They hate me...

8. Twut or dawe

Met lichte tegenzin trek ik terug uit de kus. Ik kijk hem glimlachend aan. En ook hij heeft een lach op zijn gezicht. Met van die kuiltjes in z'n wangen, dat is zo knap. 'Je verdient het niet,' zegt Finn, waardoor ik opschrik uit mijn gedachten. 'Huh wat bedoel je?' vraag ik verwarrend. 'Dat pesten, dat verdien je niet. Je bent te veel waard om gepest te worden,' mompelt hij. Verbaast kijk ik hem aan. De badboy van mijn school heeft me nu al twee keer gekust, twee keer verdedigd tegen die sukkels, gered terwijl ik in elkaar was geslagen en nu vertelt hij me dat ik te veel waard ben om gepest te worden? Dat rare gevoel wat ik steeds had in mijn buik is nu echt 10 keer zo erg geworden. Verlegen kijk ik naar beneden en er vormt een rode blos op mijn wangen. 'Ik meen het, ik zal je helpen,' zegt Finn. 'Dankjewel,' zeg ik terwijl ik mijn best doe om de tranen die proberen te ontsnappen tegen te houden. Hij trekt me in een knuffel en zo blijven we nog eventjes zitten. 'Moet ik je naar huis brengen?' vraagt Finn. 'Ja als je dat wilt zou het wel handig zijn. Alleen wat moet ik dan met mijn fiets doen,' vraag ik hem. 'Ik haal je morgen ochtend wel op,' antwoord hij met een knipoog. 'Ja is goed. Nogmaals dankje van vanmiddag,' zeg ik. Hij lacht lief en zijn ogen schitteren. 'Kom dan help ik je naar de auto,' zegt Finn terwijl hij zijn hand uitsteekt om me omhoog te helpen. Ik pak zijn hand aan en hij helpt me overeind. Met mijn arm om zijn nek en zijn arm om mijn middel. Loop ik (voor zover dat lukt) samen met hem naar zijn auto. 'Wat ga je tegen je ouders zeggen,' vraagt Finn, als we eenmaal in de auto zitten. 'Dat ik van de trap ben gevallen,' antwoord ik. 'Je moet het iemand vertellen Dani,' zegt hij. 'Je houdt het niet vol zo, met dat pesten. Het moet gestopt worden,' vervolgd hij. 'Als ik dat doe wordt het alleen maar erger,' mompel ik beschaamd. 'Het stopt alleen als je er iets aan doet,' zegt Finn en hij legt zijn hand op mijn been. Die ik na vijf tellen langzaam van mijn been schuif. Eigenlijk wil ik zijn hand niet weghalen maar ik wil niet dat ik gevoelens krijg voor de badboy van de school. Elke keer als ik bij hem in de buurt kom voel ik me zo geweldig, nog een reden om mezelf te haten. Door dat gevoel is het moeilijk om ervoor te zorgen dat ik geen crush op hem zal krijgen, maar als hij zo lief en aardig blijft doen zal dat nogal lastig worden.

Het was de hele rit stil. Niet zo'n onaangename stilte maar een prettige. Wanneer hij mijn straat in rijdt kijkt hij me even aan. 'Waarom word je gepest terwijl je zo rijk bent?' vraagt hij. 'Ik wil geen vrienden die alleen maar bevriend met mij zijn omdat ik rijk ben,' zeg ik lichtelijk geïrriteerd. 'Daar heb je een punt,' lacht hij en weer krijg hij van die schattige kuiltjes in zijn wangen. Hij is echt heel erg knap. Die strakke kaaklijn, kuiltjes in zijn wangen, heel erg gespierd, hele mooie donkerbruine ogen, warrig bruin/zwart haar. 'Zijn je ouders thuis?' onderbreekt Finn mijn vreemde gedachtes. 'Eh nee die zijn zowat nooit thuis. Bovendien hebben ze vanavond een etentje waar ik niet bij mag zijn. Dus ik ben de rest van de dag alleen,' vertel ik hem. 'Hoezo eigenlijk?' voeg ik eraan toe. Hij kijkt me grijnzend aan. 'Dan kan het toch geen kwaad als ik mee naar binnen ga toch?' vraagt hij met nog steeds een grijns op zijn gezicht. Mee naar binnen? Wat wil hij doen dan? Of was alles wat hij voor me gedaan heeft maar een show en wilt hij nu wat hij van elk meisje wil? 'Gewoon om te kletsen ofzo,' zegt hij. Waarschijnlijk zag hij de bange blik in mijn ogen. 'Ja sure,' zeg ik. Hij stapt uit de auto en loopt om de auto heen om mij uit de auto te helpen. Samen lopen we naar de deur.

'Wil je iets te drinken?' vraag ik hem. 'Ik pak het zelf wel. Ik laat jou toch niet door het huis strompelen op deze manier,' zegt hij met een lach op zijn gezicht. 'Daar heb je wel een punt,' zeg ik met ook een lach op mijn gezicht. Ik ga op de bank zitten en hij verdwijnt in de keuken. 'Water of limo?' roept hij. Hij heeft dus wel onthouden dat ik geen prik lust. 'Limo,' roep ik terug. Na een klein minuutje komt Finn de woonkamer binnenlopen met twee glazen limonade in zijn handen. Hij zet de glazen op tafel en ploft dan naast me neer. 'En gaat het al iets beter?' vraagt Finn en hij slaat zijn arm over mijn schouder. Meteen voel ik weer dat gekke gekriebel in mijn buik. 'Ja het gaat al best wat beter, morgen zal ik me niet helemaal de oude voelen, maar het zal dan niet zo erg zijn als nu,' antwoord ik op zijn vraag. Even is het stil. 'Zullen we truth or dare doen?' vraagt Finn. 'Sure, maar ik heb dat nog nooit eerder gedaan,' zeg ik beschaamd. Verbaast kijkt hij me aan. 'Je hebt nog nooit truth or dare gespeeld?' vraagt hij ontzet. 'Ik heb nooit iemand gehad om het mee te doen. Ik was altijd alleen,' mompel ik. 'Om de beurt vragen we; truth or dare? En dan afhankelijk van wat er gekozen wordt bedenk je een vraag of iets wat de ander moet doen,' legt Finn uit. Ik knik begrijpend. 'Truth or dare?' vraagt hij. 'Truth,' antwoord ik. 'Wat is je lievelingskleur?' vraagt hij. 'Geel,' zeg ik lachend. 'Mijn beurt! Truth or dare?' vraag ik hem. 'Truth,' zegt hij. Nu moet ik een vraag bedenken. Ik ga niet hetzelfde vragen want dan ben ik niet origineel. 'Wat is je stomste eigenschap?' vraag ik na wat denkwerk. 'Oeh die is goed. Even denken hoor,' zegt hij. 'Het is niet echt een eigenschap, maar ik kan totaal niet liegen. Dan wrijf ik de hele tijd in mijn handen en haal ik om de seconden een hand door m'n haar,' lacht hij. Oké dat moet ik onthouden. 'Truth or dare?' vraagt hij aan mij. 'Truth,' zeg ik weer. 'Wat zou je doen als je de loterij wint?' vraagt hij. Waarom zou ik de loterij willen winnen? We hebben elk kwartaal een nieuwe auto. Ik heb veel te veel geld, waarom heb ik de loterij dan nodig? 'Ik zou het weggeven,' zeg ik dan. 'Weggeven? Al het geld?' vraagt Finn ongelovig. 'Ja. Ik heb hier al te veel geld en er zijn genoeg mensen die het heel erg slecht hebben dus ik zou het weggeven,' leg ik uit. 'Dat is waar,' mompelt Finn. 'Truth or dare?' vraag ik. 'Dare,' zegt hij. Ugh ik heb geen idee wat voor dare ik moet geven. Wacht! Ik heb honger. 'Pak de koekjes voor me,' zeg ik grijnzend. Hij lacht even maar staat dan toch op om de koekjes te pakken. 'Alstublieft, my lady,' zegt Finn als hij met de koekjes trommel voor me staat en een mini buiginkje maakt. Ik giechel eventjes en pak de trommel van hem aan. 'Heel erg bedankt sir,' zeg ik zo bekakt mogelijk. Allebei schieten we in de lach en beginnen we van de koekjes te snoepen. 'Twuth ow dawe?' vraagt Finn met volle mond. 'Dare,' zeg ik lachend. 'Ga op mijn schoot zitten,' grijnst hij als hij zijn mond leeg heeft. Ik voel mijn wangen rood worden. Het gekke gekriebel in mijn buik komt weer naar boven. Met een rood hoofd ga ik op zijn schoot zitten. Een warm gevoel trekt door mijn lichaam. Hij begint met mijn haar te spelen terwijl ik comfortabel op zijn schoot zit.