Tutsak ~ZeyKer~ ►Askıda

21. Bölüm| "Fırsat"

Heyyo, herkese iyi akşamlar :)

Ben geldim ve size yeni bölüm getirdim :)

Yazım yanlışlarım olabilir, telefondan yazıyorum ve sözlük bazı kelineleri kafasına göre düzeltiyor. Gözümden kaçan yerler için kusura bakmayın, hepsi sözlüğün suçu :)

Bazı şeylerin açığa çıkmasıyla ilgili kısımlar var, ayrıca her iki tarafa da fırsat oldu :) Okuyunca 'dank' edecek :D

Medyayı ise, bölüme temel olduğunu düşündüğüm için ekledim :)

İyi okumalar :)

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

"Ya Cey, sen biraz sakin olsana?"

"Ya nasıl sakin olayım Zeynep?"

"İçinden 10'a kadar say mesela?"

Oturduğu yerden kalkarak evi turlamaya başladı.

"Birde dalga geçiyorsun Zey! İnanamıyorum sana."

"Yapmasan böyle?"

"Ne yapmamı bekliyorsun ki? Sen kararını vermişsin zaten."

Sinirle ayaklarını yere vura vura odasına çıktı. Kabul ediyorum böyle bir çıkışı beklemiyordum. Ama buna neden bu kadar tepki vermişti ki? Alt tarafı Kerem'le uyuyacaktım. Ama gerçekten anlamıyordum. Zaten son günlerde sürekli âni duygu çıkışımları yaşıyordu.

Bir gülüyor, bir ağlıyor, durduk yere çemkirip böyle âni duygu değişimleri yaşıyordu.

Eğer bu şekilde dengesiz duygu değişimleri yaşamaya devam ederse onu bir psikoloğa götüreceğim. Daha önce hiç böyle birşey olmamıştı ve bu gerçekten beni endişelendiriyordu.

Kahve yapmak için mutfağa yöneldim. Suyu koymuş bardağı çıkarırken Cey'in hıçkırık sesini duydum. Şaşkınlıkla ona bakarken, o omzunu silkip elleriyle yüzünü kapayıp ağlamaya başladı.

Hızlı adımlarla yanına ilerlerleyip ellerini yüzünden çektim. Aslında şaşırmamam gerekiyordu. Bir süredir -iki gündür- böyleydi ama bu kadarını da beklemiyordum.

"Cey, ne oldu böyle birden?"

"Patlayacağım artık Zey, gerçekten patlayacağım."

"Neyin var."

Derin bir nefes alarak salondaki koltuklardan birine oturdu. Yanına gidip koltuk yerine karşısındaki kanepeye oturarak konuşmaya başlamasını bekledim. O kısacık an içerisinde ağlamayı kesmiş, sadece burnunu çekiyordu.

"Zeynep?"

Bana Zeynep dedi. Kesin çok önemli birşey var. Sesi acaip titrek ve aynı zamanda da beklediğimden ciddi çıkmıştı.

"Cey, artık söyle. Aşırı derecede değişik duygu değişimleri yaşıyorsun."

"Biliyorum, aslında bilmiyorum."

"O ne demek?"

"Can'a âşık oldum demek."

Duyduklarımın verdiği şaşkınlıkla ilk birkaç saniye öylece kalakaldım. Cey'in kollarını göğsünde birleştirip oturduğu yere daha çok çökmesini izleyerek tepkisiz kaldım.

"Sesini bulabilecek misin Zeynep?"

Şaşkınlığımı gizleyemeyerek ona cevap verdim.

"Bu, gerçekten beklemediğim birşeydi."

"Benimde."

"Nasıl böyle bir kanıya vardın?

Elini sol göğsünün üzerine koyarak fısıldadı.