BLACK ROSE: One Shots

SULOK.

'I wanna feel your skin, your lips so close to me. I wanna go back when I called you mine all the time, every smile and every moment;
If only I have (if only I have) a time machine~'

Naka-earphone akong naglalakad sa pasilyo ng aming paaralan. Maingay kaya't lalo ko pang nilakasan ang volume ng musikang aking pinakikinggan.

I hate too much noise. Nakakarindi lalo na't Wala naman sa wasto ang mga winiwika. Nakakairita. Nakaka-inis.

Nasa kalagitnaan ako ng paglalakbay patungong silid habang dinadama ang musika sa aking tainga; nang mapansin ko ang isang kumpulan ng mga studyante, guro, at kapulisan.

Unti-unti Kong tinahak ang daanan patungo duon at marahang pinahinaan ang musika.

Bahagya akong nagulat sa aking nadatnan. Sa isang silid na madilim at may kalumaan, halatang hindi nagagamit at nalilinisan. Sa silid na iyon, naroon ang isang nakabigting studyandeng babae. Ang paligid ay nababagay sa disenyo at tingkad ng kulay, mula sa dumi at pula na dulot ng dugong umaagos sa isang patalim na nakatarak sa kaniyang puso.

Anong mayroon sa silid na iyon? Anong misteryo ang nakatago doon? Anong kababalagyan ang pwede pang mangyari sa susunod?

Nangyari na ito, naulit na naman. Ang unang saksi ko ay ang nakaraang taon. Anong nangyayari?

'Next.'

'di ko alam, pero parang may narinig akong himig? Nakakakilabot, napatayo ang aking balahibo, nagising ang mga sistema ko.

Nabalik ako sa ulirat ng tumunog ang alarm na hudyat na magsisimula na ang klase.

°°°

"Resistor and Resistance are differ---" -Guro

'Next.'

Kinilabutan na naman ako, narinig ko na naman ito. Sino ka? Isa ka bang elemento o aking guni-guni lamang?

'Next.'

Itinuon ko na lamang ang aking atensyon sa aralin namin.

'Next.'

'Next.'

'Next.'

Ulit-ulit iyon. Parang sirang plaka. Hanggang sa matapos ang klase namin, naririnig ko parin ang tinig.

Palakad sa pasilyo, Wala ng ibang studyante. Nakapagtataka man pero mas pinili kong ipasawalang bahala at patuloy lang sa pagtahak ng labasan ng paaralang ito.

Hanggang sa matapat ako sa kaninang silid, Wala na ang bangkay, Wala ng kapulisan, Wala ng kumpulan. Tahimik ang bawat paligid.

'Come.'

Nag-iba ang wika nito. Ewan ko ba, pero dahil sa kuryosidad. Tinahak ko ang silid na iyon. Binuksan ang pinto na naglikha ng ingay.

'Come.'

Tila nawala sa sarili ng tuluyan akong makapasok. Biglang sumara ang pintuan na ikinalingon at ikinagulat ko.

"Shit," bulong ko.

'Curious aren't we?'

"Who are you?"Ako.

'Wanna know, kiddo?'

"Of course, who wouldn't? From those crimes, who wouldn't dare to know?"

'Silly, curiosity can lead you to death.'

"There's nothing wrong about knowing everything."

'Yeah, it is. But, sadly you are next.'

"What do you mean?"

'This?'

"Jeez!" Biglang may humila sa akin patungo sa isang sulok ng silid na ito, sulok kung saan salungat sa tagpuan ng bangkay ng babae kanina.

'Wanna know a secret?'

Am I? Do I want? "Yes."

'This room is full of pain,' biglang lumabas ang isang tali sa harapan ko.

Pain? "What?"

'I was once a student here.' Humulma ang tali sa isang bilog, sakto sa aking ulo.

I know what will happen next. But, fuck I want to know more. Curiosity is killing me.

'I am beautiful, intelligent, lovely and everyone wants. Until one day, the most terrible memory I have. This day, 06-06. They raped me! They killed me!' At Huli na ng matanto kong naka-bigti na ako at may tumarak na patalim sa aking puso.

'Curiousity will kill you, darling.'

Huling katagang narinig ko, huling senaryong nasaksihan ko, huling aral na natutunan ko, huling ako bilang Xiez. Huling hininga ko sa mundong ito.

W O R K  O F  F I C T I O N.