နတ်ဆိုးဘုရင်ကြီးက ငါလေးသူ့ကိုတိတ်တိတ်ပုန်းချစ်နေတာလို့ ထင်နေတယ် {Complete}

အပိုင်း - ၃၂ (Zawgyi + Unicode)

သူ႔မွာ နဂိုတည္းက အႀကံရွိေနၿပီးသား။ တကယ္လို႔ တစ္ေယာက္မွမေျပာရင္ ဒီတိုင္းၿခိမ္းလားေျခာက္လား စကားနည္းနည္းေလာက္ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ျပန္ထြက္ေတာ့မယ္ေပါ့။

သူထိုလူအုပ္ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူတို႔ေတြ တုန္လႈပ္ၿပီး ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြက မ်က္ႏွာေပၚမွာ အထင္းသားေပၚလြင္ေနတယ္။

“အရွင္ရွဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႔အကုန္လုံး သူတို႔ကို ေမးၿပီးပါၿပီ၊ သူတို႔ဘာမွမသိၾကပါဘူး” အေစာင့္က ေရွ႕ကိုတိုးၿပီး စကားဆိုလာတယ္။

ပိုင္ရန္ကေတာ့သူ႔လက္သည္းကိုသူ စိမ္ေျပနေျပၾကည့္ေနတယ္ “သူတို႔ ခနေလာက္ေမ့ေနၾကတာေနမွာ၊ အခုေတာ့ အခ်ိန္နည္းနည္းေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ျပန္တည္ၿငိမ္သြားၿပီး တခုခုေတာ့ မွတ္မိလာမွာေပါ့”

သူေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ၿပီး လူအုပ္ႀကီးကို ခပ္ညစ္ညစ္ၿပဳံးျပလိုက္ကာ “မင္းတို႔ လက္ခံတယ္မွတ္လား?”

သူတို႔ေတြပိုေတာင္ ေၾကာက္႐ြံ႕သြားၾကတယ္။

ပိုင္ရန္ ဆက္ၿပီးၿပဳံးရင္း ေလသံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႔ ျပန္ေျပာတယ္ “တကယ္လို႔မင္းတို႔ ဘာမွမမွတ္မိဘူးဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔ေတြက အသုံးမက်တဲ့လူအုပ္ႀကီးပဲ၊ ဒီေန႔ၿပီးတာနဲ႔ မင္းတို႔ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္”

ပိုင္ရန္တိတ္တိတ္ေလး သူ႔ဘာသာ လက္မေထာင္လိုက္တယ္။ မဆိုးဘူး၊ မဆိုးဘူးပဲ! သူ႔ဆီမွာ ဗီလိန္လိုစ႐ိုက္မ်ိဳး တကယ္ႀကီးရွိေနတာပဲ!

တစ္ေယာက္မွျပန္မေျဖၾကဘူး။

တစ္ေယာက္မွမေျဖလည္း ကိစၥမရွိဘူး။

ပိုင္ရန္ျပန္ဖို႔ လွည့္လိုက္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနတဲ့အသံတစ္သံ သူ႔ေနာက္ကပဲ့တင္ထြက္လာတယ္။ “ကြၽန္မေျပာမယ္၊ ကြၽန္မေျပာမယ္!”

What?

What, what?

What, what, what?

ပိုင္ရန္မယုံၾကည္ႏိုင္စြာေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး သူခုနကထိကိုင္ခဲ့တဲ့ အလွေလးကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ထိုအလွေလးက တစ္အုပ္စုလုံးမွာ အလွပဆုံးျဖစ္တယ္။ သူမကငယ္႐ြယ္ၿပီး ႏွစ္သက္ဖြယ္ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းေလးေတြကလည္း ဆြဲေဆာင္မႈရွိတယ္။ သူမရဲ႕အလွအပက တိုင္းျပည္ေတြေတာင္ ကေျပာင္းကျပန္ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တယ္။ သူမမ်က္လုံးမွာက မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြနဲ႔…။ အဲ့တာကိုျမင္တဲ့သူတိုင္း သူတို႔အသည္းေတြေတာင္ အရည္ေပ်ာ္သြားေလာက္တယ္။