Deja Vu

DV - Chapter 10

DEJA VU CHAPTER 10

Zyrelle Ellis PoV

Akala ko ay kakain kami sa isang fine dining restaurant ni France, but instead of going there, dinala ako ni France sa isang burol na nakikita ang mga building at mga bahay mula doon. Nag order lang siya ng mga pagkain kanina saka na tumuloy dito. May dala rin kaming sapin para upuan. It's a simple setting yet my heart feels so happy. The view is good. The place is good. But being with France in a place like this is the best.

"Love? Ba't ang tahimik mo? Hindi mo ba nagustuhan?" He asked with a worried face.

"Ha? Hinde, i love it France. May naisip lang ako." Ngumiti ako saka siya tinignan. Kanina kopa 'to pinag iisapan nung nasa kotse kami. I know it's too early para sagutin siya. Pero wala naman sa tagal ng panliligaw yun ng lalaki hindi ba? Alam kong parang nag mamadali kami at parang ang bilis lang ng lahat pero i love him. I love France that I'm ready to be owned by him.

"May dumi ba sa mukha ko?" Tanong niya saka pinunasan ang mukha niya.

"Wala, gusto ko lang tignan ang mukha mo para makabisado ko at hindi ko makalimutan." I said honestly. Para siyang prinsipe. Ang tangos ng ilong niya, ang kapal ng kilay niya, ang haba ng pilik mata niya, yung labi niya pinkish. I wonder if its a kissable lips, malambot kaya yon?

"Na we-weirduhan nako sayo Love, but i love it. I mean ang sarap sa feeling na tinititigan mo ako na parang ako lang yung lalaking nakikita mo."

"Kumain na tayo." Aya ko pagkatapos kong tignan ang mukha niya. Yes it's awkward, but i want to memorize every part of his face. Hindi ko alam kung saan ko nakukuha ang lakas ng loob para gawin 'yon.

Pagkatapos naming kumain ay tahimik lang kaming naka tingin sa papalubog na araw. Hanggang sa tuluyan ng dumilim ang paligid mapuno ang langit ng mga bituin. Kita rin mula dito ang city lights. Biglang sumakit ang ulo ko pero hindi ko pinahalata. Hindi ko alam kung bakit.

"France," pagtawag ko kaya tinignan niya ko.

"Hmm?"

"Pwedeng ihatid mo na ako samin?" Tanong ko. Ayokong mag alala siya pero masakit na talaga ang pakiramdaman ko. Lalo na ang ulo ko.

Hindi siya agad naka pag salita at nagbuntong hininga.

"May problema ba?" Nag aalalang tanong niya. Umiling ako.

"Gusto ko ng umuwi, okay lang ba?" Tanong ko. Alam kong nalungkot siya sa sinabi ko. "Pwede naman tayong mag kita bukas." Dagdag ko kaya ngumiti siya.

"Sige" sabi niya saka tumayo at inabot ko ang kamay niyang nakalahad kaya hinila niya ko patayo pero bigla niya kong yinakap ng magkalapit kami. Hindi ako gumalawa pero yinakap ko siya pabalik. "Alam kong masama ang pakiramdam mo." Hindi ako nakapag salita sa sinabi niya. "Alam mo kung bakit ko alam?" Tanong niya kaya umiling ako habang nakayakap pa rin kami sa isa't isa. "Because our hearts are connected."

—————
Tinigil ni France ang sasakyan sa harap ng bahay namin kaya inalis kona ang seatbelt ko. Tinignan niya ko.

"Thank you, Love."

"Ako dapat mag thank you eh. So pa'no, ingat ka sa pag uwi. Text moko kapag naka uwi kana." Sabi ko kaya tumango siya. Binuksan ko ang pinto, bago pako lumabas ay liningon ko muna siya ulit. "Goodnight, Love" sabi ko bago sinara ang pinto ng kotse niya at pumasok sa bahay. Tinignan ko pa ang kotse niya na hindi pa rin umaandar. Hinayaan ko na yon. Nadaanan kopa sa sala si Kuya na nagbabasa ng dyaryo pero hindi kona siya pinansin.