The Reason

10

"Teka, bakit Bela tawag mo saken??"

"That's my nickname for you ever since we were kids, Bela meaning beautiful inside and out"

Teka lang di ko maabsorb. Boyfriend ko tong si Patrick?! Childhood friend pa?! Tapos bestfriends parents namen?!

"Please remember me Bela, please" hinawakan niya naman ang kamay ko

"I don't know how Patrick... paano?"

"I'm here to help you my Bela. I'm here"

He's still crying.

"Patrick, thank you. Thank you for telling me all this"

"I need to. Lalo pa ngayon nasa paligid lang ang pahamak"

"Ha?"

"Gino"

"Oh? Anong meron kay Gino?"

"He's the reason we forgot about each other. He's the one that caused our accident"

What?!

"T-teka lang. Sure ka ba?"

"Yes. I am. Inaayos ko lang yung mga pruweba laban sa kanya"

"P-pero sigurado ka ba?"

"I don't have to lie about anything Bela. Wala akong mapapala kung sisiraan ko siya"

"U-umuwi na tayo"

"Bela..."

"Gabi na Patrick. Uwi na tayo"

"Please believe me, Bela"

"I-I don't know. Everything's just too much to know right now"

Naguguluhan na ko. Sinong pagkakatiwalaan ko kay Patrick at kay Gino? Ganitong kagulo ba talaga buhay ko??

Hinatid na ko ni Patrick pero hindi siya lumapit sa bahay namin. Ayaw daw muna niya ulit magpakita kina mama.

"Mag-iingat ka"

"Yes my Bela"

My Bela...

"Good night 😊"

"Good night. Just let me know of anything happens, pupuntahan kita agad ok?"

"Ako dapat nagsabi niyan kase ikaw ung uuwi pa lang, nasa bahay na ko oh?"

"No. I mean anytime. Not only now, please make sure to inform me of anything ok?"

"Ok"

Pagpasok ko sa loob ng bahay sinalubong agad ako nina mama at papa.

"Nak bat ginabi ka?"

"San ka nagpunta?"

"Kasama ko si Patrick ma, pa"

"Patrick?" Papa

"Ano?!" Mama

"Why so shocked ma? Itatago niyo pa rin ba?!"

"Wala akong tinatago sayo"

"Hon, tama na yan" Papa

"Wala ka nang matatago saken dahil sinabi na saken ni Patrick ma"

"Ano?! Anong sinabi sayo ng batang yon??"

"Why? Scared?"

"Sabihin mo saken anong sinabi sayo!"

"Si Patpat mo ba yan anak?" Papa

"Patpat??"

"Oo nak, yun tawag mo sa kanya dati pa"

"I don't know pa. Hindi niyo naman sinasabi saken di ba?"

"Hindi mo kailangang malaman! You're better now, you don't need what's already in the past!" Ma

"Better??? Am I really better?!"

"Yes!"

"No ma! I'm not! I'm unaware of everything!! Akala ko okay ang lahat! Akala ko wala akong pinoproblema kundi makapagtapos ng college, but now?! Everything's a mess!"

"Did you remember everything now?" Papa

"No pa. How am I supposed to remember? Ngayon ko nga lang nalaman na may amnesia ako?"

"H-he told you?" Papa

"Yes! He told me everything I need to know! Na may amnesia ako! Na boyfriend ko siya! Na mag bestfriends kayong mga magulang namin! "

"What?! S-sinabi niya sayo?!"

"What's there to hide?! Bakit niyo tinago?!"

"..."

"Now you're not even answering my questions, fine, I'll find out on my own"

"No. Aalis na tayo"

"I'm not coming with you"

"Yes you are!"

"NO!"

Lumabas na ko ng bahay bago pa man ako mahila ni mama at mapigilan. So everything's true. Pero bakit di ko maalala. Ano ba?! Bakit ba ganito?!

Di ko na alam san ako nagtatakbo. Ang gusto ko na lang lumayo. Ano pang kasinungalingan ang malalaman ko?!

Nang mapagod ako napadpad ako sa isang tree house, parang pamilyar tong lugar na to saken? Pero ngayon ko lang to napuntahan ehh. Ngayon lang siguro ang naaalala ko. Hay.

Umakyat ako sa tree house pero nagulat ako kung sinong nakita ko don.

"Gino?"