မင်းကို ချစ်တယ် Completed(Z / U)

အပိုင်း ၁၀

Zawgyi

"တီျမ..ဘာလုပ္ေနတာလဲ.."
အခန္းထဲမွအဝတ္အစားဘီရိုေရွ႕အလုပ္မ်ားေနတဲ့တီျမကိုေမးလိုက္သည္။
"ဪ..သားနိုးၿပီးလား၊တီျမေမြးေန႕ပြဲတစ္ခုသြားစရာရွိလို႔အဝတ္အစားေ႐ြးေနတာ.."
"ဟင္..ေမြးေန႕ပြဲ..ဘယ္သူ႕ေမြးေန႕လဲ.."
"တီျမရဲ႕ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ.."
"ဪ..အခုလား..ဘာဝတ္သြားမွာလဲ.."
"မဟုတ္ဘူးသားရဲ႕၊Dinner.."
"တကယ္..ဒါဆိုသားေရာလိုက္မယ္.."
"မလုပ္ပါနဲ႕သားရယ္..သားကေနေကာင္းေသးတာလဲမဟုတ္ဘူး..ေတာ္ၾကာသားအေဖကတီျမကိုဆူေနအုံးမယ္.."
"ေကာင္းပါၿပီတီျမရ..မေန႕ကပမ္းၿပီးဖ်ားသြားတာ၊အခုေကာင္းသြားၿပီအသားေတြစမ္းၾကည့္ပါလားေအးေနၿပီ.."
Dinnerဆို၍မသြားဖူး၍သူသြားခ်င္သည္။
ဒါေၾကာင့္တီျမကိုကပ္ၿပီးခြၽဲေနတာေပါ့။ဟုတ္ေတာ့လဲဟုတ္သည္။မေန႕ကသူတို႔ျပန္လာၾကတယ္၊ညေရာက္ေတာ့သူဖ်ားပါေလေရာ..
အေၾကာင္းကဟိုေန႕ကကိစၥေတြေၾကာင့္လဲပါသည္။
အဲဒီေန႕ကသူသာမကူညီခဲ့ပါလွ်င္..
ယခုလိုဖ်ားျခင္းထက္ေသမည့္လမ္းကိုရာရာေ႐ြးခ်ယ္မိမွာအမွန္..
သူ႕ကိုေက်းဇူးတင္စကားေျပာခ်င္ေပမဲ့အရာမေရာက္ခဲ့။ေနာက္ေန႕စာေမးပြဲေျဖၿပီးသူ႕ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုၿပီးေတးထားေသာ့လည္းသူကစာအရင္ေျဖၿပီးကာထြက္သြားသည္။
ျပန္တဲ့အခ်ိန္ထိသူ႕ကိုမေတြ႕ေသာ္လည္းသူရွာၾကည့္ေနမိသည္။
သို႔ေပမဲ့မေတြ႕..
အနားရွိေနစဥ္မွာအၿမဲအနိုင္ယူ၍သူ႕ကိုမျမင္ခ်င္ေပမဲ့အခုလိုမေတြ႕ေအာင္ေရွာင္ေနေတာ့လဲတခုခုလိုေနသလိုေတာ့ျဖစ္မိသား..
"ေကာင္းတာကဟုတ္ပါၿပီ..မင္းအေဖကိုသြားၿပီးခြင့္ေတာင္း..မင္းေဖေဖကလိုက္ဆိုလိုက္ခဲ့.."
"ဟာ..ေဖေဖဆီကခြင့္ေတာင္းလို႔ကေတာ့ေပးမွာမဟုတ္ဘူး..ေဖေဖ့အေၾကာင္းလဲတီျမသိရဲ႕သားနဲ႕၊ဘာလဲ..တီျမကခန့္ပိုင္ဦးေလးနဲ႕ခ်ိန္ထားလို႔သားကိုမ​ေခၚတာမဟုတ္လား.."
"ဟယ္..ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ..ရာရာေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕၊နင့္အေဖကိုခြင့္ေတာင္းလို႔ေျပာတယ္ေလ၊ငါကမေခၚတာမွမဟုတ္တာ.."
"တီျမေခၚခ်င္ရင္ရပါတယ္..ဘာလဲတီျမ၊သားေျပာသလိုလုပ္မလို႔မဟုတ္လား၊သားကိုမေခၚရင္ေဖေဖနဲ႕တိုင္ေျပာမွာ.."
"ရာရာ..ဪ..ဒီကေလးနယ္ခက္ပါလား၊မဟုတ္ပါဘူးဆိုေလွ်ာက္ေျပာေနရင္စစ္လားေဆးလားမင္းအေဖကလာလုပ္အုံးမယ္..ကဲကဲ..လိုက္ခဲ့၊ဒါေပမဲ့ဟိုက်တီျမစကားကိုနားေထာင္ရမယ္ေနာ္.. "
"ဟုတ္..တီျမ၊သားကလိမၼာၿပီးသားပါ.."
"ဟြန္း.."
လိုခ်င္တာရသြားတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႕အေဒၚျဖစ္သူရင္ခြင္မွာတိုးေဝွ႕ခြၽဲေနေတာ့တီျမမ်က္ေစာင္းႏုႏုေလးထိုးကာၿပဳံး၍ရာရာရဲ႕ေခါင္းကိုထုလိုက္သည္။
"ရာရာေရ..ရာရာ.."
ေဟာ..
အဂၢအါဠာဝကဘြဲ႕ရကိုခန့္ပိုင္ရဲ႕အသံ။
ကေလးကတည္းကေအာက္ထပ္မွေအာ္ေခၚတတ္တဲ့ခန့္ပိုင္ရဲ႕အသံကိုၾကားေတာ့ကေလးဘဝကိုျပန္ေအာက္ေမ့မိသား..
သူလာ၍တီျမကလဲေျပာကာရာရာေအာက္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။
ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာကေအာက္မွေအာ္ေခၚေနရင္းအေပၚသို႔ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။ရာရာကိုျမင္ေတာ့မွဧည့္ခန္းကဆိုဖာေပၚထိုင္ေနသည္။
"အခ်ိန္ေကာင္းပဲေနာ္..ငါတို႔ေန႕လယ္စာထမင္းစားေတာ့မွာကိုသိလို႔လာတာလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႕ေနာ္.."
"အဟင္း..ဟဲဟဲ..အဲဒါကဒုတိယကိစၥ.."
"ဒုတိယကိစၥဟုတ္လား..ဆိုပါအုံးပထမကဘာလဲ.."
"ပထမကိစၥကမင္းသိပါတယ္၊ငါအကူအညီေတာင္းထားတာေလ.."
"ဘာလဲ.."
"ေဟမာန္ေလကြာ..သူတြဲေနတဲ့တစ္ေယာက္ကိုမင္းသိၿပီလား၊သူကဘယ္သူလဲ၊နာမည္၊ေခ်ာလား၊ခ်မ္းသာတဲ့အသိုင္းအဝိုင္းထဲကလား.."
"အဟင္း.."
"ဘာရယ္ျပေနတာလဲ၊႐ုပ္ကမခ်ိဳမခ်ဥ္နဲ႕..ငါေမးတာေျဖေလ.."
သူေမးမွသူအကူအညီေတာင္းထားတဲ့ကိစၥသတိရသည္။
တေန႕ကေတာ့ေဟမာန္နဲ႕ဆုံျဖစ္ေသးသည္။
မိမိကိုၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ေပမဲ့ခန့္ပိုင္ေတာင္းထားတဲ့အကူအညီကိုေမ့ေနခဲ့သည္။
ေတြ႕ရသေလာက္ေတာ့အဲတုန္းကသူမအနားမွဘယ္ေယာက်္ားေလးမွရွိမေနေပ။
"ဟိုေလ..တကယ္ေတာ့ငါလဲေသခ်ာမသိရေသးဘူး၊မင္းၾကားတဲ့သတင္းကေသခ်ာလို႔လား.."
"ေသခ်ာပါတယ္..အိကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္တာ.."
သူတို႔အနားသို႔အိေရာက္လာကာေျပာသည္။
ဒီေတာ့သူ႕တို႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြကအိထံသို႔ေရာက္သြားၾကသည္။
အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ီကိုထမီေလးနဲ႕တြဲဝတ္ကာလိုက္ဖက္ေနတဲ့အိဟာအပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ပမာေခ်ာေမာလွပေနသည္။
"ဪ..အိ..ထိုင္ေလ.."
အိကိုျမင္ေတာ့ခန့္ပိုင္ၿပဳံးကာျပာျပာသလဲေျပာသည္။အိကေတာ့ပုံမွန္မ်က္ႏွာထားအတိုင္းပဲၿပဳံး၍..
"အံမယ္..မသိရင္သူ႕အိမ္ႀကီးက်လိဳ႕.."
"ဪ..အဟင္း..မွားသြားလို႔ပါ၊အင္းတကယ္ဆိုဒီအိမ္ကအိနဲ႕မွဆိုင္ေသးတယ္..ဟုတ္တယ္မလား.."
"ဟာ..ခန့္ပိုင္ကလဲဘာေတြေျပာမွန္းမသိဘူး.."
သူတို႔အနားသို႔လာေနတဲ့ေက်ာ္သီဟကိုေမးေငါ့ကာေျပာ၍အိရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံးကာမ်က္ႏွာကပန္းႏုေရာင္သန္းသြားသည္။
အရင္ဆိုခန့္ပိုင္အိမ္လာရင္အနားေတာင္မကပ္တဲ့သူကအခုေတာ့သူတို႔ရဲ႕အနားလြတ္ေနတဲ့ေနရာသို႔ဝင္ထိုင္သည္။
"အဲဒီသူကိုအိတကယ္ျမင္လိုက္တယ္..ဒါေပမဲ့ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးမေတြ႕လိုက္ရေတာ့ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာမသိလိုက္ဘူး၊အရပ္ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ရွည္တယ္..ကိုကို..အဲေက်ာ္သီဟထက္ကိုရွည္တယ္.."
"အံမယ္ေနာ္..မမအိေပၚလာၿပီ၊ကိုကိုဆိုပါလား..နင္တို႔ကဒီအဆင့္ထိကိုေရာက္သြားၾကၿပီလား.."
စကားအံထြက္လာတဲ့အိထံမွကိုကိုဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ခန့္ပိုင္သူမကိုရိေနသည္။
ရာရာမွာေတာ့သူမစကားေၾကာင့္ရင္ဘက္ထဲေျဗာင္းဆန္သြားသည္။
ခံစားေနက်မိဳ႕လားမသိအစတုန္းကလိုမနာက်င္ေတာ့ေပ။
စသိကာစကေအာ္ငိုျပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္နာက်င္သည္။
ဒဏ္ရာကအနာမက်က္ေသးေတာ့နာက်င္ေနပါေသးသည္။
"ရႉး..လူႀကီးေတြသိကုန္မယ္.."
ရာရာေခါင္းကိုငုံ႕၍ထားသည္။ႀကိဳးစား၍ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းကာၿပဳံးထားေပသည့္ထိုအၿပဳံးေတြကအသက္ဝင္မဝင္ဆိုတာသူ႕ကိုၾကည့္ေနတဲ့သီဟသာသိသည္။
ခ်က္ျခင္းဆိုသလိုသူေရာက္လာကတည္းကမ်က္ႏွာပ်က္သြားတဲ့ရာရာ။
သူတို႔အေၾကာင္းကိုေျပာေတာ့ေခါင္းကိုငုံ႕၍သြားသည္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာမသိေပမဲ့ရင္ထဲမွမသက္မသာေတာ့ျဖစ္မိသည္။
အၿမဲတမ္းစာမွစာျဖစ္ခဲ့တဲ့မိမိဟာအိနဲ႕ေတြ႕မွဘာေတြျဖစ္မွန္းမသိသေဘာက်လြန္း၍အခ်ိန္မဆိုင္းပဲဖြင့္ေျပာခဲ့လို႔အခုခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနၾကၿပီ..
တခ်ိန္က..
တခ်ိန္ကဆိုတာထက္လပိုင္းေလာက္က..
ရာရာကိုသူစိတ္တမ်ိဳးနဲ႕ျမင္ၾကည့္မိသည္။အဲဒီစိတ္ကရာရာကိုသေဘာက်ေနတာပဲေလ..
သူၿပဳံးတာေလးေတြ၊သူေျပာတာေလးေတြ၊သူ႕ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္ျပမႈေလးေတြ၊သူ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြ..
အရာအားလုံးကိုသူသေဘာက်သည္။
ရာရာကမိန္းကေလးမဟုတ္ေပမဲ့ဘာလို႔အဲဒီစိတ္ျဖစ္မိလဲဆိုတာသူစဥ္းစားလို႔မရ။
လူသားတိုင္းခ်စ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့စကားအတိုင္းအခ်စ္ဆိုတာကိုသူပဲလိုသီဟထင္ခဲ့တယ္၊ရာရာစိတ္ကိုလဲသိခ်င္၍အမ်ိဳးမ်ိဳးစမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီးရာရာလဲသူ႕လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာသူသိခဲ့သည္။
ဒါေပမဲ့ထိုအခိုက္အတန့္ကၿပီးျပတ္ကုန္ဆုံးခဲ့ေလသလား..
အိေရာက္လာေတာ့အရမ္းလွတဲ့ယမင္း႐ုပ္ေလးကိုျမင္လိုက္ရသလိုသူရင္ခုန္ခဲ့တယ္။
ရာရာကိုသေဘာထားသလိုသူမကိုလဲသေဘာထားလို႔ရခဲ့တယ္။
သူ႕အခန္းထဲမွနမ္းခဲ့တဲ့ကိစၥကရာရာျမင္ခဲ့တာအမွန္ေတြပါ..
ရွင္းျပခြင့္မေပးတဲ့ရာရာသာရွင္းျပခြင့္ေပးခဲ့လွ်င္သူဘာေျပာရမယ္ဆိုတာမသိပါေခ်။
သို႔ေပမဲ့သူတို႔ကိုျမင္သြားတဲ့ရာရာကိုသူသနားသည္။
အားနာမိသလိုခံစားရသည္။
မျပတ္သားေသးတဲ့စိတ္ကိုျပတ္သားေစခဲ့တာကအေဆာင္မွာသူတို႔ေဝးကြာခဲ့သလိုအိဆီကိုေတာ့သူအၿမဲေရာက္ေနတာပါပဲ..
အခုလိုသူ႕အေပၚခံစားခ်က္ရွိေနတဲ့ရာရာကိုျမင္ရေတာ့လဲသူစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။
"ကဲ..ကေလးေတြထမင္းစားၾကမယ္.."
တီျမရဲ႕မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွအသံေၾကာင့္ရာရာေနရာမွထရပ္လိုက္သည္။
"ခန့္ပိုင္..သြားရေအာင္.."
"ေအး..တီျမသားအတြက္ပိုခ်က္ထားတယ္မဟုတ္လား.."
ေျပာရင္းမီးဖိုေခ်ာင္ဆီသို႔သြားရင္းေအာ္ေျပာေနတဲ့ခန့္ပိုင္ကလူရင္းတစ္ေယာက္ဆိုတာသိသာေနေစသည္။
ဘာမွမေျပာပဲသူတို႔ကိုၾကည့္ကာၿပဳံး၍ရာရာလဲသူ႕ေနာက္သို႔လိုက္သြားသည္။
"ရာရာ..မင္းတီျမနဲ႕Dinnerလိုက္သြားမလို႔ဆို.."
အခ်ိန္ခဏအတြင္းကိုစကားေဖာက္သည္ခ်ၿပီးစီးသြားတဲ့တီျမနဲ႕ခန့္ပိုင္ကိုရာရာေလးစားမိသည္။
"သတိထားသြားေနာ္..ငါမပါေတာ့မင္းကိုေစာင့္ေရွာက္မဲ့သူမရွိဘူး.."
"အဟင္း..ဟုတ္..သိထားရမွာကလူဂုဏ္တန္အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕Birthday Dinner မင္းလိုလူရမ္းကားေတြမရွိဘူးဆိုတာပဲ.."
"ေအးပါ..ငါကစိတ္ပူလို႔ေျပာတာ၊ေနာက္ၿပီးငါေျပာတာမေမ့နဲ႕ေနာ္.."
"ေအးပါ..ငါစုံစမ္းၾကည့္မယ္.."
ေက်ာ္စြာတို႔ကေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြဆိုေတာ့သိနိုင္ေလာက္၍ေက်ာ္စြာအားေမးရန္ေတးထားလိုက္သည္။
ေဒၚသူဇာ၊သီဟနဲ႕အိေရာက္လာၾကေတာ့ရာရာထံမွမည္သည့္စကားမွ်မၾကားရေတာ့ေခ်။