Fallen Angel

Hoofdstuk 1. Vertrouwen....

                          Hoofdstuk 1

             vertrouwen, is een gevaarlijk spel
                 Zorg ervoor dat je niet verliest

*****

  "It is not the bruises on the body that hurt.
              It is the wounds of the heart
                and the scars on the mind."

                          - Aisha Mirza

Maya zat al minutenlang verveeld vanuit de autoraam naar de zwarte voordeur aan de andere kant van de straat te kijken, terwijl ze zo goed mogelijk probeerde om de gekletst afkomstig van de andere vier meiden in de auto buiten te sluiten.

De geur van wiet die stamde van de joint die doorgegeven werd in het groepje zorgde voor een kalmerende effect maar het was niet genoeg om de moedeloze gevoel die momenteel als een storm door haar heen gierde te onderdrukken noch te doen vergeten.

Ze had haar tennisles vandaag overgeslagen en wist dat niemand daar bepaald geamuseerd op zou reageren zodra ze er achter kwamen.

Maar voor het eerst in een lange tijd kon ze er niet om geven.

Haar vader en broers zouden de volgend dag terug keren vanuit Spanje.

Ze sloot haar ogen gefrustreerd bij deze gedachte.

Na meer dan een maand afwezig te zijn geweest zouden ze nu gezamenlijk terug keren.

Maya wist dat zelfs de klein beetje vrijheid die ze met zo veel moeite heeft weten te verkrijgen in de laatste jaar weer beperkt zou worden.

Ze haatte haar leven, haatte de regels die haar vader haar opgelegd had sinds ze zich kan herinneren.

Vier jaar was het nu alweer sinds haar vader de rangen in zijn organisatie overnacht was omhoog geklommen.

Hij had zolang ze zich kon herinneren zijn vingers in diverse illegalen praktijken.

Ze had daar nooit wat op tegen gehad, nooit er echt bij stil gestaan.

Het zorgde tenslotte voor de Fendi tas aan haar arm en de Gucci schoenen aan haar voeten.

Maar haar vader was dan ook nog nooit een echte baas geweest.

Hij had altijd iemand aan wie hij verantwoording moest afleggen in de vorm van zijn leverancier en baas Tarik Dubois.

Totdat iemand vier jaar ervoor besloten had om de concurrentie uit te schakelen en er van de gehele familie Dubois niks anders meer overgebleven was dan wat zwartgeblakerde lichamen.

Haar vader werd abrupt gepromoot en zij had van de ene dag op de andere plots haar vrijheid verloren.

Ze herinnerde zich nog hoe abnormaal heet die late zomermiddag was, de geluid van wapens die geladen werden, paniekerige telefoongesprekken die tot diep in de nacht doorgingen.

Onbekende mannen die bijna twee weken lang hun huis binnen en dan weer buiten liepen. Van 's ochtend vroeg tot 's avonds laat.

Ze was twaalf, de zomervakantie was pas begonnen en ze verheugde zich op de twee weken die ze met haar vriendinnen zou doorbrengen in het zuiden van Frankrijk.

Dus alhoewel al de rumoer haar niet ontging maakte de nieuwe verandering in de vorm van grote mannen die haar overal naartoe volgden niet echt veel uit.

De realisatie dat haar leven overnacht een open lucht gevangenis was geworden kwam pas na de zomervakantie toen ze naar de middelbare school ging en ze besefte dat ze nog niet eens kon gapen zonder dat iemand dit aan haar vader berichtte.