Ateş'in Kızılı

T A N I T I M

Ayağımın altında ezilen taşların sesi boş sokakta yankılanırken derin bir nefes aldım.

Fazlasıyla uykum vardı, iş yerinden yeni çıkmıştım eve doğru sakince yürürken bir şeyler düşünüyordum ama neyi düşündüğümü bile bilmiyordum.

Kendimi tanıtmam gerekirse ben, Mayda Maral. On sekiz yaşında, gençliğimin baharlarındaydım.

Kızıl saçlarım, mavi gözlerim, küçük bir burnum, çillerim ve hafif dolgun dudaklara sahiptim.

Sokak bomboştu, biraz da ürkütücü. Soğuk hava yüzümü yalayıp geçerken, soğuktan dolan mavi gözlerimin etrafı büyük ihtimalle kıpkırmızıydı.

Güneş yavaş yavaş batarken bütün güzelliğini etrafa vuruyordu, Ay, Güneş'i yerini almak için sabırsızlanırken eve varmak için koşmaya başladım.

Hava karardığında konuşuyordu bu sokak...

Sokakta başka bir şey yankılandığında yerimden sıçradım.

O neydi?

"Mayda!" adımı duyduğum zaman hızlı olan adımlarımı olduğum yere sabitledim.

Bu sokak için fazla masumdum ve korkak...

"Özledin mi beni?" gür sesi sokakta yankılanırken arkamı döndüm. Rengini hâlâ çözemediğim gözleri bana özlemle bakıyordu.

"Se-senin ne işin var burada?" sesim içime kaçmış gibiydi, bütün vücudum fazlasıyla titriyordu.

Büyük adımlarını yavaş yavaş bana doğru atarken dudağının köşesi sinsice kıvrıldı.

"Kendi sokağımdayım Kızılım." adımları tam dibimde durduğunda boğazımda ki yumruyu geçirmek için yutkundum.

"Bu sokağın her bir köşesi bize ait, ve unutma kızıl bizim sevgimiz herkesin dilinde... Herkesin hayranla baktığı sevgimiz..." gür sesi sokağın her bir köşesinde yankılanıp kulağımdan içeri sızdı.

Tam kurtuldum derken nasıl böyle bir hata yaptım...

"Ateş düştüğü yeri yakar, yavaşça dağılır ve seni hapseder kızıl." Nefesim kesiliyordu... Almaya çalıştığım kesik nefesler düğüm düğüm olurken beni öldürmek istercesine nefesimi kesiyordu. "Saçların..." Adımları bana doğru gelirken fazlasıyla sakindi. "Ateş'in içinde barındırdığı tonda..." Aramızda üç adımlık mesafe kalınca durdu. "Tekrardan hoş geldin Ateş'in Kızılı."

♠️

Yağmur Yabalak.