"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.🍒
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
53. BÖLÜM "ALIŞVERİŞ"
Üzerimdeki ağırlık nedeniyle homurdanarak gözlerimi araladım. Gördüğüm ilk şey Seçkin'in yüzü olurken o da benim hareketlenmemden dolayı uyandı. Normalde önce yatakta bir sağa bir sola döner uyanırdı ama bu sefer koltukta olduğumuz için bunu yapamamış ve gözlerini açmıştı. Bunu yapmakta hoşuna gitmemiş gibiydi. Ayılıp kendine gelmeye çalışırken gözleri beni buldu, dudakları yana kıvrıldı.
"Günaydın." Dedim gülümseyerek.
"Günaydın." Esnerken yanıtladı. Küçücük koltukta olduğumuz için neredeyse bedeninin hepsi üzerimdeydi. Ben daha onun ayılmasını beklerken eli saçlarımı buldu.
"Her sabah seni bu kadar yakından görmek de çok güzelmiş." Yüzümde istemsizce bir gülümseme oluşurken yaklaştı, dudakları dudaklarıma temas etti. Tam öpecek diye beklerken salonda bir öksürük sesi yankılandı, yalnız olmadığımızı anlayıp kendimi geri çektim.
Seçkin yüzünden görüş alanım kısıtlı olduğu için Ayça'nın nerede olduğunu göremezken Seçkin ağzının içinden belki de sadece benim duyabileceğim bir ses tonuyla sıkı bir küfür etti, doğruldu. Onun kalkmasıyla Ayça'nın diğer koltukta oturduğunu gördüm. Yüzünde alaylı bir ifade vardı. Seçkin'i düşürdüğü durum hoşuna gitmiş gibiydi.
Ayça varlığını fark etmemiz için yalandan öksürmüştü. Fakat onu fark ettiğimiz hâlde öksürmeye devam ediyordu. Bu da Seçkin'in fazlasıyla sinirlendirmiş gibi görünüyor.
"Şu iç boğulacaksın!" Dişlerinin arasından konuştu, yüzündeki ifadeye gülmemek için kendimi zor tuttum.
"Boğulmam merak etme." Ayça'nın gülmemek için kendini zor tuttuğunu görünce bu durum ister istemez bana da yansıdı.
"Dünden beri kaynanam gibi tepemden ayrılmıyor!" Seçkin'in söylediği şeyi duyunca gülme isteğim biraz daha arttı. Söylene söylene üst kata çıkıp gözden kaybolduğundaAyça'yla göz göze geldim ve daha fazla kendimi tutamayarak gülmeye başladım. O da bana eşlik etti.
"Ben de üzerimi değiştirip geliyorum." Dedim gülmemin arasında, başını salladı. Ayaklarımı battaniyenin altından çıkarıp ayağa kalktım. Uyumak için salona indirdiğimiz her şeyi toparlayıp hepsini aynı anda çıkaramayacağım için sadece yastık ve çarşafları alıp diğerlerini koltuğun bir köşesine bıraktım.
