"Bileğinde ki bilekliği isterim."
"Bu bileklik senden değerlidir!"
{Not: Bu hikâye 'bamsı beyrek' isimli filmden uyarlanmıştır.}
{Başlangıç:010120}
{Bitiş:190620}
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ey yüce Tanrım,bu garip ağa beyine bir erkek evlat ver"
<•>
Tüm ağalar en büyük Ağa Bey'in çadırında,minderlere oturmuş ziyafetler çekerken,aralarında huzursuz olan tek bir ağa bey'i vardı.
En büyük Ağa Bey Kim Namjoon'un kardeşi olan Kim seok-jin....
Herkes gülüp eğlenirken,o ağlıyordu. Durumu fark eden büyük Bey,duruma icabettiği için müdahale etmek için doğruldu ve derin bir nefes alarak başladı söze;
"Hayırdır Bey,nedir derdin? Neden ağlayıp durursun?"
Ağa Bey'in kalın sesi ile diğer Beyler de ağlayan Seok-jin'e dikkat kesilivermişlerdi.
"Hayır mı? Ne hayırı Bey'im? Görmez misin sofradaki Beylerin oğullarıyla olan muhabbetini? Benim bırak bir oğlum olmasını,bir evladım bile yok! Ben ağlamayayım da kimler ağlasın?" Bunu duyan Beyler,üzülmüştü ikinci ağa beylerinin haline.
Lakin Bey Hoseok hiçte üzülmüş gibi değildi. Oğlu olduğu için kendini şanslı hissediyordu. Nihayetinde haklıydı da.
Yine de, yılların hatırına ufak lakin o zamanlara göre büyük etkili gibi görünen o fikri attı ortaya.
"Birazdan hep beraber çıkıp Tanrı'ya dua edelim madem. Çıkalım ve Tanrı'nın huzurunda hem bize verdiği ziyafetler için teşekkür edelim,hem de bey seok-jin'e bir erkek evlat vermesi için dualar edelim."
Seok-jin'in yüzünde güller açarken,en büyük ağa bey ise son kadehini kaldırarak bir nevi onaylamıştı bu kararı.
Tüm beyler tekrar eski hallerine dönerken, ağa bey hoseok,oğlu yoongi'yi önündeki üzümlerden,meşelerden,içkilerden gelen vitaminlerle besliyordu. Sonuçta,yoongi daha şuncacık yaşında büyük kahramanlıklar yapıp,ismini en erken alan oğlan olmuştu.
Lakin yoongi, bu durumdan hoşnut değildi. Öncelikle duyduğu şeyler hiç hoşuna gitmemişti.Bu yaşında olmasına rağmen anlayabilmişti hayatın zorluğunu. O istemiyordu böyle şeyler. Onun tek istediği yalnız olmaktı. Dağ başında,sadece kendisi....
<•>
Beylerin hepsi çember oluştururken en büyük ağa bey Namjoon,elindeki dilek poşeti ismini verdikleri şeyin altını bir meşale yardımı ile yakmış ve dua etmeye başlamıştı.
"EY YÜCE TANRIM,BU GARİP AĞA BEYİNE BİR ERKEK EVLAT VER! KİM NE DERSE DESİN GÜÇLÜ,KİM NE YAPARSA YAPSIN YENİLMEZ OLSUN!"
"EY YÜCE TANRIM,BU GARİP AĞA BEYİNE BİR ERKEK EVLAT VER! KİM NE DERSE DESİN GÜÇLÜ,KİM NE YAPARSA YAPSIN YENİLMEZ OLSUN!"
"EY YÜCE TANRIM,BU GARİP AĞA BEYİNE BİR ERKEK EVLAT VER! KİM NE DERSE DESİN GÜÇLÜ,KİM NE YAPARSA YAPSIN YENİLMEZ OLSUN!"
Tüm beyler ağa bey'in söylediklerini tekrar ederek dualarını kabul ettirme işlemini tamamlamış,evlerine dönmek üzere ayaklanmaya başlamışlardı. Lakin Bey Hoseok'un sesi herkesi durdurmuştu.
