"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27.BÖLÜM "ŞİMDİ SIRA BENDE"
"Yaparız yani ne var?" Dedi ve yanıma geldi. "Ne yapacağız?" Dediğinde sinsice güldüm.
Neler yapmayacağız ki?
"Niye bakıyorsun bana öyle?" Dedi Seçkin bana dönerken. Yüzümdeki sinsi gülümsemeyi silip ciddileştim.
"Hiç, ne yapsak onu düşünüyorum." Diyerek bir sandalye çektim ve oturdum.
"Ne oturuyorsun kızım? Kalksana! Tek başıma mı yapacağım ben bu yemeği?" Elimi karnımın üzerine koyup yüzümü buruşturdum.
"Yaralıyım ben, elin değmişken bana da yaparsın işte." Dediğim an kaşlarını çattı.
"Sen beni oyuna mı getirdin?" Omuz silktim.
"Ne alakası var canım? Şimdi birden öyle hareket edince canım yandı." Gözlerini kıstı.
"Bana hiç öyle gelmiyor ama." Dudaklarımı büzdüm, gözlerimle karnımı gösterdim.
"Bana bu şekilde yemek mi yaptıracaksın?" Gözlerini karnıma çevirdikten birkaç saniye sonra büzdüğüm dudaklarıma baktı ve sonunda bakışları gözlerimi buldu.
"Yemezler hanımefendi kalk şimdi ayağa, yok öyle hazır yemeğe konmak." Deyince kaşlarımı çattım.
"Üff iyi be tamam. Ne var yani tek başına yapsan?" Söylenerek ayağa kalktım. Mutfağın ortasında ikimizde ayakta dururken bu durum gülmek istememe neden oldu.
"Eee ne duruyorsun orada öyle? Başla hadi. Ben de sana yardım ederim." Başımı salladım.
"İyi tamam başlayalım ama ne yapacağız?" Omuz silkti.
"Sen bilirsin, canın ne istiyorsa onu yap." Canım bir şey istemiyor, karnım tok demek istedim ama diyemedim.
"Şey yapalım o zaman." Deyip sustum ve düşünmeye başladım. En basit ne yapabilirdim ki?
"Ney yapalım?"
"Köfte patates." Dedim aniden, Seçkin anında cevap verdi.
"İyi tamam yap." Gözlerimi kıstım.
"Ya sen aç değil misin? Niye heyecanlanmıyorsun?"
"Yoo açım da diye heyecanlanayım? İlk defa mı yemek yiyeceğim sanki?" Ona cevap vermedim ve bir an önce yemek işi bitsin diye harekete geçtim.
