MAFYA VE MERAKLI | DEVAM ETMEYECEK

♠3.BÖLÜM♠

O O O annemdi...

Beni bırakıp giden annem şimdi buradaydı. Şaka gibi bana "Kızım" dedi. Ben şok olmuş bir şekilde ona bakıyordum. Gözümden akan yaşı sildim. Odamdan çıkıp salona gittim. Kapı yarıya kadar açıktı. Anneannem biriyle hararetli bir şekilde biriyle konuşuyordu. Birden ayağa kalkıp bağırmaya başladı. "Hayır onu götüremezsiniz o burada kalacak ona bu yaşına kadar ben baktım. Siz sadece ona para verdiniz o sizin gibi rezil değil sizi hiç istemeyecek" dedi. O sırada annemin arkamda olduğunu ağlamasından anladım. Kapıyı açıp anneannemin yanına gittim. "Neler oluyor anneanne ya biri açıklama yapsın hemen!" diye bağırdım.

Annem anneannem babam ve dedem karşımdalar ve onların anlattıklarına inanmaya çalışıyorum şu an. Demek o kadar parayı annem ve babam gönderiyordu. Aslında beni bırakıp gitmemişler her zaman benim yanımdaydılar. Tabi onların söylediklerine göre, "Peki neden böyle bir şey yaptınız bana neden bana bakmadınız bana para göndermeniz bir şey değiştirmeyecek emin olun ben sizinle hiçbir yere gelmeyeceğim 1 ay sonra reşit oluyorum. Ve burada kalacağım gerekirse çalışırım ama sizinle kalmak , öyle bir şey olmayacak bunu aklınızdan çıkarın" dedim annem ve babama bakarak.

Annem 1.70 boylarında zayıf bakımlı bir kadında üstündekilere bakılacak olursa zengin isi kıyafetler ıyk nefret ederim. Babam, takım elbise giymişti üstünde ona farklı bir hava katan spor bir ceket vardı.

Zenginlik, para, bunlar bana yabancı şeylerdi. Tabi o kadar fakirde değildik. Zaten o paraların nereden geldiğini görüyorum. Hiç böyle bir şey düşünmemiştim aklımın ucundan dahi geçmezdi böyle bir şey ama şu ana gerçek kanlı canlı annem ve babam karşımdalar.

Babamın konuşmasıyla ona döndüm. "Bunu hiçbir zaman istemedik. Seni bırakmak çok kötü inan ki ama senin güvenliğin için yapmak zorundaydık. Her şey seni korumak için. Seni her zaman izledik sen fark etmesen de biliyoruz 1 ay sonra doğum günün var reşit oluyorsun. Sana babalık yapamadım. Bunun ne kadar zor olduğunu bilemezsin" deyince gülerek "Evet bilemem ama sende şunları bilemezsin küçükken her pazar dedem beni parka götürürdü. Orada ki çocuklar hep babalarıyla gülüp oynarken ben sadece onları izliyordum. Onları görünce her zaman benim babam niye beni istemedi diye kendime sorardım. Meğersem beni korumak içinmiş hah" dedim alayla gülerken. Annem "Biz nasıl acılar çektik. Biliyor musun evladımız var ama ona dokunamıyoruz sevemiyoruz. Yıllarca bunun özlemini yaşadık biz zaten birinizi.." deyince babam araya girerek
"Tamam evet sen bizi anlayamazsın biz de seni anlayamayız. Ama seni her zaman izledik sana kendimiz gösteremezdik" dedi.

Hala anlamıyorum. Annem ve babam aslında her zaman burada benim yanımdalarmışmış Ama benim haberim yokmuş. Nasıl bir insanlar bunlar beni nasıl yalnız bıraktılar. Hala aklım almıyor. Bak kızım annen ben sen hep birlikte olacağız hiç ayrılmayacağız bir daha." deyince ona döndüm. "Anneannem ne olacak onlar bana baktılar bu yaşıma getirdiler siz istediniz diye hemen sizinle gelecek değilim  onları burada bırakmam tek bir şartım var o da ya onlarda bizimle gelecek ya da onları istediğim zaman ziyaret edebileceğim" "Nasıl istersen kızım her dediğin kabul yeter ki bir daha ayrılmayalım." deyince gözlerinin içi parladı ikisininde bana yaklaştılar annemin gözünden 1 damla yaş düştü. Önüme gelip bana sarıldı. Ben ilk başta hareketsiz kaldım, sonra kollarımı yavaşça kaldırdım ve ona sarıldım. Gözünden akan yaşlar omzumu ıslattı ve bana daha sıkı sarıldı.

Anneannemle yemek hazırladık. Masada oturunca bana anlattı. Annem ve babam gitmişlerdi. Olanlar gerçekten üzücüydü. Her zaman beni izlemişler neler yaptığımı her anımı neredeyse her günümü. İlk okula başlamamı liseye geçişimi.. Bir gecede annem ve babam oldu. Her şey çok karışık. Dedem babamla birlikte çalışıyordu ki bu neden bazen geç geldiğini açıklıyordu. Babam ünlü AY OTEL zincirlerinin sahibiydi. Ve bende gelecekteki tek varisi idim. Onlarla yaşayacaktım. Her ne olursa olsun onlar annem ve babamdı. Anne babanın hakkı asla ödenmez. Yanımda olmasalar bile beni korumuşlardı. Ama kafam çok karışıktı

Ne yapmalıydım?

Ne yapacaktım?

Hiç bilmiyorum. Boşlukta hissediyorum kendimi. Bu hafta nasıl geçmişti. Bir yandan o adamın vurulması bir yandan da annem ve babam...

Düşüncelerimi kafamdan uzaklaştırarak odama gittim. Üzerime bir sporcu atleti geçirip perdeyi kapattım. Yine o araba orada duruyordu. İlginç hemde çok ilginç. Bir hafta ki ben olsa etrafı sorup soruşturup kimin olduğunu öğrenmiştim. Perdeyi çekip yatağa yattım. Gözlerimi kapadım ve uykunun beni ele geçirmesine izin verdim.

♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪

Okula gitmek için giyindim. Bugün çarşamba beden dersi var

Okula geldiğimde, herkesin gözü bende gibiydi. Umursamayarak sınıfa gittim. Yanıma son hızla gelen Ceren'e "Ne oldu ya ne bu hız" diye sordum. "M-mert'i dövmüşler, senin yanındaymış senden ayrıldıktan sonra onu çok pis benzetmişler. Ağzı yüzü dağılmış." Gözlerimi pörtleterek ona baktım. Oha lan niye dövmüşler ki çocuğu diye içimden geçirdim. "Kim dövmüş" diye sorduğumda "Kimse bilmiyor ki ama arkadaşını aramış hastaneye falan götürmüşler falan. Sen bir şey gördün mü?" diye bana sorduğunda kafamı olumsuz anlamda salladım.

İpek yanıma geldi. Ona olanları anlattım. Ağzı açık bir şekilde beni dinledi. Dersleri dinleyerek geçti bu okul zamanı.  .

Okul bittiğinde üstümden bir yük kalkmıştı. Mert'i düşündüm. Yarın onu ziyarete gitmem gerek bugün yoruldum eve gidip yatacağım ve kimse beni o muhteşem yatağımdan kaldıramayacak buna eminim.

Eve geldim üstümü değiştirdim. Yatağıma gidip yattım. Yandaki komodinin üstünden Sherlock Holmes kitabımı alarak okumaya başladım.

Odanın kapısının açılmasıyla anneanneme baktım. "Bir çocuk seni soruyoR kızım" diyerek çıktı. Yüzünde oluşan gülümsemeyi es geçerek kapıya gittim...

DÜZENLENMİŞTİR...

OKUYUP VOTE VEREN HERKESE TEŞEKKÜR EDERİM SİZLERİ SEVİYORUM...  ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥