ស្នេហ៍ឥតព្រៀង

Chapter 27

{យើងនឹងជួបគ្នាឆាប់ៗ}

Author's PVO

Jumoo's Sences

On the way

ចំណែកឯនាងតូចឯណេះវិញយំតាំងពីឡើងឡានមកនាងយំមិនឈប់សោះយំឡើងគាំងម្តងៗទៅហើយរីឯ Juhosin ទៅធ្វីអ្វីកើត?គេមិនហ៊ានទាំងសម្លឹងមុខនាងផងបានត្រឹមស្តាប់សម្លេងយំនោះ។រឿងគ្រាប់យ៉ាងមកពីគេៗបានជានាងក្លាយជាបែបនេះគេមិនគួរនិយាយពាក្យនោះទេគួរឲស្អប់មាត់ខ្លួនឯងណាស់។ដោយឃើញនាងយំមិនឈប់គេក៏សាកនិយាយជាមួយនាងសិន។

Hoseok<<Moo>>គេយកដៃទៅប៉ះស្មានាងតែនាងគេចចេញហាក់ខ្ពើមរអើមនឹងគេ។

Hoseok<<Moo ឈប់យំទៅ ខ្ញុំសូមទោស>>

Moo<<សូមទោសធ្វើអី!?សូមទោសហើយគេនឹងត្រឡប់មកវិញទេ!?>>

Hoseok<<.....>>គេមិនមាត់ឱនមុខចុះហាក់ដូចជាទទួលស្គាល់គ្រប់យ៉ាងថាគេខុស ខុសធ្ងន់ខ្លាំងណាស់។

Moo<<ហេតុអីលោកទៅប្រាប់គេថាខ្ញុំជាអនាគតភរិយារបស់លោកទាំងដែលយើងមិនដែលមានទំនាក់ទំងក្រៅពីពាក្យថា'មិត្ត'>>

Juhosin<<ខ្ញុំគិតថាគេនឹងនាងគ្មានអ្វីនឹងគ្នាស្មានតែគេរកចាប់នាងទៅ>>

Moo<<ហឹុសៗឥឡូវគិតយ៉ាងម៉េច?គេខឹងខ្ញុំហើយ ហឹុសៗ>>នាងបន្តយំខ្លាំងទៅៗទើបអ្នកកម្លោះទាញនាងមកអោបជាប់ទ្រូងឲនាងយំ។

Juhosin<<បើគេស្រឡាញ់នាងពិតគេគ្រាន់តែខឹងមួយឆាវនឹងបាត់ហើយតែបើគេស្រឡាញ់នាងគ្រាន់តែជាការលេងសើចគេអាចនឹងមិនមករកនាងវិញទេ។ហើយនាងគួរតែបំភ្លេចគេចោលបើសិនជាគេមិនមករកព្រោះគេអស់ចិត្តស្រឡាញ់នាងហើយ>>គេនិយាយផងដៃអង្អែលខ្នងនិងក្បាលនាងថ្នមៗ.

Moo<<តែខ្ញុំមិនចង់បាត់បង់គេទេមិនចង់ទេហឹុស!>>នាងអោបគេកាន់តែណែន។

Juhosin<<យើងមិនអាចគេចផុតពីរឿងបែកបាក់ស្នេហាបានទេលុះត្រាតែនាងគ្មានក្តីស្រឡាញ់។បើគេផ្តាច់ពាក្យជាមួយនាងក៏នាងរកអ្នកផ្សេងទៅប្រុសពេញដីស្រីពេញនរគមិនប្រាកដថាគ្មានអ្នកល្អជាងគេនោះទេ>>នាងមិនមាត់តែបន្តយំរហូតដល់គេងលក់ក្នុងរង្វង់ដៃគេ។