Flademian Monarchy 9: Sienna Jane

III

Vito was at the quarterdeck, the Captain's command post, double checking if the ship has its required knots to get the whole vessel in Japan in just a coulple of weeks. Nagpakawala siya ng malalim na hininga. To be honest, he was in distress since the day he let that girl, Sienna come along with them, sailing across Asia.

Hindi naman niya magawang pabayaan ito. Kahit pa sabihing malaki ang pagdududa niya sa babae dahil sa ginawa nitong pagpuslit sa barko niya, hindi niya magawang isuplong ito noong nasa Taiwan pa sila.

Japan, sa lahat ng bansa na pupuntahan nila ay ito ang pinakamahigpit kung mag-inspeksyon sa barko nila sa tuwing dadaong sila sa port nito sa Tokyo. Ngayon ay kinakabahan siya, hindi niya alam kung saan niya itatago si Sienna kapag nakarating na sila roon. They only twenty exactly twenty days to think where to put her. Napapikit siya at hinilot ang kanyang sentido. Sa totoo lang, ilang gabi na siyang hindi pinapatulog ng isiping iyon.

"Kuya?" Napaangat ng tingin si Vittorio nang pumasok sa quarterdeck si Pierre. He was his half brother and also chief officer of the vessel.

"Yes?"

"It's second Tuesday of the month. Everyone was asking if we'd go on with the party tonight?" Tanong ni Pierre.

Napasandal si Vito sa kanyang kinauupuan. He totally forgot about that. Kaugalian kasi sa barkong iyon na may munti silang kasiyahan tuwing sasapit ang ikalawang Martes ng buwan. Kaugaling siya rin ang nagpasimula.

Mayamaya ay tumango narin siya sa kapatid at sinabi ritong tuloy ang kasiyahan mamayang gabi. Nagpaalam na si Pierre at sinabing sasabihan na nito ang lahat na maghanda. Iniwan narin siya nitong roong mag-isa.

Muling napabuga si Vito. Matagal-tagal narin kasi mula nang huli niyang inilayag ang kanyang barko. It has been more than eighteen month when he went awol. It wouldn't all happened if he didn't trust someone too much. That trust, it almost destroyed him completely. He exhaled exasperatedly. Naiinis siya sa sarili kapag naaalala niya kung gaano siya nagpakatanga noon para sa isang tao.

He once loved a girl and gave her everything l and in return, she just left him without giving him a concrete reason why. Turned pu, she just used him. Lahat kasi ng luho ng babaeng iyon ay ibinigay niya dahil nga sa labis na pagmamahal niya para dito.

Umalis ito dala-dala ang malaki bahagi ng kanyang personal na ipon. Perang gagamitin sana niya sa pagtupad ng kanilang mga pangarap. Ang bumuo ng sariling pamilya at magpakasal kanilang pagpapakasal ngunit sa huli, iniwan rin siya nito. Niloko.

Vittorio's father was fuming mad when he found out about the girl. Sinumbatan siya nito, sinabing nakakahiya siya dahil nagpakatanga para lang sa isang babae.

Dahil sa tindi ng pighating hatid sa kanya ng pag-iwan ng babaeng iyon, hindi niya napigilang hindi sumagot sa kanyang ama. Bakit siya nito sinasabihan nang ganoon gayung parehas lang naman silang nagpapakatanga pagdating sa babaeng dumadating sa kani-kanilang buhay?

Nang namatay ang kanyang ina, suwerteng nakilala ng kanyang ama ang ina ni Pierre. Maaruga ang kanyang madrasta at sadyang mabait. Marahil dahil roon kaya't kitang-kita niya kung gaano kamahal ng kanyang ama ang ina ni Pierre.

Binigay nito ang lahat sa kanyang madrasta, bagay na ginawa lang rin niya sa babaeng minahal. Lamang ay swerte ang kanyang ama. Hindi tulad niya, totoong minahal din ito pabalik ng babaeng pinag-alayan ng lahat. Iyon lang naman ang pagkakaiba nilang dalawa.

Ngayon, laking pagsisi niya kung bakit inaway at sumama ang loob niya sa kanyang ama gayung totoo lang naman ang sinasabi nito noon sa kanya. His father was right after all. He told him to be more careful specially the man in his status, never find true love that easily. That was what his father said. He realized now that that was true.