Ruthless War : Taste of Blood [JenLisa]

PROLOGUE

PROLOGUE

The two parents are busy preparing for their daughter's 13th birthday. But it all stopped when a gunshot was heard nearby. Agad nitong hinatak ang kanyang anak papunta sa kanyang likuran, "Daddy? What's happening?"

Ito'y lumuhod sasakto lang upang mapantayan nito ang anak, "Everything's fine okay? Go upstairs for now, close your door. Never open it unless it's daddy. Magaling kana diba? I taught you what to do in case of emergency. Now go." tanging pag-tango lang ang nagawa ng bata't dahan dahan ng lumayo.

He watched as his daughter left and mouthed, 'I love you.'

Habang papaakyat ito'y hindi nito sinasadyang marinig ang pag-uusap ng kanyang mga magulang, "They're after her, we need to make her safe no matter what."

Bumilis ang pintig ng kanyang puso, ngunit bago pa man ito makapag simulang mag-lakad muli'y isang malakas na pag-sabog ang kanilang narinig mula sa labas. Kasunod nalamang rin nito ang sunod-sunod na pag-putok ng baril.

Dahil sa malakas na pag-sabog ay dahan dahang lumalabo ang paningin ng bata, iginala nito ang kanyang mga mata and to her surprise she saw her parents laying down the floor. Ang kanyang ina na naliligo sa sarili nitong dugo.

Katabi ang kanyang ama na nag-aagaw buhay sa kanyang harapan. He mouthed, 'Go, just go.'

Kasabay nito ang hindi mapigilang sunod-sunod na pag-patak ng kanyang mga luha. Sa hindi inaasahan muling tatlong putok ng baril ang nanggaling sa lalaking nasa kanyang harapan.

Her father was shot through his head. Two bullets in his chest and one bullet in his head. Dahilan upang ito'y tuluyan ng mawalan ng hininga.

The kid wasted no time, agad nitong sinunod ang bilin ng kanyang ama. Kumaripas ito ng takbo papunta sa safe room, kahit pa'y nanginginig at nahihirapan dahil sa mga pangyayari.

She gingerly locked the knob without making any sounds, agad itong nag-tago sa isang sulok kung saan ay pinapalibutan ng dilim.

Footsteps were heard, papalapit ng papalapit kaya't ganon na rin ang bilis taas baba ng kanyang dibdib. Someone's trying to twist the knob, continuously but then it stopped. Kaya't kahit papaano ay nakampante ito.

But a sudden bang was heard, dahilan upang mabuksan ang pintuan. She was breathing heavily, and it's making sound, kaya't agaran niyang itinakip ang dalawang kamay sa kanyang bibig.

Papalapit ito ng papalapit, kaya ganon na rin ang kaba ng bata. Ngunit ito'y tumigil sa paglalakad ng marinig nito ang pag-tunog ng kanyang dalang telepono. He immediately answered it.

"Pasabugin mo na ang buong bahay, paparating na ang mga pulis." the other line coldly said, it was on speaker mode kaya naririnig nito ang pag-uusap ng dalawa.

"Alam kong hindi mo pa napapatay ang bata, binigo mo ako-" hindi na nito gaanong narinig ang sumunod na sinabi because of the siren na kanila ng naririnig papalapit.

Hindi na nag-aksaya ng oras ang lalaki't agad na inilagay ang isang bomba sa gilid, kasabay ang pag-karipas nito ng takbo palabas.

The bomb is ticking at paunti ng paunti ang oras ng pag-takbo nito palabas bago pa man tuluyang sumabog ang buong lugar, the kid is running for her life.

Nang ito'y makalayo'y isang malakas na pag-sabog ang naganap. As she watch their house burning down into ashes. Isang patak ng luha ang tumulo, dulot ng galit at pighati na kanyang nararamdaman ngayon.

She balled her hands into a fist, not minding her nails passing through its flesh. Causing for it to bleed.

At doon nag-simulang nabalot ang puso nito ng galit, everyone needs justice and for a born ruffian violence might be the only way, in a ruthless war.

To Be Continued...