မင်းကို ချစ်တယ် Completed(Z / U)

အပိုင်း ၉

Zawgyi

ေျပာထားတဲ့အတိုင္းသူရာရာရဲ႕အနားကိုမလာေတာ့ေခ်။သူ႕ေဘးကထိုင္ခုံကိုလဲအရင္ကလဲထားတဲ့တစ္ေယာက္နဲ႕ျပန္လဲကာေရွ႕မွာေရာက္သြားခဲ့တယ္..
ရာရာသူ႕ကိုနားမလည္နိုင္ျဖစ္ေနရသည္။
သူ႕အေပၚေျပာလိုက္တာလြန္သြားလို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမဲ့သူ႕ရဲ႕ႏွောက္ယွက္အနိုင္က်င့္မႈမခံရေတာ့ေနရတာအဆင္ေျပေနသည္။
ေက်ာင္းႀကီးဖြင့္ခါနီးလို႔ေက်ာင္းသုံးရက္လဲပိတ္ေတာ့မည္။
လပတ္စာေမးပြဲလဲေျဖရေတာ့မည္ျဖစ္၍ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြစာနဲ႕လုံးပမ္းေနၾကရသည္။
"ေက်ာ္စြာ..ဒီပုစ္ဆာကဘယ္လိုတြက္ရလဲ..ငါ့အထင္ဒီပုစ္ဆာပါမယ္ထင္တယ္..ငါဘယ္လိုတြက္တြက္အေျဖကမထြက္ဘူးျဖစ္ေနလို႔..."
နားမလည္တဲ့စာတိုင္းလဲသူ႕ကိုေမးတတ္ေတာ့အခုသူမသိတဲ့သခ်္ာပုစ္ဆာကိုလဲရာရာေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအခါေက်ာ္စြာကစာအုပ္ကိုယူၾကည့္ကာတြက္ၾကည့္ေနသည္။
သို႔ေသာ္သူလဲအေျဖထြက္ပုံမရ..
ေခါင္းကိုကုတ္ကာေနသည္။
"ငါလဲမသိဘူးကြာ..ဟိုေကာင္ကိုသြားေမးၾကည့္ပါလား.."
ဟိုေကာင္ဆိုတာထင္စည္အားရည္ၫႊန္းမွန္းရာရာနားလည္သည္။သို႔ေသာ္ရာရာေမးမွာမဟုတ္..
"မင္းလဲမသိဘူးလား.."
"အင္း..ထင္စည္သိမွာေသခ်ာတယ္၊သူ႕ကိုသြားေမးလိုက္.."
"ေနပါေစေတာ့ကြာ..မနက္ျဖန္ေျဖမွာျမန္မာပဲ၊ငါျမန္မာစာပဲက်က္ေတာ့မယ္.."
ညဘက္စာၾကည့္ခန္းထဲမွာျဖစ္သည္။
အားလုံးလဲမနက္ျဖန္ေျဖမဲ့ျမန္မာစာကိုသာက်က္လို႔ေနၾကၿပီးသူတစ္ေယာက္ကသာသခ်္ာပုစ္ဆာကိုတြက္ေနျခင္းပင္..
ဘာသာတိုင္းမွာအဆိုးႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့သခ်္ာမွာေတာ့သူညံ့တယ္ဆိုတာဝန္ခံသည္။ထို႔အတြက္ေၾကာင့္သခ်္ာကိုဦးစားေပး၍ၾကည့္ေနျခင္းပင္..
ေက်ာ္စြာလဲမသိေတာ့ရာရာျမန္မာစာကိုသာက်က္လို႔ေနလိုက္သည္။
တစ္ခန္းလဲလဲေရသည္ေယာက်္ားမိန္းမနဲ႕ဆူညံလို႔ေနသည္။
ေျပာလို႔သာေျပာတာမင္းထင္စည္ကိုသူမေတြ႕ပါ။
ဟိုတစ္ေန႕ကေျပာၿပီးကတည္းကအနားမေျပာနဲ႕အရိပ္ေတာင္မျမင္ရေအာင္သူေနသည္။
အခုလဲသူမျမင္ေအာင္ဘယ္မွာသြား​ၿပီးစာက်က္ေနသည္မသိ။
အခ်ိန္ကလဲခုႏွစ္နာရီပဲရွိေသးတာမို႔စာက်က္ခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနေသးသည္။
"ငါတို႔ဟိုနားသြားက်က္ရေအာင္..ဒီနားကဆူတယ္.."
ေက်ာ္စြာကိုအေဖာ္ညွိေတာ့ေက်ာ္စြာလဲလက္ခံ၍အခန္းအျပင္ဘက္သို႔ထြက္လာၾကသည္။
"ဒီနားထိုင္ရ.."
ေနရာကိုျပၿပီးအခန္းဘက္လွည့္ကာသူထိုင္ေတာ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာသူ႕ကိုေတြ႕လိုက္ရ၍စကားကရပ္သြားသည္။
သူကအခန္းနံရံကိုမွီ၍စာက်က္ေနျခင္းျဖစ္ကာရာရာတို႔ကိုျမင္ေတာ့သူေနရာမွထကာအခန္းထဲသို႔ဝင္ရန္ျပင္ေတာ့..
"ထင္စည္..မင္းကဒီေရာက္ေနတာကိုး..ဘယ္သြားမလို႔လဲ.."
ေက်ာ္စြာကေျပာေတာ့အခန္းထဲဝင္ရန္ျပင္ေနတဲ့သူရပ္သြားသည္။သို႔ေသာ္ေနာက္သို႔ေတာ့လွည့္မၾကည့္။
"လာပါဒီမွာလာထိုင္အုံး..ငါတို႔နားမလည္တဲ့စာေလးမင္းကိုေမးခ်င္လို႔.."
"ေနာက္မွေမးပါလား..ငါမအားေတာ့ဘူး.."
ေက်ာ္စြာကသူ႕အနားသြားကာေနာက္မွပခုံးကိုဖက္ကာေခၚေပမဲ့သူကျငင္းသည္။
"မင္းကဘယ္သြားမွာမို႔လဲ..စာက်က္ခ်ိန္ႀကီးကို.."
"ငါလဲစာက်က္ရအုံးမယ္ကြ..မနက္ျဖန္ေျဖမဲ့စာေတြငါမရေသးဘူး.."
ေျပာကာအခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ထင္စည္ကိုေက်ာ္စြာေၾကာင္ၾကည့္၍သာက်န္ေနရစ္သည္။
ခဏေနမွရာရာရဲ႕ေဘးသို႔လာထိုင္ကာ..
"ဒီေကာင္ဘာျဖစ္ေနမွန္းကိုမသိဘူး..အလကား၊သူမရတဲ့စာဆိုတာမရွိဘူး၊သက္သက္မဲ့အေၾကာင္းျပသြားတာ.."
ဆိုၿပီးသူ႕ကို​ျငဴစူေနသည္။
"မင္းတို႔စကားမေျပာၾကေသးဘူးလား.."
"ဟင္.."
"ဪ..ဟုတ္ၿပီ၊ဒါေၾကာင့္ကိုး..မင္းတို႔အခုထိမေျပလည္ၾကေသးဘူးလား.."
"ေတာ္စမ္းပါေက်ာ္စြာရာ..သူနဲ႕အေျပလည္ခ်င္ပါဘူး၊သူနဲ႕ေျပလည္ရင္ေလငါ့ကိုအနိုင္က်င့္ေနအုံးမွာ..အခုလိုပဲေကာင္းပါတယ္..သူမေျပာရင္ငါလြတ္လပ္တယ္.."
"မင္းတို႔ကလဲကြာ.."
ရာရာရဲ႕အေျဖေၾကာင့္ေက်ာ္စြာစိတ္ပ်က္စြာၿငီးျငဴလိုက္သည္။