"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
48. BÖLÜM "KARIŞIK DUYGULAR"
ECEMULUSOY
Duyduğum tıkırtılarla gözlerimi araladım. Üzerimdeki kalın battaniye terlememe neden olurken uyurken bunun olmadığını hatırladım. Ovalamak için kapattığım gözlerimi yeniden açtığımda Seçkin'i gördüm, karşı koltukta oturuyordu. Uyandığımı görünce dudakları yana kıvrıldı.
"Günaydın." Doğruldum, battaniyeyi bir kenara bıraktım. Gözlerim büyük camdan duvarı bulduğunda havanın aydınlandığını gördüm. En son Seçkin'in eve dönmesini beklerken hâlâ geceydi.
"Günaydın." Dedim gözlerim yeniden Seçkin'i bulurken. Fazla keyifli görünüyordu bunun nedenini merak ettim.
"Erken gelmeye çalışacağım dedin ama tüm gece gelmedin." İç çekti.
"İşim biraz uzadı." Başımı sallamakla yetindim. Neredeydin diye hesap soracak hâlim yoktu ya.
"Nerede olduğumu merak etmiyor musun?" Diye sordu, sanki sormamı istiyor gibiydi, omuz silktim.
"Bana hesap vereceksin değilsin." Şaşırdı, devam ettim. "Ama tabii sen yine de istersen nerede olduğunu söyleyebilirsin." Güldü, anında yanıtladı.
"Semih'in yanındaydım." Gözlerim irileşti.
"Ne?" İstemsizce ağzımdan çıktı, Seçkin geriye yaslanıp rahat bir şekilde konuşmaya devam etti.
"Duydun işte Semih'in yanındaydım. Onu bulunca eve dönmek yerine yanına gittim." Onun isminin geçmesi bile tüylerimi diken diken ediyor, ellerimin titremesine sebep oluyordu.
"Sen iyi misin?" Diye sordum. Onunla karşılaştığı zaman bir yara almaması mümkün değil gibiydi ama görünürde de bir şeyi yok gibi duruyordu.
"Gayet iyiyim ama o öldü." Gözlerim bir kez daha irileşti. Yanlış duymadım değil mi? Öldü dedi, Semih öldü. Büyük bir şaşkınlıkla Seçkin'e bakarken devam etti.
"Semih öldü Ecem, artık onun gibi bir derdin yok." Gözlerim doldu ve anında gözümden bir damla göz yaşı aktı. Semih öldüğü için değildi bu göz yaşı. Bu zamana kadar yaşadığım her şey içindi. Canımın yandığı her an içindi. Yine kendim için ağladım.
"Şu an gülmen gerekirken ağlıyorsun." Hâlâ o kadar şaşkınım ki kendimi ona açıklayamadım bile. Onun için değil kendim için ağlıyorum diyemedim.
