"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.BÖLÜM "OYUN"
Odanın içinde bir sağa bir sola volta atarak düşündüm. Benim bir an önce bu evden kurtulmam lazım. Zorlukla kurduğum, savaşarak bir yerlere getirdiğim hayatımı bir adamın aşk diye adlandırdığı hırsına kurban edemem.
Hayatımı mahvetmesine asla izin veremem.
Derin derin nefes alıp sakin kalmaya çalıştım. Başka türlü mantıklı düşünemezdim. Odanın içinde volta atmaya devam ederken odanın kapısı açıldı ve bir adam göründü. Elinde bir kahvaltı tepsisi vardı. Kapıya doğru baktığımda bir başka adam daha olduğunu gördüm.
"Kahvaltınızı getirdim. Eğer başka bir şeye ihtiyacınız olursa..." Devam etmesine izin vermeden yanına gittim.
"Lütfen bana yardım edin." Adam kaşlarını çattı ve bakışlarını benden çekip arkadaki diğer adama baktı. Daha sonra iç çekip yeniden bana döndü.
"Üzgünüm." Deyip elindeki tepsiyi odadaki komodinin üzerine koydu. Birkaç adım atıp yeniden yanına gittim.
"Bakın o adam benimle zorla evleniyor nolur bana yardım edin." Adamın hâlime acıdığını yüz ifadesinden anlamıştım.
"Size yardım edemeyiz Ecem hanım lütfen böyle şeyler söylemeyin." Hemen vazgeçmeyecektim. Adamın kolunu tutarak konuştum.
"Nolur yalvarıyorum size bana yardım edin." Adam başını olumsuz anlamda salladı. Onun bana yardım etmeyeceğini anlayınca ondan vazgeçerek kapıdakinin yanına gittim.
"Lütfen yardım edin bakın ben onunla evlenemem." Gözlerini benden çekip içerideki adama baktı ve dışarıya çıkmasını işaret etti.
"Ya sizin hiç mi merhametiniz yok?" Yine cevap vermedi. İçerideki adam da dışarıya çıkınca yanıma geldi.
"İçeriye girer misiniz?" Gözlerim dolu dolu ikisine bakıp el mecbur yeniden odaya girdim. Arkamdan kapıyı hemen örtüp kilitlediler. Komodinin üzerinde duran kahvaltılıklara baktım. Dün geceden beri hiçbir şey yemedim ve karnım gerçekten çok açtı ama onun evinde asla yemek yemem.
Dün geceden beri bir saniye bile olsun oturmadığım için ayaklarım artık acımaya başlarken odadaki tekli koltuğa oturdum. Sonuçta kaçarken ayaklarıma ihtiyacım olacak. Biraz dinlenmek iyi olurdu.
