar het is te lekker en bovendien is het een manier om mijn oma te laten zien dat ik van haar hou. Ze is namelijk drie jaar geleden om het leven gekomen. Ze had dementie. Het doet me nog steeds pijn om terug te denken naar die dag dat ze me aankeek zonder enige herkenning in haar blik. Ze had gevraagd wie ik was. Ik verzekerde haar dat ik haar kleindochter was terwijl ik moeite deed om niet te huilen. 'Nee, nee,' had ze geantwoord. 'Ik heb helemaal geen kleindochter,' ik was naar haar toegelopen om haar gerust te stellen en haar een knuffel te geven maar ze liep achteruit. Ze werd boos en begon te schreeuwen. Daarna viel ze ineens stil. Na een stilte van drie minuten stond ze op en trok ze haar jas aan. Ik had haar gevraagd wat ze ging doen. 'Ik ga naar huis,' vertelde ze blij. 'Maar je bent thuis,' zei ik. 'Oh helemaal niet hoor, ik ga naar mijn ouders. Die hebben me namelijk al een tijdje niet meer gezien,' zei ze lief. De tranen stromen over mijn wangen. 'Nee oma. Je bent thuis, ga maar even zitten. Opa komt er zo ook aan,' verzekerde ik haar. 'schat doe niet zo gek. Ik ben geen oma en ik ga eventjes naar mijn ouders toe,' zei ze nog een keer. Er kwam een verpleegster van het tehuis binnenlopen. Ze hielp mijn oma weer om haar jas uit te trekken en oma ging weer op bed zitten. de verpleegster vertelde me dat ik maar naar huis moest gaan. Dat deed ik, zonder oma gedag te zeggen. Vijf dagen later was ze dood. Ik was er kapot van en ik voelde me zo ontzettend schuldig. Ik had destijds eindelijk 3 weken niet gesneden, maar ik begon meteen weer met snijden toen ik hoorde dat ze dood was. 'lieverd? Ga je je pannenkoek nog eten?' vraagt mama. Ik schrik op uit mijn gedachten. 'oh ja lekker,' zeg ik en ik begin te eten. Wanneer ik mijn pannenkoek op heb bedank ik mama met een knuffel en dan loop ik naar boven. Inmiddels is het half elf geweest. Ik pak mijn boeken en mijn laptop zodat ik huiswerk kan maken. Mijn lunch sla ik over vandaag dus ik blijf gewoon doorwerken.
Ik stap onder de douche vandaan en droog mezelf af. Ik krul mijn steile bruine haar in mooie lokken. Ik loop naar mijn kamer om me op te maken.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
De jurk hangt over mijn bureaustoel. Ik pak mijn jurk en ga voor de spiegel staan. Ik heb een strapless bh en mijn onderbroek aan. Ik hou de jurk naast me. Misschien ben ik wel te dik? 'Dani! Kom je avondeten?!', roept mama. 'Nee, ik ga op het feest eten!', roep ik terug. Dat loog ik niet, ik ga echt op het feest eten. Een paar chipjes ofzo. Ik bekijk mijn lichaam nog eens goed in de spiegel. Ze hebben gelijk, mijn buik is veel te bol en ik weeg waarschijnlijk ook veel te veel. Vanaf nu ga ik minimaal één maaltijd op een dag overslaan. Onzeker trek ik de jurk aan. Snel ga ik weer voor de spiegel staan, terwijl ik de zachte stof van de jurk glad strijk bekijk ik mezelf nog eens goed. De jurk zit bijna perfect, het enige nadeel is dat ik niet dun genoeg ben. Zuchtend draai ik me om naar mijn bed. Voor het douchen had ik mijn handtas al klaar gelegd. Ik pak mijn handtas en loop naar beneden. 'Hey lieverd, veel plezier of het feest. Wat fijn dat je aansluiting gevonden hebt op school,', zegt mama. Glimlachend knik ik terwijl ze naar me toe komt lopen. Ze slaat haar armen om me heen en geeft me een knuffel. 'Je doet wel voorzichtig hè?', vraagt mam. 'Jaha,', zucht ik. Voorzichtig maak ik me los uit de knuffel. Snel trek ik mijn hakken aan en zwaai ik nog één keer voordat ik de deur uitloop. Precies op het moment dat de deur achter me dichtvalt komt Finn aanrijden.
