Ep. 1 zawgyi

8.1K 280 8
                                    

တစ္ေန႕ေသာမနက္ခင္းအခ်ိန္အခါမွာ
"အူဝဲ...အူဝဲ"
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေအာ္ငိုသံႏွင့္အတူ
"ဟင့္ အဟင့္....ဘယ္လိုမွမတတ္သာလို႔ပါသားရယ္အေမ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါသားရယ္ တစ္ေန႕က်ရင္အေမသားကိုျပန္လာေခၚပါ့မယ္ေနာ္ သားေလးအေမ့ကိုေစာင့္ေနေပးေနာ္"လို႔ေျပာကာကေလးငယ္အားေဂ ဟာတစ္ခုရဲ႕တံခါးဝေရွ႕တြင္ထားခဲ့ေလသည္။
အဲ့ဒီ့ကေလးကတစ့္ျခားသူမဟုတ္ေပ။
ကြၽန္ေတာ္ပင္။ ဟုတ္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့ကိုအေမစြန႔္ပစ္သြားတာအခုဆိုရင္ကြၽန္ေတာ္အသက္၂၀ရွိၿပီ။ကြၽန္ေတာ့ကိုေဂ ဟာေရွ႕ကေကာက္ရတာလို႔ေဂဟါမႉးဆရာမေဒၚသီတာကေျပာတယ္။ကြၽန္ေတာ့ကိုဘာေၾကာင့္မိဘေတြစြန႔္ပစ္ခဲ့လဲကြၽန္ေတာ္မသိခ်င္ဘူး။ဘယ္ေတာ့ျပန္လာေခၚမလဲပဲသိခ်င္တယ္။

"သား ျမင့္ျမတ္"တစ္ျခားသူမဟုတ္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အေမတမွ်ခ်စ္ရတဲ့ဆရာမေဒၚသီတာပင္
"ဗ္ာ ဆရာမ"

"မနက္ျဖန္ တာဝန္က်တဲ့ေနရာကိုသြားရမွာဆို"
"ဟုတ္ကဲ့ "
"ငါ့သားေလးေတာင္ဒီအ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီပဲ။ အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ေနာ္သား။တစ္ခုခုျဖစ္တာနဲ႕ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္"
"စိတ္ခ်ဘာဆရာမရယ္။သားအစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ပါ့မယ္။ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕ေနာ္။သားက ကေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ။"
"ကေလးမဟုတ္လို႔စိတ္မခ်တာေပါ့သားရဲ႕။ဟိုေရာက္လို႔ရွိရင္မေကာင္းတဲ့"ေဒၚသီတာ စကားပင္မဆုံးလိုက္
"မေကာင်းတဲ့သူတွေနဲ႕မေပါင်ိးရဘူး။အရက်သေစာမေသာက်စားရဘူး။ရန်မဖြဈရဘူး။လိမ်လိမ်မာမာေန။လို႔ေပြာမွာမလား။ စိတၡ္ပါဆရာမ။ သားအကုန္လုံးကိုလိုက္နာပါ့မယ္။ဟုတ္ၿပီလား။"
အဲ့ေတာ့မွဆရာမမ်က္ႏွာကေက်နပ္သြားတဲ့ပုံစံျဖစ္သြားတယ္။
"ေကာင္းပါၿပီကြယ္။သားလဲပင္ဆင္စရာရွိတာေတြျပင္ဆင္ေတာ့ေလေနာ္။ဘာေတက်န္ေသးလဲေသခ်ာစစ္ဦး။ၾကားလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေအးေအးဒါဆိုဆရာမသြားဦးမယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့"
အဲ့ဒါကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဆရာမပင္။ကြၽန္ေတာ့ကိုဆိုကေလးတစ္ေယာက္လိုအၿမဲသြန္သင္ဆုံးမတတ္သူပင္။အေဖေရာအေမပါမရွိတဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ဆရာမကအေဖလိုမ်ိဳးအားကိုးရသလိုအေမလိုမ်ိဳးလည္းကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚဂ႐ုစိုက္ၾကင္နာေပးသူပင္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆိုမွသတိရတယ္။ ဖိုးေကာင္းေလးေရာမသိဘူး။ ဖိုးေကာင္းဆိုတာကေတာ့ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ညီေလးလို႔ခ်စ္ရေသာကေလးေလးပင္ျဖစ္သည္။ မွတ္မိေသးတယ္သူေရာက္လာတုန္းက အငိုမတိတ္လို႔ဆရာမက ကြၽန္ေတာ့လက္ေပၚတင္ေပးလိုက္တည အဲ့ကေလးကခ်က္ခ်င္းအငိုတိတ္သြားတာပင္။အခုလည္းကြၽန္ေတာ္အလုပ္သြားရမည္ကိုထိုကေလးသိသည္။
"ဖိုးေကာင္းေရ ဖိုးေကာင္း ဘယ္ေရာက္ေနလဲ"
မဟုတ္ေသးပါဘူးတစ္မနက္လုံးရွာလို႔မေတြ႕ဘူး ဘာျဖစ္ေနလို႔မ်ားလဲ။
ေဟာေတြ႕ပါၿပီဟိုမွာ။ခေရပင္ႀကီးေအာက္မွာငုတ္တုတ္ေလး။
"ဖိုးေကာင္းေလးဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
ဟင္ ဘာမွလဲျပန္မေျပာပါလား။
ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွဖိုးေကာင္းကငိုေနတာပင္။
"ဖိုးေကာင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္လို႔ငိုေနတာလဲဟင္"

သူ့ကိုချစ်မိခဲ့ပါသည်။(သူ႕ကိုခ်စ္မိခဲ့ပါသည္။)(Completed) Where stories live. Discover now