The Secret Shadow Man ✔ (AAN HET VERBETEREN)

Hoofdstuk 49

Dit hoofdstuk is speciaal opgedragen aan Melos10, misschien komt er na dit hoofdstuk nog maar één hoofdstuk... Er komt een spannend einde, misschien wel een open einde... Wie weet! Maar voor nu concentreer ik me op dit hoofdstuk. Melos10 gaf me dit inspiratie door altijd positief te denken en me te steunen. Fus speciaal voor Melos10 wil ik haar bedanken (ook de andere lezers). Hier komt het dan....

__________________________________________________________________

{Alicia POV}

Soms als je blij bent om iemand te zien, dan wil je niet toegeven dat er iets ergs is. Je wilt het zo graag, dat je niet merkt dat er iets aan de hand is. Bijvoorbeeld dat je vriend(je/in) je mis/gebruikt, of dat je leven op het spel staat, dat het er gevaarlijk kan worden, het enige wat je dan wilt is om hem/haar te zien...

Dat is bij mij.

Ik wil hem niet loslaten, ik moet hem bevrijden. Hij is het enige wat ik nu wil en nodig heb. Ik wil niet toegeven dat mijn leven op het spel staat, dat het gevaarlijk is. Ik weet dat hij me niet bedriegt. Of toch wel? Het enige wat ik wil is om hem te zien. Zijn glimlach, zijn handen in die van mij, zijn lippen op mijn lippen en zijn zachte huid. Ik mis hem zo erg!  Diep van binnen weet ik, dat als ik één stap naar binnen zet, dat ik op slag dood ben. Maar ik wil het gewoon niet toegeven. Ik wil hem in mijn handen houden en knuffelen, zodat hij geen lucht meer binnen krijgt. Maar is dat raar? Ligt het aan mij? Of is het wel een bij andere mensen gebeurd? Ik weet alleen dat ik het niet ga redden zonder hem... Mijn lieve lieve Jake....

'Alicia?' Vraagt Sasha ongerust, zenuwachtig, bang en bezorgd. Ik schud mezelf uit mijn gedachten. Maar ik moet de hele tijd aan hem denken. Wat als ik hem niet kan bevrijden? Wat als ik te laat ben? Wat als hij dan al dood is? Wat als.... Nee! Daar wil ik niet aan denken! Dat zou hij mij echt nooit aandoen. Toch? Of heb ik het grof fout? Zou hij me echt hebben bedrogen? Zou hij voor HEM werken? Nee! Dat kan niet! Dat zou hij nooit doen! Hij houdt van mij! En ik van hem... Toch? Of acteert hij maar? Of is hij helemaal niet verliefd op mij? Zou hij? Dat zou hij toch nooit doen? Nee, hij is niet van dat type! Hij is een aardige, lieve, zorgzame jongen en hij zou nooit iemand gaan bedriegen, zelfs is het zijn vijand. Hij is zo niet! 'Alicia?!?' Vraagt Sasha nu nog bezorgder dan eerst. Ik schud mezelf weer uit die gedachten, en antwoord nu wel. 'Ja?' Vraag ik, zonder mijn hoofd af te wenden van het gebouw voor ons. Het gebouw ziet er slordig uit, het zou me niets verbazen als het half gesloopt is, in de fik is gestoken en kapot geslagen is. Het ziet er wel groot uit. Maar dat is ook het enige voordeel van het gebouw. 'Ik... Ik ben bang...' Zegt Sasha. Dit keer draai ik me wel om naar haar en trek een verbaasde blik. 'Jij? Bent bang?!?'  Vraag ik, k

omdat Sasha nooit bang is. Zelfs niet voor spinnen! Ja, je denkt dat spinnen niet zo erg zijn, maar dat zijn ze wel! Eigenlijk vind ik dat maar raar, spinnen zijn veel kleiner en kunnen niks tegen ons doen, tenzij ze giftig zijn natuurlijk. Maar in tegenstelling tot ons, dus de mensen, kunnen we ze gemakkelijk doodpletten, doodslaan, doodtrappen, eigenlijk alles wat met een dood begint. Maar tóch zijn we bang voor ze. Nou ja, niet alle mensen, en Sasha is er één van.

Als ze mijn verbaasde blik ziet, dan begrijpt ze meteen dat ik meer uitleg wil en dat ik het noet snap. Ze kent me zó goed. 'Jaden is verdwenen...' zegt ze met tranen in haar ogen. Ik snap het eerst niet, maar dan dringt het pas tot me door wat ze zei... "Jaden is verdwenen..." Ik kijk hevig om me heen, maar ik kan hem nergens vinden. Ik kijk opnieuw om me heen, maar nog steeds niets. Ik word om de minuut banger en bezorgder. Maar dan weet ik wat me te doen staat. 'Kom, we gaan!' Zeg ik vastbesloten en loop naar binnen. Sasha kijkt even bezorgd, maar dan knikt ze me toe en gaat naast me lopen. Ze haakt haar arm in die van mij en we lopen zo samen door het gebouw. Ik ben nog steeds bang, zenuwachtig, bezorg en ongerust, maar als Sasha hier is, voel ik me veilig. Haar warmte geeft me een gevoel dat ik niet alleen ben, en dat is de reden van vriendschap.

Als je een echt vriendschap hebt, dan voel je je nooit alleen bij je vriend(in). Je hebt het volle vertrouwen in je vriend(in). Je hebt lol samen. En je kunt je vriend(in) alle geheimen vertellen. Je staat voor elkaar klaar, en laat elkaar nooit zitten. Ook al heb je wel eens ruzie, maak het goed. Jullie stonden altijd voor elkaar klaar, jullie zijn aan elkaar verbonden. Jullie horen bij elkaar. Je vriendschap kan niet breken door een simpele ruzie. Iedereen krijgt wel eens ruzie, maar jullie blijven voor altijd vrienden, dat kan je weten en voelen. Als je het niet goed maakt, dan gaat het je achtervolgen tot de dood, je gaat er zo veel spijt van krijgen, hoe jullie vroeger zoveel lol hadden, dat kan je dan nooit meer goed maken. Dus neem mijn tip aan. Maak een ruzie niet groter dan het al is, een ruzie los je op. Jullie houden als vrienden van elkaar en jullie kunnen elkaar nooit meer los van elkaar maken.

Als je dit hebt, dan heb je een echte vriendschap. En geloof me, dat wil je hebben.

En als je het niet hebt, geef de moed niet op, zoek er één. Zij/Hij zal altijd voor je klaar staan. Je gaat haar/hem in je leven nodig hebben. En maak een goede keuze.

Als je moet kiezen, kies dan voor degene die je blij maakt, die je laat lachen, degene die je vertrouwt. Waarbij je al je geheimen kan vrijlaten. Je niet meer alleen voelt. Kies voor degene die je nooit zal bedriegen, waar je een goed gevoel bij hebt, degene die om je geeft.

Ik ben blij dat ik ook een vriendschap heb, een échte. Degene die me nooit zal laten stikken, voor een jongen of een meisje. Je nooit zal vergeten, voor je opkomt en altijd aan mijn zijde blijft. Ik ben zo blij. 'Aaaahhh!!!' Gilt Sasha. Ik kom weer bij de realiteit. Ik kijk even om me heen, waarom Sasha zo schrikt. Oké, misschien is ze wel nergens bang voor, maar ze schrikt om alles. Maar dat betekend toch niet dat ze dan bang is? Of wel? Ik sla mijn hand voor mijn mond als Jake in de stoel zie zitten. Hij zit onder de bloedvlekken. Ik wil naar hem toelopen, maar helaas trap ik in eem val. Langzaam zie ik alleen maar zwart. Ik moet nog steeds denken aan Sasha en onze vriendschap, ze betekend echt veel voor me. Ik kan het niet helpen, maar ik val met een glimlach op mijn gezicht, op de grond. Dat ziet er wel een tikkeltje raar uit toch? Het laatste wat ik zag, was Jaden. Er is iets met hem, maar wat?

Sasha,

Zal onze vriendschap voor altijd blijven? Of ga ik dood? En zoekt Sasha een andere vriendin? Zal ze altijd aan me denken? Ja, dat zal ze doen. Ze is immers mijn beste vriendin.

Toch?

Jaden,

Wat is er nou met hem? Hij ziet er eng uit. Hij heeft een bleke huid, dat heeft hij normaal natuurlijk ook, maar zijn huis is echt spierwit! En zijn ogen... Zijn ogen zijn gewooon onmenselijk, zou hij voor HEM werken? Dat zou hij me nooit aandoen.

Toch?

_______________________________________________________________________

Hey! Jup, veel vriendschap in verborgen. Ik vind dit wel een beter hoofdstuk dan de andere, toch? Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik wat inspiratie heb. Ook al gebeurt er niet veel... De vraag van de dag: Wat is er nou met Jake?

Als jullie ideeën/tips/fouten hebben of zien, meld het dan effe :P.

Follow/Comment/Vote?

Ciaoooxxxx