"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
56. BÖLÜM "TEKİN ULUSOY"
Ellerimi göğsümün altında birleştirdim. Seçkin'in alay dolu bakışları yüzünden dudaklarımı büzüp gözlerimi ondan çektim, trip atıyormuş gibi göründüm.
"Ben şimdi bana niye trip atıyorsun tam olarak onu anlayamadım. Ben mi kovdum seni?" Diye sordu ama cevap vermedim, omuz silktim.
Eve gelmeden önce hastaneye gitmiş başhemşire hiçbir izin kullanmadan ve kimseye haber vermeden işe gelmediğimi, bunu daha önce bir kez daha yaptığım için işime son verildiğini söylemişti. İşte o andan beri Seçkin tek kelime etmemiş ama yüz ifadesi ve bakışlarıyla çok da güzel dalgasını geçmişti. Geçmeye de devam ediyordu.
"Üzülme bu kadar güzelim. Sen yeni bir iş bulursun, söz veriyorum ben de sana yardım edeceğim." Göz ucuyla ona baktım. Onun yüzünden gitmemiştim işe ama onun suçu değildi. Fakat benimle dalga geçmesi sinirimi bozuyordu. Bu yüzden konuşmamaya devam ettim.
"Gerçekten şimdi böyle bir şey için trip mi atacaksın?" Diye sordu, başımı salladım. Gülmeye başladı.
"İnkâr da etmiyor." Gülmesi sinirimi bozdu, önüme döndüm.
"Güzelim." Dedi Seçkin karşı koltuktan kalkıp yanıma gelirken ve devam etti. "Yeter ama bu kadar. Böyle bir şey için bunu yaptığına değer mi? Üzülmene hiç gerek yok. Söz veriyorum diyorum sana iş bulmana yardım edeceğim." Deyip elimi tutunca iç çektim, devam etti.
"Hem de en kısa zamanda." Başımı salladım, sanırım gerçekten de uzatmaya gerek yoktu.
"Hem ayrıca şimdi boş ver sen işi, kolaylıkla halledilebilecek bir şey o. Benim seninle konuşmam gereken bir konu daha var." Tamamen ona döndüm, az önceki tribi falan unutup merakla sordum.
"Ne konuşacaksın?" O da bana döndü, gözlerimin içine baktı.
"Evliliğimiz hakkında konuşacağım." Kaşlarımı çattım, anlam veremediğim bir şey hissetmeye başlamıştım. Daha tek kelime bile etmeden sanki kötü bir şey söyleyecekmiş gibi hissettim, korktum.
"Biliyorsun biraz tuhaf bir şekilde evlendik." Korktuğum hâlde gülümsedim. Bizim nikâhımız hayatımda gördüğüm en tuhaf nikâh olmuştu.
