Kim Company Group
ក្រោយពីរាងក្រាស់យកឯកសារមកមើលបានមួយសន្ទុះរាងស្តើងឆ្លៀតឱកាសក៏ដើរមើលជុំវិញ office លេងទុកជាការហាត់ប្រាណ ហើយក៏អូសកៅអីមួយមកអង្គុយមើលទេសភាពដែលអាចមើលឃើញទីក្រុងទាំងមូល។រាងស្តើងអង្គុយមើលយ៉ាងភ្លឹកក៏នឹកឃើញដល់ប៉ាម៉ាក់របស់គេបេះដូងរបស់នាងក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើទុក្ខដូចគេចាក់អញ្ចឹង វាឈឺពិបាកនឹងពណ៌នា។
"តើប៉ាម៉ាក់ឈ្មោះអី?ហើយអ្នកទាំង2សុខសប្បាយទេ?ម៉ាក់នៅទីណា?ភ្លេចកូនឬនៅ?ហេតុអីក៏បោះបង់ខ្ញុំចោល?"សំណួររាប់រយបានរត់ជាជួរក្នុងសរសៃប្រាសាទរបស់នាងរាប់ពាន់លានដងទៅហើយតែលទ្ធផលគឺគ្មានចម្លើយទើបធ្វើឲនាងតូចទប់មិនបានក៏ស្រក់ទឹកភ្នែកមកមិនដឹងខ្លួន។
V<<នាងកើតអីឬអត់?>>បន្ទាប់ពីពិនិត្យឯកសារចប់ក៏ងាកមកមើលអ្នកម្ខាងទៀតតាំងពីនាងអូសកៅអីម្លេះតែនាងមិនដឹង ដោយទ្រាំមើលហេតុការណ៍នេះមិនបានក៏ដាច់ចិត្តហាមាត់សួរ។
Moo<<គ្មានអីទេ>>យកដៃមកជូតទឹកភ្នែកចេញមិនចង់ឲគេឃើញ។
Moo<<continue yours work>>ហើយក៏ញញឹមដាក់អ្នកម្ខាងទៀតដោយមិនសូវសម។
V<<នាងយំមែន?>>សួរហើយដើរទៅជិតរាងស្តើងដែលឱនមុខនោះរួចក៏តាមទៅមើលមុខគេទៀត-I mean,ឱនទៅមើលមុខគេ ឯអ្នកម្ខាងទៀតក៏គេចមុខចេញរួចដើរទៅផឹកទឹកបាត់ទៅទុកឲអ្នកដែលសួរគេមិញស្ងាត់ឈឹង។
Moo<<គ្មានទេ>>បន្ទាប់ពីផឹកហើយក៏ឆ្លើយព្រោះទឹកជាប្រភេទរាវអាចជួយសម្រួលក្នុងការនិយាយ។
V<<តែមិញខ្ញុំឃើញនា->>និយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវអ្នកម្ខាងទៀតនិយាយកាត់,
Moo<<កុំចេះដឹងរឿងគេពេក>>និយាយហើយក៏ដាក់បង្គុយលើសាឡុងមុននឹងយក magazine ដែលទុកលើតុមកមើលឬគេអាចហៅម្យ៉ាងទៀតថា'អាន'។
V<<Ok Let's go>>រៀងអន់ចិត្តបន្តិចដែលតែគិតថានាងនិយាយត្រូវទើប agree ហើយបង្វែរ topic។
Moo<<ទៅណា?>>សួរទាំងធ្វើមុខឆ្ងល់តែភ្នែកនៅតែមិនដាក់ចេញពីការអានដដែល។
V<<មក!!ដល់គង់តែដឹងទេ>>ហើយក៏យកទស្សនាវដ្តីនោះបិទហើយអូសដៃ Moo ទៅឯគ្នានេះវិញជិតដល់ម៉ោងជ្រែកដីទៀតហើយ។
YOU ARE READING
ស្នេហ៍ឥតព្រៀង
Romanceសេ្នហាដែលមិនបានព្រៀងទុកផុសឡើងចេញពីក្តីស្រឡាញ់ធំធាត់ដោយមានអ្នកថ្នាក់ថ្នមមើលថែយ៉ាងល្អ។តែបែរជាស្រពោននៅពេលអ្នកមើលថែមិនបានល្អធ្វេសប្រហែសខ្ជះខ្ជាយខ្លាំងមែនទែនទង្វើបានកែប្រែអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងពីល្អខ្ពស់ត្រដែតមកតូចទាបមើលមិនឃើញ។ ____________________________...
